Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι(Β17)

Όταν κάποιος είναι καταχρεωμένος και δεν μπορεί να βάλει σε μια τάξη τα του οίκου του, φυσικό επακόλουθο είναι να έχει την αντίστοιχη αδυναμία να νοικοκυρέψει την μικρή ή μεγάλη επιχείρηση που διατηρεί.
Αυτή η αδυναμία δεν μπορεί να ισχύει στο σπίτι του και να μην ισχύει στην επιχείρηση του.
Όταν λοιπόν τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα, από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι καταχρεωμένα και έχουν προεξοφλήσει κρατικές επιχορηγήσεις μέχρι και το 2015, πως θα μπορούσαν να έχουν συμπεριφορά νοικοκύρη στα δημόσια οικονομικά; Με αυτό και μόνο το στοιχείο μπορεί κανείς αβίαστα να συμπεράνει το πώς και το γιατί της σημερινής οικονομικής τραγωδίας που βιώνει η χώρα.
Όταν επίσης δει κανείς, ότι τα χοντρά ποσά 96,8 εκατομμύρια ευρώ και 105 εκατομμύρια ευρώ των δανείων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στο σύνολο των 231,8 εκατομμυρίων που δανείστηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα τα πήραν από την Αγροτική καταλαβαίνει επίσης κάποιος το πώς τα πήραν μια και η τράπεζα αυτή είναι κρατική.
Με απλά λόγια Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει και φυσικά διακομματική συναίνεση με τη λογική το ένα χέρι νίβει τα άλλο και τα δυο το πρόσωπο.
Βεβαίως δάνεια έχουν πάρει και άλλα κόμματα, ανάλογα με το κοινοβουλευτικό τους μέγεθος πλην του ΛΑΟΣ.
Και να σκεφθεί κανείς ότι οι επιχορηγήσεις των ελληνικών κομμάτων είναι τέσσερεις φορές επάνω σε απόλυτους αριθμούς από αυτές που χορηγούνται στα Αγγλικά κόμματα που απευθύνονται σε εξαπλάσιο ακροατήριο.
Επικαλούνται τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις ως πρόσχημα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Πάντως η μόνη πρόωρη αφορούσε τις βουλευτικές εκλογές του 2009 και καμία άλλη που τέλος πάντων από μόνη της δεν δικαιολογεί την απίστευτή κομματική κακοδιαχείριση.
Βάζουν και στην συζήτηση την διαφάνεια που προκύπτει από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Για πια διαφάνεια μιλάνε όταν δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για τα χρήματα που εισπράττουν από τις κρατικές επιχορηγήσεις;
Αλλά και το μαύρο χρήμα που δεν έπαψε να ρέει όπως είδαμε από όσα είδαν το φως της δημοσιότητας στην υπόθεση Siemens, δείχνει ότι ορισμένα κόμματα παρά τις επιχορηγήσεις κρατούν πάντα ανοιχτές τις πόρτες τους στους προμηθευτές του δημοσίου.
Το γεγονός ότι δεν εισπράττουν τα περισσότερα κόμματα ούτε καν συνδρομές από τα μέλη δείχνει το πόσο τα πιστεύουν ακόμη και οι στρατευμένοι σε αυτά μια και δεν καταβάλουν ούτε τα ελάχιστα που απαιτούνται για την συντήρηση των γραφείων των τοπικών οργανώσεων. Όλοι οι κομματικοί θέλουν να πάρουν και όχι να δώσουν.
Μισθοδοτούν επίσης τα μεγάλα κόμματα άπειρα κομματικά στελέχη, που πληρώνονται από τον κρατικό κορβανά, κατά το πρότυπο των αριστερών κομμάτων, έχοντας μετατρέψει σε μικρογραφίες του γραφειοκρατικού και αναποτελεσματικού κράτους, το κάθε κόμμα.
Σε αυτό τον χορό της σπατάλης του δημοσίου χρήματος, αν προστεθούν και τα δεκάδες εκατομμύρια που έδιναν στα κόμματα προμηθευτές του δημοσίου υπερτιμολογόντας τα προϊόντα τους, εύκολα μπορεί να δει κανείς την άκρη του τούνελ της διαφθοράς.
Εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο λαός, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι…