Τα απόνερα της μάχης του προϋπολογισμού

Η μάχη του προϋπολογισμού έληξε χωρίς εκπλήξεις, χωρίς εξάρσεις, χωρίς κορώνες. Οι βουλευτές που ανέβηκαν στο βήμα προέβαλαν τα γνωστά πολιτικά επιχειρήματα, αγνοώντας το θέμα της συζήτησης που ήταν η οικονομία. Οι αρχηγοί στις ομιλίες τους δεν έβγαλαν είδηση που λένε και στα δημοσιογραφικά γραφεία.
Πολλοί έπαιξαν με τις πρόωρες εκλογές, όμως ο πρωθυπουργός δεν άνοιξε τα χαρτιά του. Στην ομιλία του, από τη μια επανέλαβε ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2008 κι από την άλλη προειδοποίησε τους αντιπάλους του αφήνοντας να εννοηθεί ότι συνεχίσουν την καραμέλα της πρόωρης αναμέτρησης ,μπορεί να κάνει δεκτό το αίτημά τους. Αυτή η προειδοποίηση έγινε με προφανή στόχο να θέσει προ των ευθυνών τους ,όσους επιχειρήσουν να δημιουργήσουν προεκλογικό κλίμα από τις αρχές του 2007.
Συμπέρασμα ,παρά τις διαβεβαιώσεις του Κ. Καραμανλή, το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών είναι ανοιχτό, κι αν γι αυτό προκληθεί θα κληθούν όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτή η επισήμανση έχει αξία γιατί σε όλες τις δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία την πολιτών τάσσεται εναντίον της πρόωρης εκλογικής αναμέτρησης.
Στο κλείσιμο της ομιλίας του ο Γ. Παπανδρέου υπαινίχθηκε ανασχηματισμό και πρόωρες εκλογές. Θέματα που δεν επιβεβαίωσε ο Κ. Καραμανλής και είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης διακινδύνευσε τέτοιου είδους προβλέψεις μια και δεν υπήρχε σχεδόν καμία πιθανότητα να επιβεβαιωθούν.
Οι περισσότεροι ομιλητές από τα κυβερνητικά έδρανα μίλησαν εξ ονόματος των πολιτών , ενώ ο Θ. Πάγκαλος εύστοχα παρατήρησε ότι «οι βουλευτές μετέχουν σε ένα πρωτοποριακό θεατρικό έργο που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα».
Η παρατήρηση αυτή ταιριάζει γάντι με αρκετές αγορεύσεις που περιείχαν τα γνωστά και τετριμμένα με τους καλούς από την ομογάλακτη πλευρά και τους κακούς από την άλλη, που θύμιζαν πολιτευτές παλιών ελληνικών ταινιών . Αγνοούσαν τα πραγματικά προβλήματα και έδειχναν ανθρώπους που εκτός από τον ρουσφετολογικό τους μηχανισμό δεν έχουν καμιά άλλη σχέση μα την κοινωνία και την καθημερινότητά της.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε , ότι οι ομιλητές στο κοινοβούλιο κατά τη διάρκεία του πενθήμερου, πολλές φορές έκαναν την αγόρευσή τους ενώπιον κενών καθισμάτων μια και οι βουλευτές που τους παρακολουθούσαν μπορούσαν να μετρηθούν στα δάκτυλα του ενός χεριού, θυμίζοντας ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών.
Είναι προφανές ότι οι παρατεταμένες ομιλίες κουράζουν ακόμη και τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Οφείλει γι αυτό το λόγο το κοινοβούλιο να εκσυγχρονίσει το λόγο του και να βρει τον χαμένο βηματισμό του , γιατί είναι αναγκαίο να επιστρέψει σε αυτό, από τα τηλεοπτικά παράθυρα που διεξάγεται σήμερα, ο πολιτικός λόγος.
Στις ποικίλες κρίσεις που μαστίζουν σήμερα την κοινωνία μας , υπάρχει και μια ιδιαίτερα ανησυχητική, αυτή της κρίσεις των θεσμών .
Ο ρόλος του κοινοβουλίου στις μέρες μας, σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης, εμφανίζεται υποβαθμισμένος ,γεγονός που οφείλει και προβληματίσει πολιτικούς και πολίτες . Γιατί τα θέματα του κοινοβουλίου δεν περιορίζονται στην βουλευτική ασυλία και το ασυμβίβαστο ,έχουν να κάνουν, και αυτό είναι το κυρίαρχο, με το ρόλο του και την θέση του σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Το σημερινό τέλμα δεν εξωραΐζεται από τον καλλωπισμό των χώρων, με την χρήση σύγχρονης τεχνολογίας , ούτε από ένα τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής που εμπλέκεται σε θεματολογία άσχετη με την αποστολή του.
Είναι υπαρκτό γεγονός που οφείλει να προβληματίσει όλους.

Αντι προστασίας διωγμός για τα βιολογικά

Υπάρχουν κλάδοι παραγωγής, που αντί να τους φροντίζει με στοργή η Πολιτεία τους αφήνει να ζουν στο περιθώριο, γιατί αυτό εξυπηρετεί όσους στον τόπο μας βολεύονται με την ασυδοσία και την παραπλάνηση των καταναλωτών. Έτσι βγαίνουν χαμένοι όσοι φροντίζουν να παράγουν χρήσιμα για την υγεία μας προϊόντα και φυσικά ο πολίτης που πληρώνει ακριβότερα είδη που δεν ανταποκρίνονται στην ποιότητα που οι πωλητές επικαλούνται.
Ο λόγος για τις λαϊκές αγορές προϊόντων βιολογικής καλλιέργειας, που φυτοζωούν μια και κάποιοι επιτήδειοι εμποδίζουν την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα ξεχωρίζει την ήρα από το στάχυ.
Τι ζητούν όσοι είναι πραγματικοί και όχι μαϊμού παραγωγοί βιολογικών προϊόντων ; Ένα θεσμικό πλαίσιο που θα προασπίζει τη νομιμότητα και θα επιβάλει ελέγχους που θα βάζουν κάθε κατεργάρη να βάζει στον πάγκο του, μια και προϊόντα που δεν προέρχονται από βιολογική καλλιέργεια δεν θα έχουν θέση σε αυτές τις μικρές λαϊκές.
Ζητούν επίσης, να διατηρήσουν την αυτοτέλεια τους και να μην ενταχθούν στις άλλες λαϊκές αγορές για να μην μπερδεύονται τα προϊόντα και δημιουργείται σύγχυση στους καταναλωτές. Να μετέχουν σε αυτές μόνο οι παραγωγοί και όχι οι έμποροι και να ενταχθούν στον Οργανισμό λαϊκών αγορών ως χωριστό τμήμα. Που διαφωνεί ο τομέας Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης;
Πουθενά, αντίθετα έχει ήδη συμφωνήσει με τους ανθρώπους αυτούς από την περασμένη Άνοιξη. Γιατί δεν εκδίδει λοιπον το Προεδρικό Διάταγμα που θα έβαζε τα πράγματα σε μια τάξη και θα επέβαλε ελέγχους που θα αποτελούσαν φρένο σε κάθε μορφής ασυδοσία;
Γιατί κάποιοι βολεύονται από την κατάσταση, μια και η έλλειψη εποπτείας τους αφήνει ελεύθερους να νοθεύουν τα βιολογικά μήλα, με τα άλλα του εμπορίου και να τα πουλούν όλα, στην ίδια αυξημένη τιμή.
Έτσι απαξιώνονται οι 15 λαϊκές αγορές βιολογικών προϊόντων της Αττικής, αποθαρρύνονται οι παραγωγοί και τέλος απομακρύνονται οι καταναλωτές που χάνουν κάθε εμπιστοσύνη σε αυτούς που τους προσφέρουν την ξεχωριστή ποιότητα.
Για μια ακόμη φορά η Πολιτεία, με την αδράνεια της επιβραβεύει τους παράνομους και αφήνει ακάλυπτους τους νόμιμους και κυρίως το κοινό απροστάτευτο. Γιατί όπως συνηθίζεται όταν κάποιος δεν θέλει να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη επιστρατεύει την γραφειοκρατία που υπηρετεί πιστά συνήθως την διαφθορά και τη διαπλοκή.

Τα δικαστήρια δείχνουν λύση για Ολυμπιακή

Μια δικαστική απόφαση που επιδικάζει αποζημίωση 588 ευρώ στην Ολυμπιακή αεροπορία από το δημόσιο ,έρχεται σαν ο από μηχανής Θεός για το πολύπαθο εθνικό μας αερομεταφορέα. Το δράμα της Ο.Α. προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του δημοσίου, που ασελγούσε επί δεκαετίες σε μια ΔΕΚΟ, που κάποτε μεσουρανούσε και σήμερα βρίσκεται στα αζήτητα μια και δεν υπάρχουν στον επιχειρηματικό ορίζοντα, αξιόπιστοι αγοραστές.
Το ποσό που επιδικάστηκε για την Ολυμπιακή καλύπτει τις απαιτήσεις των 541 εκατομμυρίων ευρώ που έχει ήδη επιδικάσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για παράνομες επιδοτήσεις από το δημόσιο. Ο συμψηφισμός είναι μια ανάσα αλλά δεν λύνει το πρόβλημα.
Ο πραγματικός υπόλογος για την σημερινή κατάσταση της Ολυμπιακής είναι το δημόσιο και βεβαίως τα φυσικά πρόσωπα που ασκούσαν την εκτελεστική εξουσία τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Από την μετακίνηση χωρίς την συγκατάθεση της Ο.Α. στο νέο αεροδρόμιο και την υποχρεωτική χρέωση στην εταιρία των εξόδων μετεγκατάστασης, μέχρι την υποχρεωτική κάλυψη των άγονων γραμμών για αρκετά χρόνια, χωρίς κανείς να μπει στον κόπο να εισπράξει τα ποσά που προσέφεραν οι κοινοτικές επιδοτήσεις.
Οι κομματικές διοικήσεις, που είχαν πλήρη άγνοια του αεροπορικού μάνατζμεντ, υπήρξαν απλώς υποδοχέας ρουσφετιών για προσλήψεις «ημετέρων» από το παράθυρο και δωρεάν εισιτήρια για τους «δικούς μας» ανθρώπους. Από κοντά και οι συνδικαλιστές που εισέπρατταν και αυτοί το ανάλογο μερίδιο και στην ουσία συνδιοικούσαν παράλληλα με τα διορισμένα από την κυβέρνηση διοικητικά συμβούλια.
Ο εταιρία για χρόνια δεν είχε κλείσει ισολογισμούς και γι αυτό δεν ίδρωνε το αυτί κανενός. Αν κάτι ανάλογο γινόταν σε μια ιδιωτική εταιρία ο διευθύνων σύμβουλος θα είχε μετακομίσει στον Κορυδαλλό. Στο δημόσιο όμως οι παρανομούντες έχουν ασυλία και γι αυτό ουδείς μηχανισμός του κράτους κινήθηκε εναντίον τους.
Σήμερα ο κατά τα άλλα εθνικός μας αερομεταφορέας βρίσκεται σε μαρασμό. Μετά δυσκολίας εξυπηρετεί τα δρομολόγια, παρά την συρρίκνωση που έχει υποστεί και αναγκάζεται να νοικιάζει αεροπλάνα των οποίων τα μοντέλα δεν είναι συμβατά με αυτά που συντηρούν στην τεχνική βάση άρα δεν έχουν την δυνατότητα να ελέγξουν την αξιοπιστία του. Πέρα από το υψηλό κόστος της ενοικίασης, είναι απαράδεκτο να πηγαίνεις να πετάξεις και χωρίς να σε ενημερώσουν να βρίσκεσαι μπροστά σε ένα αεροπλάνο άγνωστης εταιρίας με αλλοδαπό προσωπικό.
Την ώρα που οι ανταγωνιστές της Ο.Α. ανανεώνουν τον στόλο τους, τα πράγματα στην Ολυμπιακή παραμένουν στάσιμα.
Η αδράνεια στην πολιτική δεν είναι ότι καλύτερο μπορούν να προσφέρουν οι κυβερνήσεις στους πολίτες. Πρόκειται μια απαράδεκτη κατάσταση μια και το πολιτικό κόστος δεν μπορεί να βρίσκεται πάντα υπεράνω της εξυπηρέτησης της κοινωνίας . Είναι καιρός να δοθεί μια λύση υγιής, μια και δεν χωράνε άλλα σκουπίδια κάτω από το χαλί …

Η πολιτική κενή περιεχομένου μαγκιά …

Μπορεί να πλησιάζουμε τις γιορτές, αλλά οι πολιτικές μονομαχίες δεν λένε να κοπάσουν. Μετά την κόντρα Αλογοσκούφη – Σουφλιά ήρθε η μονομαχία Πολύδωρα –ΣΥΝ. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ζήτησε από τον Συνασπισμό να «αποκηρύξει» τη βία των αναρχοαυτόνομων ομάδων με αφορμή τα επεισόδια στο Πάντειο μετά τη συναυλία που διοργάνωσε το Forum πολιτών.
Έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει έκνομους τους ανθρώπους του ΣΥΝ και παιδιά του ΠΑΣΟΚ τους κουκουλοφόρους. Όλα αυτά τα περισπούδαστα που είπε το πρωί τα αναίρεσε το ίδιο βράδυ.
Ακούγοντας κανείς τέτοιους χαρακτηρισμούς αντιλαμβάνεται γιατί στη χώρα μας από λογοδιάρροια πάμε, αλλά δεν πάμε καλά από αποτελεσματικότητα και αντίστοιχες πράξεις.
Αντί να απολογείται ο κύριος υπουργός για την αδυναμία των οργάνων της τάξης να αντιμετωπίσουν την νυχτερινή επιδρομή των κουκουλοφόρων σε τράπεζες στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, το έριξε στην φλυαρία και στις ανυπόστατες κατηγορίες προς τρίτους μετατοπίζοντας έτσι το βάρος των συζητήσεων από το κυρίως θέμα στην καφενόβια πολιτικάντικη συζήτηση. Τα άκρα της κάθε πλευράς βρήκαν την ευκαιρία να χαρακτηρίσουν ως φασίζουσες τις απόψεις του υπουργού και το όλο θέμα εξελίχθηκε ποδοσφαιρικά και όχι πολιτικά.
Αντί να δει κανείς και να αντιμετωπίσει την οργανωμένη έκνομη δράση των αποκαλούμενων αναρχοαυτόνομων με βάση τους νόμους της δημοκρατικά συντεταγμένης πολιτείας, η κουβέντα εκτροχιάστηκε και το θέμα από αστυνομικού ενδιαφέροντος έγινε πολιτικού ή μάλλον παραπολιτικού για να κυριολεκτήσουμε.
Βεβαίως μετά την φασαρία ήρθε η υπουργική δημόσια συγγνώμη που σκοπό είχε να προσγειώσει ομαλά το θέμα που δημιουργήθηκε εκ του πονηρού προς άγρα ψήφων από εδώ και από εκεί.
Όταν το παιχνίδι του ανόητου πολιτικού τζόγου μετατοπίζει την συζήτηση, τότε τα βράδια όποιος θέλει θα καίει και κανενός δεν θα καίγεται καρφί.
Κατά τα άλλα θα ακούμε από την άλλη πλευρά την υπερνομάρχη Φ. Γεννηματά να μας λέει ότι στην Ευρώπη υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας , με αφορμή το επεισόδιο στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών στο οποίο πρωταγωνιστής ήταν ο νομάρχης Γ. Μίχας, ενώ θα έπρεπε να έχουμε κατανοήσει ως εταίροι της Ε.Ε., ότι ο ελληνικός τσαμπουκάς και το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» δεν γίνεται αντιληπτό από τους «κουτόφραγκους», ίσως γιατί τα αγγλικά κάποιων ταγών της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι ικανά να αποδώσουν τις ελληνικές μαγκιές.

Σφάζονται στα πόδια της γαλοπούλας

Κρεοπώλες, παραγωγοί και καταναλωτές καθημερινά σφάζονται τηλεοπτικά για την τιμή της γαλοπούλας. Πέταξε μας πληροφορούν τα ΜΜΕ στα 12 ευρώ, πράγμα που την κάνει άπιαστη για το βαλάντιο του έλληνα μισθωτού και συνταξιούχου. Να θέμα λοιπόν, τι θα κάνουμε φέτος χωρίς την γαλοπούλα.
Είναι πολύ απλό, ότι κάναμε και πέρσι που υπήρχε σε υπερπροσφορά και δεν την αγοράσαμε από το φόβο της νόσου των πτηνών. Αν πάμε σε κάτι πιο παραδοσιακό για το ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι, αλήθεια τι θα πάθουμε; Ασφαλώς τίποτα γιατί το οικογενειακό τραπέζι των ημερών αυτών θα είναι καλό, αν όλοι είμαστε υγιείς, αν διώξουμε κάθε στεναχώρια, αν δεν εγκαταλείψουμε τους μεγαλύτερους και περάσουμε αυτές τις μέρες κοντά τους.
Το θέμα είναι απλό. Πέρσι έπαθαν μεγάλη ζημιά οι παραγωγοί γαλοπούλας, γιατί το προϊόν τους έμεινε στα ράφια των κρεοπωλείων, λόγω της γρίπης . Φέτος, όπως ήταν φυσικό, λιγότεροι τόλμησαν να ασχοληθούν με την παραγωγή της.
Αυτά λέει η απλή λογική. Προς τι λοιπόν το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός για την γαλοπούλα που στο κάτω - κάτω της γραφής είναι εισαγόμενο έθιμο και δεν έχει σχέση με την ελληνική παράδοση;
Όμως άλλο, και σοβαρό είναι το θέμα που αφορά την τιμή των 32 ευρώ που πληρώνουν για ένα γλειφιτζούρι όσοι γονείς έχουν την φαεινή ιδέα να πάνε μια βόλτα το παιδί τους στην ζαχαρούπολη που έχει στηθεί στην πλατεία Συντάγματος. Από τη μια υπάρχει η αισχροκέρδεια των ζαχαροπλαστών που δεν σέβονται τον όρο του συμβολαίου τους που αναφέρει ότι οφείλουν να έχουν τις ίδιες τιμές που έχουν και στα ζαχαροπλαστεία τους. Ως εδώ ο Δήμος Αθηναίων εμφανίζεται αμέτοχος του ανομήματος των ζαχαροπλαστών. Όταν όμως ακούσει κανείς το πόσο πληρώνουν γι αυτά τα περίπτερα για χρήση μόλις 15 ημερών, καταλαβαίνει γιατί ο απερχόμενος δήμαρχος παριστάνει τον ανήξερο σε αυτή την απαράδεκτη εκμετάλλευση σε βάρος των δημοτών και των επισκεπτών της πόλης. Γύρω στις 37.000 ευρώ πλήρωσαν οι ζαχαροπλάστες το περίπτερο γι αυτό δεκαπενθήμερο.
Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος της «ληστείας» των πολιτών στην πραγματικότητα δεν είναι ο ζαχαροπλάστης, αλλά ο Δήμος Αθηναίων.
Αν οι αρμόδιοι του Δήμου ήθελαν να συγκρατήσουν τις τιμές στα επίπεδα των ζαχαροπλαστείων, θα έπρεπε να βάλουν ένα λογικό τίμημα ως ενοίκιο και στη συνέχεια να καλέσουν τους υποψηφίους να υποβάλουν γραπτά το ενδιαφέρον τους. Και από αυτούς να κληρωθούν εκείνοι που τελικά θα ενοικιάσουν τα περίπτερα.
Οι πλειοδοτικοί διαγωνισμοί σε αυτές τις περιπτώσεις, οδηγούν κατ’ ευθείαν στο υψηλό κόστος στον πελάτη. Όλα τα άλλα είναι κουτοπονηριές και οι εκ των υστέρων έλεγχοι πουθενά δεν οδηγούν, γιατί χαμένος δεν είναι άλλος από τον πολίτη…

Πολιτικοί, πολιτικές και καβγάδες για το …πάπλωμα

Και η κόντρα καλά κρατεί. Ο Σουφλιάς εμφανίζεται πεμπτοφαλαγγίτης κατά Αλογοσκούφη και τελευταίος αλαζών και ψεύτης κατά σαρακατσάνο. Που θα πάει αυτή η κολόνια ουδείς γνωρίζει, μάλλον ο πρωθυπουργός μπορεί να την οδηγήσει κάπου, αλλά για την ώρα σιωπά, πράγμα που σημαίνει ότι τα αυτογκόλ στην ενδοχώρα του κυβερνητικού στρατοπέδου δεν θα πάψουν να μπαίνουν το ένα μετά το άλλο.
Ιδιαίτερα σκληρός απέναντι στον Γ. Σουφλιά εμφανίστηκε ο Γ. Καφαλογιάννης που του πέταξε το γάντι καλώντας τον αν διαφωνεί να παραιτηθεί.
Σ' όλο αυτό το σκηνικό, που θυμίζει σε ορισμένα του σημεία μέρες ’93 μια και αφορμή τότε για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν και πάλι ο ΟΤΕ, η σύγκρουση τη μια μέρα εκτονώνεται με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και την άλλη αναζωπυρώνεται μια και οι δύο πλευρές δεν αφήνουν να πέσει μύγα στο σπαθί τους. Βεβαίως σήμερα η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να πέσει γιατί διαθέτει άνετη πλειοψηφία, αλλά το θέμα του ΟΤΕ σε συνδυασμό με αυτό του άρθρου 16, για τα μη κρατικά πανεπιστήμια ,μπορούν να σταθούν αφορμή για να στηθούν οι κάλπες νωρίτερα από τη λήξη της κυβερνητικής θητείας την Άνοιξη του 2008.
Οι «συμμαχίες» και πως ερμηνεύονται στην πράξη, που αναφέρονται στο κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ., στάθηκαν η αφορμή για τον καβγά. Παραδίδουν στον ιδιώτη το μάνατζμεντ ή δημιουργούν καθεστώς συνδιοίκησης και τι είδους διεύθυνση θα είναι αυτή; Αρχικά η πρόθεση του υπουργού Οικονομίας ήταν να εκχωρήσει ολοκληρωτικά το μάνατζμεντ σε ιδιώτη. Η αντίδραση όμως Σουφλιά και η επίκληση του προεκλογικού προγράμματος, τον έκανε να πάει ένα βήμα πίσω και να ευθυγραμμιστεί, τουλάχιστον στο νομοσχέδιο που ήδη ψηφίστηκε, με τα γραπτά του 2004 της Ν.Δ.
Το σημερινό κυβερνητικό κόμμα έχει παράδοση στους καβγάδες. Όταν το ΠΑΣΟΚ αντιδρά χαλαρά σε κάποιες κυβερνητικές δραστηριότητες φροντίζουν να υποκαθιστούν την αντιπολίτευση, δημιουργώντας τα πρωτοκλασάτα στελέχη θέμα μεταξύ τους.
Στην ενδοχώρα των κομμάτων διεξάγονται οι πραγματικές μάχες. Εκεί γίνονται οι μεγάλες αντιπαραθέσεις και όχι ανάμεσα σε κυβερνητικούς και αντιπολιτευόμενους. Οι αντίπαλοι είναι στην πραγματικότητα φίλοι .Οι πραγματικοί, εχθροί κι αυτό δεν είναι διόλου υπερβολή, γιατι έχει λεχθεί από πολύ υψηλά ιστάμενο πρόσωπο, βρίσκονται μέσα στο ίδιο το κόμμα. Τι ενώνει τα στελέχη των κομμάτων; Μα η νομή της εξουσίας ή η προσδοκία αυτής της νομής. Αν έλεγε ένας δημοσιογράφος όσα off the record έχει ακούσει κατά καιρούς από πολιτικούς, θα άλλαζε η άποψη πολλών για την πολιτική και βεβαίως για τους πολιτικούς…

Ποιος πληρώνει το μάρμαρο στο ποδόσφαιρο;

Βία με αφορμή το ποδόσφαιρο είχαμε δει στα γήπεδα, στους δρόμους, στα καφενεία. Βία εντός των αεροπλάνων εν πτήσει δεν είχαμε δει ως τώρα. Συνέβη και αυτό προ ημερών αναγκάζοντας τον πιλότο του αεροπλάνου να κάνει αναγκαστική προσγείωση.
Ο φανατισμός στο απόγειο του. Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ θα υποστηρίξουν πολλοί. Τώρα πόσο σπορ με την ουσιαστική έννοια τις λέξης είναι ένα παιχνίδι που όσοι κινούνται γύρω από αυτό είναι επαγγελματίες, με τους παίκτες σήμερα να κλωτσάνε την μπάλα της μιας ομάδας και αύριο της άλλης αν τους δοθούν περισσότερα χρήματα, αυτό είναι μια ιστορία που δύσκολα την καταλαβαίνει ένας που πιστεύει στον αθλητισμό που συνενώνει τους ανθρώπους και εκφράζεται από το «νους υγιής εν σώματι υγιή».
Το ποδόσφαιρο είναι σήμερα για πολλούς θέαμα και διασκέδαση. Μέχρι εκεί καλά. Όταν μπαίνει στο παιχνίδι και η εκτόνωση τότε τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή. Άνθρωποι με παιδεία και κουλτούρα ολοκληρώνουν την εκτόνωσή της με λίγες βρισιές μάσα στο γήπεδο. Όσο κατεβαίνει το επίπεδο των αξιών ενός ανθρώπου τα πράγματα γίνονται και πιο περίπλοκα.
Άλλος για να εκτονωθεί επειδή έχασε η ομάδα του τα βάζει αίφνης με το γήπεδο ή το μέσο μαζικής μεταφοράς που τον πηγαίνει προς το σπίτι του. Ένας τρίτος καίει κάποιο αυτοκίνητο και ένας τέταρτος αναζητεί ένα οπαδό της αντίπαλης ομάδας για να του σπάσει το κεφάλι με μια πέτρα ή ένα καδρόνι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που παρακολουθούμε μετά από έναν αγώνα να καταστρέφεται δημόσια ή ιδιωτική περιουσία από τους οπαδούς της ηττημένης ομάδας.
Το ποδόσφαιρο έχει φανατικούς οπαδούς σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Και βεβαίως και στον χώρο της πολιτικής. Ακούσαμε αίφνης προ ημερών , έναν αντιπρόεδρο της Βουλής να μαζεύει υπογραφές για να φύγει ένας κακός κατά την εκτίμησή του προπονητής, ενώ ένας άλλος υφυπουργός εξηγούσε με πάθος από ραδιοφώνου την τεχνική που ακολουθεί η ομάδα του με γνώσεις που έδειχναν περίπου επαγγελματική ενασχόληση.
Θα πει κανείς άθλημα είναι αυτό και ουδείς ψόγος. Κανείς βεβαίως, αν δεν έμπαινε στο παιχνίδι το κράτος που χαρίζει χρέη σε χρεοκοπημένες ΠΑΕ, που στην ουσία είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, αν δεν πλήρωνε η πολιτεία την πληθώρα των αστυνομικών για να τηρούν την τάξη στους αγώνες στερώντας τους την ίδια ώρα από το σύνολο των πολιτών. στους οποίους παρέχονται λιγότερες υπηρεσίες στο χώρο της αστυνόμευσης .
Γύρω από το ποδόσφαιρο κινούνται αστρονομικά ποσά. Πρόκειται για μια υπόθεση καθαρά επαγγελματική. Άρα για όποιες υπηρεσίες παρέχονται από το κράτος οφείλουν να πληρώνουν εκείνοι που κάνουν χρήση και όχι συλλήβδην όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες. Θα πει κανείς , αυτά είναι ψιλά γράμματα για το πολιτικό μας σύστημα, και ίσως έχει δίκιο…

Τα ψιλά γράμματα μιας ακόμη Συνόδου Κορυφής

Αυτή τη φορά την χοντροδουλειά την έκαναν οι υπουργοί την Εξωτερικών. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων το διήμερο Πέμπτης – Παρασκευής είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν χαλαρά στις Βρυξέλλες για τις μελλοντικές διευρύνσεις την μετανάστευση και το θέμα της ενέργειας, αλλά και να καλωσορίσουν δύο νέα μέλη τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία που από την πρώτη Ιανουαρίου θα αποτελέσουν τους «27» πλέον εταίρους της Ευρώπης.
Η διεύρυνση, χωρίς τον βραχνά της Τουρκίας, μετα το πάγωμα των οκτώ κεφαλαίων πήρε άλλες διαστάσεις, οι ευρωπαίοι βλέπουν και πάλι το θέμα της εμβάθυνσης που παραπέμπει ευθέως στο ευρωσύνταγμα μια και όλα δείχνουν ότι η περίοδος περισυλλογής που αποφασίστηκε μετά το αρνητικό δημοψήφισμα στη Γαλλία ολοκληρώθηκε.
Η γερμανική προεδρία που ακολουθεί από 1.1. 2007, ανέλαβε να ξεπαγώσει το ευρωσύνταγμα που έχουν ήδη υιοθετήσει περισσότερες από τις μισές χώρες και μένει να το δεχθούν και οι υπόλοιπες προκειμένου να αλλάξει το σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε., πριν μετατραπεί σε πύργο της Βαβέλ με τους «27» και το σημερινό δυσκίνητο στάτους.
Όμως το ευρωσύνταγμα είναι ένα πρώτο βήμα. Υπάρχουν και τα άλλα τα δυσκολότερα που οδηγούν στην λεγόμενη πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Εδώ οι διαφωνίες με επίκληση την εθνική ανεξαρτησία δεν είναι λίγες και θα έλεγε κανείς κάθετες. Η Βρετανία ούτε θέλει να ακούσει τέτοια συζήτηση. Πολλές από τις νέες χώρες, όπως είναι η Πολωνία συμφωνούν με το Λονδίνο που προτιμούν να ζουν υπό την προστατευτική ομπρέλα της Ουάσινγκτον παρά των Βρυξελλών.
Η μετανάστευση και κυρίως η λαθρομετανάστευση, συζητήθηκαν από τους 25 ηγέτες στις Βρυξέλλες που προσπαθούν να βρουν τρόπους να ελέγξουν την ανεπιθύμητη εισροή πολιτών από τρίτες χώρες, ελπίζοντας ότι έτσι θα συγκρατήσουν την ανεργία σε ανεκτά για τις κοινωνίες τους όρια. Η ελληνική πρόταση για την δημιουργία ευρωπαϊκής ακτοφυλακής συζητήθηκε μεν, αλλά για την ώρα ουδέν αποφασίστηκε.
Οι «25» δεν τα βρήκαν στα θέματα εναρμονισμού των πολιτικών στο κεφάλαιο δικαιοσύνη , και γι αυτό δεν θα κάτσουν να σκάσουν, ενώ προβληματίστηκαν στον τομέα της ενέργειας που παραμένει πάντα το ζητούμενο για την Ευρώπη που δεν διαθέτει δικές της πηγές άντλησης μαύρου χρυσού.
Στο θέμα αυτό οι ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι το κλειδί για την λύση του ενεργειακού προβλήματος της γηραιάς ηπείρου βρίσκεται προς ανατολάς και συγκεκριμένα στη Μόσχα. Μια ειδική σχέση όταν ωριμάσουν οι συνθήκες θα άνοιγε την στρόφιγγα πετρελαίου και αερίου, πηγή ζωής για την ευρωπαϊκή οικονομία. Όμως αν δεν δουν που θα πάει η Ρωσία μετά το 2008 στη μετά ή με Πούτιν εποχή, δεν μπορούν να κάνουν βήμα. Παράλληλα πρέπει να ξεπεράσουν και τον σκόπελο που λέγεται Ουάσινγκτον που δεν θέλει να ακούσει κουβέντα για τέτοιες πρωτάκουστες συμφωνίες.
Μεγάλο θέμα παραμένει η απορροφητικότητα των «10» νέων και αύριο «12» της Ε.Ε., μια και η ενσωμάτωση ,πέρα από την ένταξη, χρειάζεται χρόνο και επίπονες προσπάθειες . Οι νέες χώρες με κομουνιστικό παρελθόν οι περισσότερες, έχουν δρόμο μπροστά τους για να περάσουν σε μια οικονομία της αγοράς, όπως την θέλει η Ευρώπη.
Και χρειάζονται κονδύλια για να εκσυγχρονίσουν ένα σωρό τομείς της οικονομίας τους. Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Η Γερμανία που θεωρείται από πολλούς η ατμομηχανή της Ευρώπης, ή συνολικά οι παλιοί «15» μια και το Βερολίνο αγκομαχάει με την ενσωμάτωση των πρώην ανατολικών συντρόφων;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και τα προβλήματα επίσης. Όμως οι πολιτικοί, και αυτό το ξέρουν καλά , έχουν μάθει να «πουλάνε» σε όμορφο πακέτο κάθε σύνοδο στις χώρες τους, σπρώχνοντας ταυτόχρονα κάτω από το χάλι τα ανεπιθύμητα σκουπίδια , δηλ. τα αγκάθια που έχουν αφήσει για διαχείριση στο προσεχές και απώτερο μέλλον…

Η αντιφατική Εικόνα της πόλης μας

Τις μέρες αυτές όλοι κατά παράδοση συζητούν για τις γιορτές. Από το τραπέζι που απασχολεί περισσότερο τους μεγαλύτερους μέχρι τις εξόδους των ημερών που φαίνεται να είναι το αγαπημένο θέμα των νεώτερων.
Κοινός παρονομαστής ενδιαφερόντων νεώτερων και μεγαλύτερων η αγορά.
Τι θα ψωνίσουμε για το σπίτι απασχολεί τις μαμάδες κυρίως τα δώρα της οικογένειας τους μπαμπάδες και τα παιδιά που θα καταναλώσουν το χαρτζιλίκι που εισπράττουν από γιαγιάδες και λοιπούς συγγενείς.
Για την ώρα πάντως οι καταναλωτές μολονότι πλημμυρίζουν τους κεντρικούς δρόμους, εν τούτοις δεν σπεύδουν να κάνουν τις αγορές τους, είτε γιατί προτιμούν αρχικά να διερευνήσουν την αγορά από πλευράς τιμών και για να εντοπίσουν και τα ειδικότερα ενδιαφέροντά τους, είτε γιατί περιμένουν το δώρο που αποτελεί την κινητήριο δύναμη για κάθε οικονομική δραστηριότητα.
Στην όλη εορταστική ατμόσφαιρα παρατηρούμε μια σειρά αντιφάσεων που συναντάμε περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας.
Από τη μια ο Δήμος έχει φτιάξει πολύ όμορφες τις πλατείες με το πράσινο και τα λουλούδια που έχει φυτέψει, ιδιαίτερα στο κέντρο της πόλης, κι από την άλλη τα σκουπίδια και οι τρύπες στους δρόμους σε συνδυασμό με τα σπασμένα πεζοδρόμια να τονίζουν αρνητικά το εορταστικό χρώμα των ημερών. Το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης ήταν σωστό και έβαλε σε μια τάξη την αναρχία που επικρατούσε μέχρι χθες αξίζει να επεκταθεί και να το καθιερώσουν και άλλοι Δήμοι της χώρας. Όμως θα πρέπει ο Δήμος να φροντίσει να υπάρχουν σε επάρκεια και σε κάθε περιοχή οι κάρτες ελεγχόμενης στάθμευσης για να τις προμηθεύονται οι πολίτες.
Η καθαριότητα κάδων, δρόμων, πεζοδρομίων, τοίχων, στύλων και γενικώς κοινόχρηστων χώρων και το πράσινο, δεν είναι μόνο υπόθεση του εμπορικού κέντρου της κάθε πόλης, αλλά και των υπόλοιπων περιοχών που ανήκουν στον κάθε Δήμο.
Σε δεκαπέντε ημέρες θα αναλάβουν οι νέες δημοτικές αρχές. Οι νέοι δημοτικοί άρχοντες οφείλουν να φροντίσουν για την δημιουργία ευπρόσωπων πόλεων φιλικών για τους πολίτες. Αν στρογγυλοκαθίσουν στις πολυθρόνες τους για να απολαύσουν την εξουσία τους, τότε όλα θα μείνουν στην σημερινή απαράδεκτη κατάσταση.
Και το σημαντικότερο. Η διαχείριση των σκουπιδιών. Είναι καιρός αντί να ψάχνουν για νέες χωματερές να κάνουν την ανακύκλωση έργο ζωής και να αναζητήσουν σύγχρονες μεθόδους διαχείρισης των υπολοίπων σκουπιδιών, μέθοδοι που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια σε όλες τις σύγχρονες πόλεις .
Η ΚΕΔΚΕ έχει αυτήν την δουλειά να κάνει και όχι να πολιτικολογεί ακατάπαυστα. Ο ίδιο και οι τοπικές ενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων. Μας φλόμωσαν στην κουβέντα. Βαρεθήκαμε να τους ακούμε να παίζουν τα κομματικά τους παιχνίδια. Να ξεπεράσουν τις μαφίες των σκουπιδιών και να ασχοληθούν επιτέλους με τις ουσιαστικές τους υποχρεώσεις που είναι τα καθημερινά προβλήματά μας. Επιτέλους ήρθε η ώρα να πιάσουν δουλειά…

Όταν οι «25» διαλέγουν πριν από μας για μας

Μια ακόμη σύνοδος κορυφής που τη συνοδεύει η λήξη της φινλανδικής προεδρίας ολοκληρώνεται σήμερα στις Βρυξέλλες. Μπορεί το θέμα της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και η χθεσινή αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΝ από τη βουλή, να στάθηκε ψιλότερα στην ατζέντα της δημοσιότητας, όμως στις συνόδους της Ε.Ε. που πολλές φορές υποτιμάμε ειδησεογραφικά, συζητούνται πολλά και σοβαρά θέματα που μας αφορούν άμεσα.
Μετα την απόφαση της περασμένης Δευτέρας για το πάγωμα οκτώ κεφαλαίων από τα 35 που πρέπει να συζητηθούν για να προχωρήσει η πορεία των διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε., η φινλανδική προεδρία άνοιξε τέσσερα κεφάλαια από αυτά που δεν πάγωσαν σε μια προσπάθεια της να χαϊδέψει την Άγκυρα, πράγμα που προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια της Λευκωσίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο βρετανός πρωθυπουργός Τ. Μπλέρ μεταβαίνει απόψε μετά το τέλος της συνόδου κορυφής στην Άγκυρα, για να συντονίσει μαζί με τον τούρκο ομόλογό του Τ. Ερντογάν τα επόμενα βήματα της Άγκυρας προς την ευρωπαϊκή της πορεία.
Το φινλανδικό πάντως τρικ των κεφαλαίων δεν φαίνεται να επηρεάσει τη σύνοδο κορυφής που συζητά άλλη ατζέντα με θέματα ιδιαίτερα σοβαρά θέματα, όπως αυτό που αφορά την πολιτική και τις συνεργασίες σε θέματα ενέργειας, καθώς και θέματα μετανάστευσης.
Η έκρηξη των τιμών του πετρελαίου που έχει άμεσες επιπτώσεις στο κόστος της ζωής των 450 εκατομμυρίων πολιτών της Ε.Ε. επιβάλει συνεργασίες και κοινή δράση από την πλευρά των Ευρωπαίων.
Σημαντικό επίσης για τη χώρα μας είναι και το θέμα της μετανάστευσης. Η Ελλάδα είναι πύλη εισόδου λαθρομεταναστών, που έχουν προορισμό της χώρες της Ε.Ε. και γι αυτό η πρόταση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή να υπάρξουν κοινές περιπολίες στα εξωτερικά σύνορα των «25» φαίνεται αργά αλλά σταθερά να ωριμάζει στον ευρωπαϊκό χώρο.
Η περαιτέρω διεύρυνση, με αφορμή και το καλωσόρισμα από την πρώτη Ιανουαρίου, των νέων μελών , την Βουλγαρία και την Ρουμανία, είναι ένα από τα αγκάθια που συζητούν οι «25», μια και αρκετοί επιδιώκουν να βάλλουν νέους όρους που θα έχουν στην ουσία αποδέκτη την Τουρκία και στόχο ένα αριστοτεχνικό περιτύλιγμα που θα εμφανίζεται ως ένταξη, αλλά θα υποκρύπτει ειδική σχέση για μελλοντικούς εταίρους.
Το μενού των συζητήσεων, αλλά όχι αναγκαστικά και των αποφάσεων ,περιλαμβάνει και κατάργηση του βέτο για θέματα καταπολέμησης της τρομοκρατίας, αλά και μεταφορά φυλακισμένων από τη χώρα που καταδικάστηκαν στη χώρα της προέλευσής τους.
Όπως γίνεται φανερό η Ευρώπη συζητά και την καθημερινότητά μας. Κι επειδή τα θέματα μας αφορούν, οφείλουμε και να τα παρακολουθούμε και να ζητάμε μεγαλύτερη ενημέρωση από την περιορισμένη που μας παρέχεται.

Το δια ταύτα της απεργίας και της λιτότητας

Το δικαίωμα στην απεργία είναι σεβαστό. Όπως άλλωστε και το δικαίωμα στην εργασία. Η χθεσινή απεργιακή κινητοποίηση μολονότι αφορούσε και τον ιδιωτικό τομέα, εν τούτοις όπως συμβαίνει συνήθως στην πράξη, μόνο το δημόσιο και οι επιχειρήσεις που ελέγχονται από αυτό, κατέβασαν τα ρολά. Ο ιδιωτικός τομέας παρά τα εμπόδια που υπήρχαν, λόγω της απουσίας από τις ράγες του μετρό, του ηλεκτρικού και του τραμ, εν τούτοις λειτούργησε μια και σ αυτόν δεν υπάρχει η ασφάλεια του δημοσίου. Κύριο αίτημα της απεργιακής κινητοποίησης υπήρξε η αντίθεση στην λιτότητα που παρουσιάζεται ανάγλυφη στον προϋπολογισμό του 2007 και κατά την ΓΣΕΕ προβλέπεται να διαρκέσει έως το 2012.
Είναι γεγονός ότι τα δημόσια οικονομικά παρά τις πρόσκαιρες βελτιώσεις παρουσιάζουν χρόνια ασθένεια. Κι αυτό γιατί το κράτος καθημερινά διογκώνεται, παρά τα όσα περί του αντιθέτου ισχυρίζονται οι κατέχοντες πολιτικά αξιώματα, με αποτέλεσμα να αυξάνει συνεχώς το κόστος της λειτουργίας του. Για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες μισθών, συντάξεων και λοιπών δαπανών αναγκάζεται, μια και τα φορολογικά έσοδα δεν επαρκούν να δανείζεται. Τα δάνεια συνεπάγονται τόκους και αυτοί φέρνουν νέα δάνεια για την αποπληρωμή τους.
Αποτέλεσμα το δημόσιο έτσι που είναι υπερφορτωμένο να αδυνατεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του και για να αποπληρώσει τα δάνεια και τους τόκους να πουλάει περιουσιακά του στοιχεία μια και λόγω του ευρώ δεν μπορεί να κόψει πληθωριστικό χρήμα.
Το έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις το κάνει και η σημερινή. Για να περιορίσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις πωλούν ποσοστά μέσω του χρηματιστηρίου των διαφόρων ΔΕΚΟ κι έτσι καλύπτουν πυροσβεστικά τις άμεσες ανάγκες του δημοσίου.
Στο ερώτημα γιατί να έχουμε υπερφορτωμένο δημόσιο τομέα, η απάντηση είναι πολύ απλή. Γιατί οι πολιτικοί που εκλέγονται με την ψήφο των πολιτών πιέζονται από τους τελευταίους για τακτοποίηση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα των ίδιων ή των παιδιών τους, με αποτέλεσμα να φορτώνουν τις ΔΕΚΟ. Αυτές με την σειρά τους υπό το βάρος της πληθώρας του προσωπικού που έχουν μπει από το παράθυρο και δεν έχουν συνήθως τα ειδικά προσόντα που απαιτούνται για λιγότερες και παραγωγικότερες θέσεις, γίνονται δυσκίνητες, γραφειοκρατικές, αναποτελεσματικές στο έργο τους και τέλος εύκολη λεία για συναλλαγή και διαφθορά.
Το όνειρο του σύγχρονου Έλληνα για μια θέση στο δημόσιο, για εξασφάλιση όπως λένε, με ή χωρίς ένα πτυχίο συνήθως αμφιβόλου επιστημονικής επάρκειας από αυτά που η βιομηχανία των ανωτατοποιημένων ΤΕΙ ή και ΑΕΙ παρέχει αφειδώς, οδηγεί μαθηματικά στον σημερινό φαύλο κύκλο των μακροχρόνιων δημοσιονομικών προβλημάτων.
Εδώ βρίσκεται η ουσία του προβλήματος που δυστυχώς πολλοί πολιτικοί και συνδικαλιστές κάνουν ότι δεν βλέπουν. Με αυτούς τους όρους, το ζητούμενο, η ανάπτυξη, θα παραμένει όνειρο απατηλό.
Με αυτή τη νοοτροπία ανάπτυξη θα ακούμε αλλά δεν θα βλέπουμε και όλοι θα λένε τα μικρά ή τα μεγάλα ψέματα για να κρατήσουν τις θεσούλες τους.

Το σκληρό παζάρι έφερε το συμβιβασμό…

H Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαίωσε την παράδοση που θέλει το παζάρι μέχρι την τελευταία στιγμή σκληρό, αβέβαιο και μαραθώνιο σε διάρκεια. Κι ενώ η εικόνα δείχνει ότι οι «25» δεν θα συμφωνήσουν μια και οι απόψεις που εκφράζονται είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, στο τέλος εμφανίζεται ο από μηχανής Θεός που επιβάλει έναν συμβιβασμό που μερικώς τουλάχιστον ικανοποιεί όλες πλευρές.
Αυτό συνέβη και προχθές το βράδυ στις Βρυξέλλες στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων που συνήλθε λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής των «25» με θέμα, το τι μέλλει γενέσθαι με την Τουρκία. Το μπλοκ των υποστηρικτών της Άγκυρας που ήθελε ένα απλό χάδι και όχι σοβαρές κυρώσεις για την δύστροπη γειτονική μας χώρα,υποχώρησε στο τέλος και αποδέχθηκε την συμβιβαστική πρόταση της φινλανδικής προεδρίας για το πάγωμα οκτώ κεφαλαίων και ένα ελαστικό χρονοδιάγραμμα ελέγχου που φτάνει έως το 2009. Έτσι ο Τ. Ερντογάν θα πάει στις εκλογές τον επόμενο χρόνο, χωρίς την πίεση της Ε.Ε. για πλήρη συμμόρφωση στις υποχρεώσεις που ανέλαβε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Τελωνειακής Ένωσης.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν ανοίγει αεροδρόμια και λιμάνια στα κυπριακά αεροπλάνα και πλοία. Ανοίγει 26 νέα κεφάλαια προς διαπραγμάτευσή ,πλην των οκτώ που παραμένουν παγωμένα μέχρι νεωτέρας, και ενός που έχει ήδη κλείσει.
Η Λευκωσία δείχνει ικανοποιημένη από τον συμβιβασμό, ενώ η Άγκυρα επίσημα μέσω δηλώσεων Ερντογάν χαρακτήρισε λυπηρό και άδικο το αποτέλεσμα, ανεπίσημα μέσω Τύπου εκφράστηκε η άποψη ότι το ταξίδι με το τρένο συνεχίζεται.
Η φινλανδική προεδρία πέτυχε κι αυτή το στόχο της που ήταν να κλείσει το θέμα της Τουρκίας στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών και να μην φτάσει για συζήτηση στο αυριανό Συμβούλιο Κορυφής που έχει άλλη ατζέντα να συζητήσει και δεν θα ήταν σκόπιμο να εξαντληθεί σε ένα ατελείωτο παζάρι γύρω από τις τουρκικές υποχρεώσεις.
Το τέλος καλά όλα καλά ,αφορά μόνο αυτή την στάση του τρένου στο μακρινό του ταξίδι.
Προς το παρόν εκτός από τα παγωμένα οκτώ κεφάλαια, έχουμε και τις ετήσιες εκθέσεις προόδου της Τουρκίας και έλεγχο της πορείας μέσω της Διακυβερνητικής, και δεν έχουμε διασύνδεση του θέματος με τη λύση του κυπριακού.
Έχουμε όμως και ανοιχτό το θέμα του Κανονισμού Ελευθέρου Εμπορίου με τα κατεχόμενα και ένα πλαίσιο που έχει συμφωνήσει η Λευκωσία με την φινλανδική προεδρία που θα περάσει για τα περαιτέρω στην γερμανική προεδρία που ακολουθεί.
Κατόπιν όλων αυτών όλες οι πλευρές μπορούν να αισθάνονται μια σχετική ανακούφιση …

Οι νόμοι αφορούν τους … άλλους …

Όπως όλοι γνωρίζουμε η κυβέρνηση μέσω της πλειοψηφίας που διαθέτει στο κοινοβούλιο νομοθετεί. Οι νόμοι ισχύουν μετά την ψήφισή τους από το κοινοβούλιο και αφορούν όλους είτε είναι αυτοί ιδιώτες είτε είναι νομικά πρόσωπα. Πρώτη απ όλους η κυβέρνηση και τα πρόσωπα που την εκφράζουν οφείλουν να τηρούν τους νόμους, δίνοντας έτσι το καλό παράδειγμα και στους πολίτες. Όλα αυτά έτσι είναι ,αλλά στη θεωρία, γιατί στην πράξη τα πράγματα εξελίσσονται κάπως διαφορετικά.
Με κυβερνητική πρωτοβουλία, η δημόσια ραδιοτηλεόραση προχώρησε στην δημιουργία τριών νέων προγραμμάτων που μεταδίδονται με το σύστημα της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης.
Η αρχική πειραματική λειτουργία εξελίχθηκε πριν λίγες ημέρες σε κανονική , χωρίς να έχει προϋπάρξει το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο που να καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις της λειτουργίας του νέου αυτού συστήματος μετάδοσης ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών.
Οι αρμόδιες αρχές όπως το ΕΣΡ και ΕΕΤΤ σφυρίζουν αδιάφορα σε αυτή την παρανομία μιας επιχείρησης που ελέγχεται από το κράτος. Αν ένα ιδιωτικό κανάλι επιχειρήσει να εκπέμψει με το επίγειο ψηφιακό σύστημα θα σπεύσουν οι θεματοφύλακες της ραδιοτηλεοπτικής νομιμότητας και εν μια νυκτί θα το κλείσουν .
Αυτό συνέβη το 2004 όταν εξέπεμψε πειραματικά με ψηφιακό σύστημα ένας ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός. Οι αρχές τότε τον έκλεισαν με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για την λειτουργία του.
Και να σκεφθεί κανείς ότι η χώρα μας υποχρεούται μέχρι το 2012 να έχει περάσει στην ψηφιακή εποχή και να μεταδίδει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές με ψηφιακό σύστημα. Το νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα περιλαμβάνει την επίγεια ψηφιακή, αλλά και το θέμα της αδειοδότησης των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών επρόκειτο να παρουσιάσει η κυβέρνηση πριν έξι μήνες, χωρίς μέχρι σήμερα, παρά τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, να το πράξει. Η Ε.Ε. πιέζει την Ελλάδα να προχωρήσει στην ψηφιακή εποχή και για την αδράνειά της την απειλεί με πρόστιμα. Όμως επειδή όπως λένε, του έλληνα το αυτί δεν ιδρώνει, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν πτοούνται από αυτές τις απειλές.
Αλλά και το ψηφιακό εγχείρημα της ΕΡΤ είναι πρόχειρο, μολονότι ήδη ξοδεύτηκαν γι αυτό 33 εκατομμύρια ευρώ. Κανάλι με ταινίες, κανάλι με αθλητικά θέματα που ήδη καλύπτονται με επάρκεια τόσο από την κρατική όσο και από την ιδιωτική τηλεόραση, δεν παρουσιάζουν κάποια νέα ιδέα στα τηλεοπτικά δρώμενα ,με μοναδική εξαίρεση το κανάλι που απευθύνεται σε ΑμΕΑ. Στη Γαλλία για παράδειγμα το πακέτο της ψηφιακής περιλαμβάνει κανάλι ιστορικό, κλασσικής μουσικής, σινεφίλ κτλ. Στη χώρα μας αντίθετα η δημόσια τηλεόραση δείχνει να μην προβληματίζεται και να επιλέγει τις εύκολες λύσεις, που δεν προάγουν την παιδεία, ούτε δείχνει να επιδιώκει να καλύψει σύγχρονές ανάγκες. Εύκολες λύσεις και συνταγές υψηλού κόστους του δημόσιου τομέα, που καθημερινά αποδεικνύει ότι δεν σέβεται τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου πολίτη.
Η κυβέρνηση και οι λειτουργοί της, οφείλουν πρώτοι να σέβονται και να τηρούν τους νόμους. Αυτά βεβαίως συμβαίνουν στις ευνομούμενες πολιτείες…

Απαθείς θεατές οι αρχές στους τόνους σκουπιδιών

Για μια ακόμη φορά μας απειλούν χριστουγεννιάτικα με όγκους σκουπιδιών μπροστά από τα σπίτια μας. Η χωματερή των Άνω Λιοσίων έχει προ πολλού υπερβεί τα όριά της. Αυτό όμως δεν εμποδίζει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς κεντρικής και τοπικής αυτοδιοίκησης να ασελγούν σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος εναποθέτοντας τις σωρούς των σκουπιδιών και κάτω από τα 155 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας που είναι το επιτρεπόμενο όριο.
Οι τρεις Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων που έχουν επιλεγεί από το 2003 παραμένουν ανενεργοί λόγω δικαστικών εμπλοκών.
Καθημερινά 6.000 τόνοι σκουπιδιών εναποτίθενται στην υπερκορεσμένη χωματερή των Άνω Λιοσίων. Τα ψευδεπίγραφα προγράμματα ανακύκλωσης βρίσκονται είναι επικοινωνιακά τρικ των Δήμων που δεν μας πληροφορούν που καταλήγουν τα όσα ρίχνουμε στους μπλε κάδους, αλλά και στα σπιτάκια που έστησαν στο κέντρο της Αθήνας.
Περισσότερα από τα μισά σκουπίδια είναι ανακυκλώσιμο υλικό. Στην Ελλάδα έχουμε ένα ακόμη θλιβερό ρεκόρ αυτό της μικρότερης ανάπτυξης προγραμμάτων ανακύκλωσης.
Δεν είναι λίγα τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί στη χώρα μας από την Ε.Ε. για τις παράνομες χωματερές, που υπολογίζονται σε 1.200 σε όλη την Ελλάδα.
Έφτασαν οι Ευρωπαίοι να μας απειλούν με κυρώσεις κάθε λίγο και λιγάκι για το θέμα των σκουπιδιών. Όμως όπως είναι γνωστό του Έλληνα το αυτί δεν ιδρώνει. Ούτε τα πρόστιμα δεν είναι ικανά να συνετίσουν τις ελληνικές αρχές.
Η φαυλότητα πολλών δημοτικών αρχόντων , το πολιτικό κόστος των ανθρώπων της εξουσίας διογκώνει ένα σοβαρό σύγχρονο πρόβλημα.
Υπάρχουν πολλά νέα δεδομένα στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών που τα οδηγούν σχεδόν στο σύνολό τους σε ανακυκλώσιμα υλικά.
Όμως στην Ελλάδα της έλλειψης προγραμματισμού, της απουσίας έρευνας και της αρπαχτής, ποιος να ενσκήψει και αυτά. Οι ασχολούμενοι με τα κοινά στην πλειοψηφία τους αποφεύγουν να δουν αυτά τα προβλήματα, γιατί δεν είναι δημοφιλείς δραστηριότητες. Δεν έχουν κάμερες, δεν βγάζουν φωτογραφίες για τις κοσμικές στήλες.
Για όσους κάνουν ότι το αγνοούν τα σκουπίδια είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και την ευθύνη για την αποκομιδή τους έχουν οι Δημοτικές Αρχές. Την ευθύνη της διαχείρισης τους για την περιοχή της Αττικής έχει ο Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων που δεν κατάφερε να βρει λύσεις με αποτέλεσμα το ΥΠΕΧΩΔΕ το 2003 με υπουργό την κ. Βάσω Παπανδρέυ να τους κάνει στην άκρη και να προχωρήσει στην χωροθέτηση Φυλής, Γραμματικού, Κερατέας που για την ώρα έχει μείνει στα χαρτιά.
Παλιά λέγανε, η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Στις μέρες μας φαίνεται ότι την απωλέσαμε…

Τουρκικές κουτοπονηριές στο κυπριακό…

Με επικοινωνιακά τρικ, που θυμίζουν ταχυδακτυλουργικά κόλπα του Κόπερφιλντ, η Άγκυρα επιδιώκει στο παρά πέντε των διαβουλεύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις κυρώσεις που θα της επιβληθούν , επειδή δεν ανοίγει τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, να παραπλανήσει τους «κουτόφραγκους» παραπλανητικές ανατολίτικου τύπου προτάσεις.
Τόσο πονηρά εμφανίστηκε η πρόταση στη μόνιμη επιτροπή των «25» της Ε.Ε., που αρχικά έπεισε, με αποτέλεσμα πολλοί να σπεύσουν να την επικροτήσουν κάνοντας μάλιστα και θετικά σχόλια.
Όταν είδαν ότι η τουρκική πρόταση δεν είχε μόνο το τυρί, αλλά και φάκα, έσπευσαν να πάρουν πίσω τα καλά λόγια που είπαν για την πρωτοβουλία της Άγκυρας.
Πολλαπλώς εκτεθειμένη εμφανίζεται η φινλανδική προεδρία που υιοθέτησε την τουρκική πρόταση και έφτιαξε και σχετικό κείμενο που ανάρτησε στην ιστοσελίδα της.
Η τουρκική πρόταση παρουσιάζει σκόπιμη ασάφεια και προφανή σκοπό έχει να αποφύγει τις κυρώσεις που πρόκειται να της επιβληθούν για την άρνησή της να εφαρμόσει την Τελωνειακή Ένωση με την Κύπρο.
Οι ευρωπαίοι ζήτησαν να έχουν απευθείας τις απόψεις της Άγκυρας και όχι μέσω του ασαφούς κειμένου της φινλανδικής προεδρίας. Κατι τέτοιο δεν έγινε και για το λόγο αυτό αγνόησαν στο σχέδιο συμπερασμάτων την τουρκική πρόταση-μπλόφα.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία δεν έχει διάθεση να συνεργαστεί με την Ευρώπη. Και πολύ περισσότερο να τιμήσει την υπογραφή της.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι χθες την ώρα που η Άγκυρα είχε πετάξει την δήθεν παραχώρηση στην φινλανδική προεδρία, ο Τ. Ερντογάν δήλωνε ότι «η Τουρκία δεν έχει να δώσει τίποτα» για να προσθέσει απειλητικά προς τους ευρωπαίους «αν κάποιος χάσει θα είναι η Ε.Ε».
Μπορεί να δήλωσε έκπληξη ο τούρκος αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων για την πρόταση Ερντογάν , όμως η μπλόφα του Ταγίπ να σαλαμοποιήσει τις παροχές και να πάρει από την πίσω πόρτα την αναγνώριση των τουρκοκυπρίων με το άνοιγμα του λιμανιού της κατεχόμενης Αμμοχώστου και του αεροδρομίου της Τύμπου ήταν μια αριστοτεχνική πονηριά.
Θέλησε επίσης να καλύψει και μέρος των νότων του δηλ. την ελληνική θετική στάση για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, γι αυτή την μπαμπεσιά και τηλεφώνησε χθες στον Κ. Καραμανλή να του πει τα μαντάτα.
Ευτυχώς που πήρε την καθαρή απάντηση στις θολές ιδέες του, από τον κουμπάρο του: Η Τουρκία πρέπει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της…

Καβγάδες κοινοβουλευτικοί περί όνου σκιάς

Τώρα που όλα τα σοβαρά ζητήματα έχουν λυθεί οι πολιτικοί μας βρήκαν θέμα να καβγαδίσουν και να κερδίσουν μια θέση όχι στα βραβεία Γκίνες, αλλά μια θέση στην πολυπόθητη δημοσιότητα.
Θέμα της ανταλλαγής των πυρών, το πότε θα συζητηθεί το υπό αναθεώρηση άρθρο 16 του Συντάγματος, που αφορά τα μη κρατικά πανεπιστήμια.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ κατά βάση συμφωνούν σε αυτή την αναθεώρηση όμως οι αντιδράσεις που έχουν προκύψει στην ενδοχώρα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δημιουργούν νέα δεδομένα μια και πολλοί δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που διαφωνούν με την άποψη της ηγεσίας τους.
Έτσι το πότε θα συζητηθεί το 16 παραμένει ζητούμενο. Όμως το θέμα δεν είναι τυπικό , αλλά ουσίας. Στο βάθος του αγγίζει τη χαμένη αξιοπιστία του δημοσίου που αδυνατεί να εγγυηθεί ότι στα μη κρατικά ΑΕΙ δεν θα παρεισφρήσουν αμφιβόλου ποιότητας ιδιωτικά που θα μοιράζουν πτυχία με το τσουβάλι χωρίς αντίκρισμα. Ο δρόμος για την αλλαγή του άρθρου 16 είναι στην ουσία του χωρίς επιστροφή. Το επιβάλει η Ε.Ε., το επιβάλουν οι καιροί μας.
Αντί λοιπόν να αντιδρούν οι κάθε λογής συντεχνίες καθηγητών και επαγγελματιών συνδικαλιστών του φοιτητικού χώρου, να δουν το θέμα θετικά που σημαίνει να συνεργαστούν όλοι για φτιάξουν έτσι το άρθρο 16, ώστε να αποκλείονται από αυτό οι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και τα χαμηλής ποιότητας Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών.
Το ίδιο ισχύει και για το Συνασπισμό που εκφράζοντας το 3% των ψηφοφόρων επιδιώκει να επιβάλει δυναμικά μέσω των κινητοποιήσεων που υποκινεί την άποψή του στο 85% που εκφράζουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ .
Τώρα μένει να καταλάβουμε τι θέλει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης γιατί οι αντικρουόμενες απόψεις που ακούμε, μας έχουν μπερδέψει.
Εξάλλου, όπως όλοι οι παροικούντες στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι η αγορά έχει επιλέξει τα πτυχία που αναγνωρίζει και έχει αντίστοιχα απορρίψει τα ψευδεπίγραφα.
Όλα δείχνουν ότι η όλη φασαρία έχει να κάνει για τις θέσεις στο δημόσιο και τίποτα άλλο. Τώρα όσο για τους κοινοβουλευτικούς καβγάδες για το πότε θα συζητηθεί το άρθρο 16, αυτοί θυμίζουν φασαρία περί όνου σκιάς…

Στα μαλακά ρίχνουν την Τουρκία οι ευρωπαίοι

Για μία ακόμη φορά όπως όλα δείχνουν η Τουρκία κατάφερε να ξεγλιστρήσει από την υποχρέωση που είχε αναλάβει πριν δύο χρόνια να ανοίξει τα λιμάνια της και τα αεροδρόμια της στα πλοία και τα αεροπλάνα της Κυπριακής Δημοκρατίας .
Ήδη προχθές στο συνάντησή τους Μέρκελ και Σιράκ συμφώνησαν να δοθεί προθεσμία 18 έως 30 μηνών και τότε να εκτιμηθεί αν η Τουρκία έχει συμμορφωθεί στις υποχρεώσεις που ανέλαβε στην Ε.Ε.
Η απόφαση αυτή δημιουργεί νέα δεδομένα τόσο για τη Λευκωσία όσο και την Αθήνα. Η Κύπρος ζητούσε 18μηνο αυστηρό χρονοδιάγραμμα ,αλλά το όριο των 30 μηνών που συναποφάσισαν γαλλογερμανοί οδηγεί περίπου στις καλένδες την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας.
Οι ατλαντιστές υπό την Βρετανία και με την συμμετοχή της Ιταλίας , της Ισπανίας της Σουηδίας και των περισσοτέρων από τις νέες χώρες της Ε.Ε. πολέμησαν σκληρά για την ελαχιστοποίηση των κυρώσεων που θα κρατούσαν εκτός διαπραγμάτευσης μόνο 2-3 κεφάλαια και τίποτα άλλο.
Στο πολιτικό σκηνικό της Ε.Ε. έχει ήδη διαμορφωθεί το συμβιβαστικό πλαίσιο που όπως όλα δείχνουν θα περάσει την προσεχή Δευτέρα από το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών των «25» και δεν θα χρειαστεί το θέμα να παραπεμφθεί στη Σύνοδο Κορυφής της 14^ης – 15^ης Δεκεμβρίου.
Από την πλευρά του ο τούρκος πρωθυπουργός είχε εμφανισθεί απειλητικός πριν από τη συνάντηση Μέρκελ - Σιράκ χαρακτηρίζοντας την προοπτική των κυρώσεων ιστορικό λάθος της Ε.Ε. και αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο της αποχώρησης της Άγκυρας από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η Ουάσινγκτον πέτυχε και πάλι να επηρεάσει την απόφαση των «25» , με αποτέλεσμα ένα συμβιβασμό που ρίχνει στα μαλακά την Τουρκία.
Αθήνα και Λευκωσία να κινούνται τώρα προσεκτικά μετρώντας τα συν και τα πλην αυτού του συμβιβασμού.
Η γερμανογαλλική πρόταση παρακάμπτει χρονικά ,όχι μόνο τις εκλογές στην Τουρκία, αλλά και τις εκλογές σε Ελλάδα και Κύπρο. Ανάλογο θέμα αντιμετωπίζεται και με τη Γαλλία στην οποία θα πραγματοποιηθούν προεδρικές εκλογές τον προσεχή Απρίλιο.
Πέρα όμως από τα όποια χρονοδιαγράμματα η απόφαση μπορεί να αποκτήσει αξία αν είναι καθαρή και να δεν επιδέχεται διπλές ερμηνείες. Μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει στην Άγκυρα ένα μήνυμα που δεν θα αγνοήσει , πιστεύοντας και πάλι ότι μπορεί να ξεγλιστρήσει ακόμη μια φορά…

Οι κάθε λογής απειλές και πώς να τις αποφύγουμε…

Πως τα καταφέρνουμε σε αυτή τη χώρα και πάντα όταν πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων όλο και κάτι συμβαίνει για να μας χαλάσει την εορταστική ατμόσφαιρα. Συνήθως τις γιορτινές αυτές ημέρες μας απειλούν οι όγκοι των σκουπιδιών.
Φέτος μπορεί και να το αποφύγουμε, χωρίς να είναι κι αυτό σίγουρο, μια και η υπερκορεσμένη χωματερή των Άνω Λιοσίων εκπέμπει ένα ακόμη sos αλλά ποιος την ακούει.
Οι νέες απειλές προέρχονται από τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον ΟΛΠ στον ΟΛΘ, στην ασφάλεια του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος», από τα διαβατήρια που λήγουν στις 31.12.06 και τέλος από το «πολώνιο 210» που τρύπωσε κι αυτό εσχάτως στα αεροπλάνα.
Από τις κινητοποιήσεις στα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας, κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς πολλά από τα αγαθά της καταναλωτικής μας κοινωνίας.
Στο αεροδρόμιο των Σπάτων κινδυνεύουμε να χάσουμε την επόμενη πτήση αν αυτή που παίρνουμε δεν μας οδηγεί στον καταληκτικό μας προορισμό.
Αν δεν ανανεώσουμε το διαβατήριο μας μπορεί να φύγουμε άνετοι για τις διακοπές μας κι αν γυρίζουμε μετά την πρώτη του νέου έτους να μας εμποδίσουν να ταξιδέψουμε, μια και το παλιό διαβατήριο μας δεν θα ισχύει.
Τέλος πέρα από το μικρό ή μεγάλο φόβο που νιώθουμε όταν βρισκόμαστε στον αέρα σε ένα αεροπλάνο, θα προστεθεί και ένας ακόμη ,αυτός του «πολώνιου 210» που ο απελθών στους ουρανούς ρώσος 007 έβαλε στη ζωή μας.
Σε όλα αυτά που μας απειλούν υπάρχει βεβαίως μια απάντηση, ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς καφέ και ζάχαρη, μπορούμε και να μην ταξιδέψουμε. Τι άλλο μπορούμε; Πολλά ακόμα, που ίσως δεν τα συνειδητοποιούμε. Έτσι θα απαλλαγούμε από τις κάθε λογής απειλές και τους κάθε μορφής εκβιασμούς.
Αν σκεφθούμε ότι κάποια ημέρα θα πεθάνουμε, παύουμε να φοβόμαστε και τον θάνατο από την αόρατη απειλή που προέκυψε στους αιθέρες, το «πολώνιο 210» .
Είναι μια αντίδραση υγιής προς όσους μας απειλούν. Όμως υπάρχει και μια καλύτερη αντίδραση. Να πάρουμε το αυτοκινητάκι μας να πάμε στο χωριό μας και να περάσουμε όμορφα ελληνικά Χριστούγεννα, όπου δεν χρειάζονται καφέδες γιατί έχουμε το αγνό τσάι του βουνού, δεν μας χρειάζεται διαβατήριο και δεν περνάμε από κανένα έλεγχο αεροδρομίου. Αναπνέουμε τον πεντακάθαρο αέρα της ελληνικής φύσης που δεν γνωρίζει από κανένα «πολώνιο» και τέλος δεν μας απειλούν οι όγκοι των σκουπιδιών που θα κατακυριεύσουν αν κλείσουν τη χωματερή, τη μεγάλη μας πόλη …

Τι πρόκειται να αλλάξει στο ΠΑΣΟΚ;

Τι καινούργιο θα φέρει ο ανασχηματισμός που αιφνιδιαστικά πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα στο ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του κινήματος Γ. Παπανδρέου;
Eίναι ικανή μια αλλαγή σε μερικά πρόσωπα που συγκροτούν τα συλλογικά όργανα να ανατρέψει τα δυσμενή στοιχεία των δημοσκοπήσεων για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ μήπως ήταν η Μ. Αποστολάκη που αντικαταστάθηκε στο Πολιτικό Συμβούλιο;
Ασφαλώς οι κινήσεις Παπανδρέου στην κομματική σκακιέρα δεν είναι από μόνες τους ικανές να αλλάξουν την σημερινή εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Όπως γνωρίζουν οι παροικούντες στην Χαριλάου Τρικούπη ,οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, που υπολογίζονται γύρω στο 15% είναι αυτοί που αν προστεθούν στην σταθερή εκλογική βάση, οδηγούν την παράταξη στην εξουσία.
Για να πεισθούν οι «δύσκολοι» που δεν συνδέονται άμεσα με κανένα κόμμα , πρέπει να ακούσουν πολιτικές προτάσεις που να αντιμετωπίζουν κυρίως τα καθημερινά του προβλήματα. Και ο τρόπος που παρουσιάζονται αυτές οι προτάσεις , να είναι πειστικός.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει μοναδικό ρόλο να λέει όχι στην κυβέρνηση, οφείλει να παρουσιάζει και τις δικές του προτάσεις. Εδώ όμως είναι που τα πράγματα μπερδεύονται. Τα περί κακής δεξιάς και καλής αριστεράς είναι συνθήματα που ήδη ξεπεράστηκαν από την χρόνο.
Ένα σοβαρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, που ταιριάζει και στην ψυχοσύνθεση του Γ. Παπανδρέου, είναι δίκοπο μαχαίρι.
Άντε να πεις δημόσια να καταργηθούν οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και να ενσωματωθούν ως υπηρεσίες σε λιγότερες Περιφέρειες που θα αποτελέσουν τον δεύτερο βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Άντε να πεις ότι για να εκσυγχρονισθεί το κράτος χρειάζονται λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι περισσότερο καταρτισμένοι και καλύτερα αμειβόμενοι.
Γιατί μόνο έτσι θα περιοριστούν τα φαινόμενα της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Το πολιτικό κόστος, αλλά και η κακομαθημένη βάση του ΠΑΣΟΚ τα κάνει όλα αυτά απαγορευτικά.
Με αυτή την έννοια και υπό το βάρος της εικοσαετούς διακυβέρνησης του πρόσφατου παρελθόντος, είναι δύσκολες οι ριζοσπαστικές προτάσεις , όταν εκλογικό σώμα θεωρεί τα κόμματα της εξουσίας περίπου σαν διαχειριστές της πολυκατοικίας του, που εναλλάσσονται στην διαχείριση ανά τακτά χρονικά διαστήματα…

Διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων

Σε μια εποχή γενικότερης αμφισβήτησης, τα κόμματα οφείλουν να αυτοπροστατευτούν, προστατεύοντας παράλληλα και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Σε μια εποχή, που η κοινωνία ζητάει απόλυτη διαφάνεια, δεν μπορούν τα κόμματα να διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ στο σκοτάδι. Γιατί τα χρήματα αυτά ,που στο μεγαλύτερο μέρος τους προέρχονται από επιδοτήσεις του κράτους, είναι χρήματα του φορολογούμενου πολίτη.
Σε μια εποχή, που το κράτος με απανωτές αλλαγές των φορολογικών νόμων, επιδιώκει να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, είναι απολύτως απαράδεκτο οι φορείς του δημοκρατικού πολιτεύματος, τα κόμματα, να λειτουργούν με καθεστώς μπακαλοτεύτερου. Τα έσοδα των κομμάτων και κυρίως αυτά που προέρχονται από ιδιώτες, πρέπει να καταβάλλονται με απόλυτη διαφάνεια, γιατί οφείλουν τα ίδια κόμματα να δίνουν λογαριασμό στην κοινωνία για τους χρηματοδότες τους. Οι τελευταίοι θα πρέπει ,όπως συμβαίνει και σε άλλες δημοκρατικές κοινωνίες ,να καταβάλουν ποσά μέχρι ενός ορισμένου ύψους, και ποτέ περισσότερα. Γιατί τα περισσότερα πάντοτε προσφέρονται εκ του πονηρού…
Σε μια εποχή, που ουδείς είναι υπεράνω υποψίας, θα ήταν φρόνιμο οι καταθέσεις από το δημόσιο και τους ιδιώτες να μην γίνονται στα ονόματα των αρχηγών Ούτε μέσω αυτών να διακινούνται τα τεράστια ποσά των κομματικών επιδοτήσεων. Έτσι θα απαλλαγούν από κάθε υποψία , κάθε κακόπιστη κριτική. Εξάλλου ποιος γνωρίζει τι συμβαίνει με τη διαχείριση των χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου, από τα αυστηρώς αρχηγικά κόμματα.
Σε μια εποχή, όπου όλα είναι θεσμοθετημένα, δεν μπορούν τα κόμματα να διακινούν τεράστια ποσά χωρίς θεωρημένες αποδείξεις εσόδων-εξόδων κάτω από ένα θολό και στην ουσία ανύπαρκτο νομικό καθεστώς.
Σε μια εποχή, που ο έλεγχος είναι μέρος των δημοκρατικών λειτουργιών της πολιτείας, είναι έξω από κάθε λογική, κριτής και κρινόμενος να είναι ο ίδιος ο κομματικός φορέας.
Οι βουλευτές είναι σήμερα εκείνοι που ελέγχουν τα οικονομικά αποτελέσματα των κομμάτων. Άρα κριτές και κρινόμενοι είναι τα ίδια πρόσωπα…
Η αξιοπιστία της πολιτικής περνάει μέσα από την κρυστάλλινη διαφάνεια των κομμάτων… Κάτι που οφείλουν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι βουλευτές μας.

Ελληνοτουρκικά και κυπριακό εν μέσω Ρίγας και Βρυξελλών

Eβδομάδα σημαντικών γεγονότων το επταήμερο που πέρασε. Μπορεί να συνέβησαν εκτός Ελλάδος, αλλά αφορούσαν σε σημαντικό βαθμό την χώρα μας. Στις Βρυξέλλες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε την μερική αναστολή των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία , στη Ρίγα η ελληνική πλευρά στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ απέφυγε το σκόπελο της αποστολής νέων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, ενώ τέλος στην Κωνσταντινούπολη ο Παπάς και ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχαν μια ιστορική συνάντηση με σημαντικό θρησκευτικό ενδιαφέρον, αλλά και πολιτικό, που αφορά τη στήριξη των δίκαιων αιτημάτων που προβάλει το Φανάρι απέναντι στην τουρκική αρνητική και αδιάλλακτη στάση.
Μπορεί οι ηγέτες της Ευρώπης να βρέθηκαν στη Λετονία, για να συζητήσουν θέματα του ΝΑΤΟ, παρ όλα αυτά στο παρασκήνιο το ενδιαφέρον μονοπώλησε η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τη μερική αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας–Ε.Ε.
Οι Βρετανοί ήθελαν ανώδυνη αναστολή 2-3 κεφαλαίων, οι Γάλλοι περισσότερο επώδυνη που θα έφτανε τα 17, ενώ οι Γερμανοί έθεσαν θέμα χρονοδιαγράμματος κάτι που επιδιώκει και η Λευκωσία. Ήπια θα έλεγε κανείς ήταν η αντίδραση της Αθήνας που χαρακτήρισε την πρόταση βάση για περαιτέρω συζήτηση. Η δήλωση όμως του Τ. Ερντογάν ότι η πρόταση της κομισιόν είναι απαράδεκτη, σημαίνει ότι θα υπάρξουν ζυμώσεις και πιέσεις με την αφανή καθοδήγηση των ΗΠΑ προς τους ευρωπαίους ηγέτες με σκοπό να συζητηθεί μια ηπιότερη πρόταση στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. που θα πραγματοποιηθεί στις 11 Δεκεμβρίου.
Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά οφείλει να κινηθεί γρήγορα και δυναμικά με σκοπό να εμπεριέχει η όποια τελική απόφαση στοιχεία τέτοια που να προειδοποιούν την Άγκυρα ότι δεν μπορεί συνεχώς να περνάει τα μαθήματα με σκονάκια, αντιγραφές και απειλές του κηδεμόνα στον δάσκαλο.
Με αυτή την έννοια Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να συντονίσουν τις κινήσεις τους για να μην περάσει ανώδυνα για την Άγκυρα η άρνησή της να συμμορφωθεί στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της που περιλαμβάνουν και το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων στα πλοία και τα αεροπλάνα της Κύπρου.
Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, η Ουάσινγκτόν επιχείρησε να βρει νέους προθύμους για την ενίσχυση των στρατευμάτων της Ατλαντικής Συμμαχίας στο Αφγανιστάν. Η απροθυμία από τους παλιούς της Ε.Ε. πλην Βρετανίας υπήρξε περισσότερο από εμφανής μια και Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία δεν προτίθενται να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν. Η Ελλάδα δια του πρωθυπουργού ξεκαθάρισε ότι κοινωνικά και οικονομικά θα συνεισφέρει, δεν προτίθεται όμως να αυξήσει τον αριθμό των ήδη υπηρετούντων στο Αφγανιστάν στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η προειδοποίηση προς την ΠΓΔΜ ότι μπορεί να αποκολληθεί η υποψηφιότητά της από την Κροατία και την Αλβανία αν δεν φροντίσει να συναινέσει σε μια κοινά αποδεκτή λύση του θέματος της ονομασίας.
Τέλος στο Φανάρι Βενέδικτος και Βαρθολομαίος στην κοινή δήλωσή τους στέλνουν ένα μήνυμα στην Άγκυρα που αναφέρει ότι η ευρωπαϊκή πορεία τους Τουρκίας περνάει μέσα από τις ελευθερίες των μειονοτήτων και τις θρησκευτικές ελευθερίες που οφείλει να σέβεται η γειτονική μας χώρα.
Οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες για την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Κυβέρνηση και κόμματα έχουν υποχρέωση να κινηθούν δυναμικά με σκοπό να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Βεβαίως η Άγκυρα έχει μπάρμπα στην Κορώνη. Αυτό είναι γνωστό και δεδομένο.
Μένει με τα ήδη γνωστά να ελιχθεί η ελληνική διπλωματία. Στη διπλωματική αυτή σκακιέρα δεν χωρούν μικροκομματικές σκέψεις και τοποθετήσεις. Το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιφυλακτικότητα από πλευράς ελληνικής κοινής γνώμης. Οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις να μας αποδείξουν ότι με τις πράξεις τους ενεργούν ώστε η χώρα να μην σε δυσμενέστερη θέση από αυτήν που είναι σήμερα.

Η αστυνομική βία και η παράλυτη παιδεία

Η υπόθεση του άγριου ξυλοδαρμού του κυπρίου φοιτητή στη Θεσσαλονίκη μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ την εβδομάδα που πέρασε. Ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν περισσότερα. Αυτή η υπερβολική δημοσιότητα απέδωσε ένα καλό. Την ευαισθητοποίηση της πολιτείας που ζήτησε και δημόσια συγνώμη.
Το περιστατικό αναδεικνύει σε μείζον θέμα αυτό της ψυχραιμίας. Η αστυνομία που είναι επιφορτισμένη με την τήρηση της τάξης, οφείλει όταν δρα προς αυτή την κατεύθυνση να σέβεται η ίδια τους νόμους και το κυριότερο τα δικαιώματα του πολίτη. Η ψυχραιμία όμως δεν αφορά μόνο τα όργανα της τάξης, αφορά και τους λειτουργούς του Τύπου που λέγαμε παλιά , των ΜΜΕ λέμε τώρα. Και η χρήση του όρου «λειτουργοί» δεν χρησιμοποιείται τυχαία, μια και υπάρχουν πολλοί στο χώρο των ΜΜΕ που αισθάνονται και σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ότι η δημοσιογραφία παραμένει ένα λειτούργημα.
Μπορεί η εικόνα των αστυνομικών που ξυλοκοπούσαν το νεαρό φοιτητή, αντί να τον συλλάβουν και να του περάσουν χειροπέδες, από την στιγμή που διαπίστωσαν ότι ήταν ύποπτος διαφυγής, να ήταν απαράδεκτη, πολύ κακή όμως υπήρξε και η εικόνα που παρουσίασαν κάποιοι οργισμένοι δημοσιογράφοι στην τηλεόραση που έχασαν ως μη όφειλαν την ψυχραιμία τους, παρουσιάζοντας μιαν αρνητική εικόνα των ΜΜΕ που ανέδειξαν το θέμα.
Επί της ουσίας τώρα το γεγονός έβγαλε την πολιτεία από το καβούκι της που παρακολουθεί συνήθως με παγερή αδιαφορία τέτοια φαινόμενα , αφήνοντας την «τακτοποίηση» τους συνήθως στα υπηρεσιακά όργανα ,που φροντίζουν να χαϊδέψουν αντί να τιμωρήσουν τους παρανομούντες. Οι πρώτες ποινές δείχνουν ότι η όλη φασαρία και με τις υπερβολές της έπιασε τόπο.
Βεβαίως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που αφορά τους κάθε λογής κουκουλοφόρους. Από τα αστυνομικά όργανα που οφείλουν να κυκλοφορούν με τις στολές τους εν ώρα υπηρεσίας μέχρι βεβαίως τους διαδηλωτές που πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι η δημόσια διαμαρτυρία είναι ελεύθερη όχι όμως και οι κάθε λογής βανδαλισμοί. Είναι καιρός να λειτουργήσει ο νόμος και να ξεχωρίσει η ήρα από το στάχυ. Χρόνια τώρα γινόμαστε μάρτυρες καταστροφών στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης . Γεγονός που χρεώνεται στην αστυνομία μια και οι γνωστοί – άγνωστοι συνήθως δρουν ανενόχλητοι και οι καταστηματάρχες που βλέπουν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται πληρώνουν συνήθως τα σπασμένα.
Κατά καιρούς ακούμε ότι τα πρόσωπα που προκαλούν τις καταστροφές είναι γνωστά. Το ερώτημα είναι γιατί δεν συλλαμβάνονται και γιατί δεν διώκονται για τις παράνομες πράξεις τους.
Ζούμε σε μια χώρα που όλα τα παράδοξα μπορούν να συμβούν. Από τη μια την αστυνομία να παρακολουθεί απαθώς τη δραστηριότητα των γνωστών–αγνώστων και από την άλλη όταν συλλαμβάνει κάποιον και να του συμπεριφέρεται όπως στον κύπριο φοιτητή.
Με αυτά και με τα άλλα τα φώτα της δημοσιότητας επικεντρώνονται στα επεισόδια και όχι στα πραγματικά προβλήματα. Με δεδομένο ότι τα προβλήματα της παιδείας είναι πολλά και ποικίλα και αφορούν όλες τις βαθμίδες της , είναι απορίας άξιο , γιατί τα ΜΜΕ , ακόμη και τα κρατικά, δεν έχουν επικεντρώσει το ενδιαφέρον στις πολλές και σοβαρές προτάσεις για την αναβάθμιση τους, που έχουν γίνει τον τελευταίο καιρό από πολλές πλευρές. Η απάντηση είναι αυτονόητη μια και το ερώτημα είναι ρητορικό. Γιατί αυτά δεν πουλάνε. Το αίμα και το σπέρμα συγκινεί.
Σε πολιτικό επίπεδο έχουμε ανυπαρξία διαλόγου, γιατί αυτό που ενδιαφέρει είναι το πολιτικό κέρδος και η αποφυγή απωλειών και όχι οι αλλαγές και η βελτίωση, σε συνδικαλιστικό κουβέντα να γίνεται, αλλά μην αγγίζεται τους βολεμένους και σε φοιτητικό μη μου τους κύκλους τάραται ή μάλλον το κόμμα αποφασίζει για μένα. Αυτή η εικόνα δυστυχώς είναι διάχυτή στην κοινωνία που θέλει άκοπα πτυχία και εύκολους διορισμούς στο δημόσιο. Σε αυτό τον περιβάλλοντα χώρο η αρχή που πρέπει να γίνει από την παιδεία θα αργήσει πολύ...

Προκλητικά για την κοινωνία τα φαινόμενα παρακμής …

Το καλό σε αυτή τη χώρα είναι ότι δεν πλήττουμε. Κάθε μέρα μας επιφυλάσσει και κάτι καινούργιο που είναι εντυπωσιακότερο ενός προηγούμενου που ακούσαμε ένα εικοσιτετράωρο πριν. Γιατί σε αυτή τη χώρα όλα συμβαίνουν και όλα μπορεί να συμβούν. Ακόμη και να περάσουν από τη Βουλή με συνεννόηση μάλιστα των δύο μεγάλων κομμάτων νομοσχέδιο που να παρέχει σύναξη επιπλέον 1.200 ευρώ το μήνα σε όσους άκουσον-άκουσον πέρασαν έστω και μια ήμερα από τη θέση του Γ. Γραμματέα υπουργείου ή Περιφέρειας ή Γ. Διευθυντή υπουργείου. Αυτά σε μια ώρα σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής, με τη χώρα υπό την επιτήρηση της Ε.Ε., σε μια χώρα που δίνει συντάξεις πείνας, σε μια χώρα που θα δώσει το 2007 αυξήσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους 3,5% και 4%. Για τους μεν το δημόσιο, έχει για τους δε δηλώνει αδυναμία.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο θέμα που αφήνει άφωνο κάθε λογικό άνθρωπο, υπάρχει και συνέχεια που αξίζει να δούμε. Συνταξιοδοτικό δικαίωμα αποκτούν οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες με μια θητεία σύμφωνα με τα όσα ψήφισε την περασμένη εβδομάδα η βουλή, αντί των δύο που έπρεπε να έχουν σύμφωνα με τα μέχρι χθες ισχύοντα.
Το νέο δικαστήριο που δημιουργήθηκε με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το Μισθοδικείο, απεφάνθη προ ημερών ότι ο ανώτατος μισθός των δικαστικών πρέπει να εξομοιωθεί με τον μισθό του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Αυτό στην πράξη σημαίνει στην πράξη ότι μπορεί να διπλασιαστούν οι μισθοί των 2.800 δικαστικών. Και εδώ προκύπτουν ορισμένα εύλογα ερωτήματα.
Σε πια ευνομούμενη Πολιτεία οι μισθοί ενός κλάδου εργαζομένων στον δημόσιο τομέα ορίζονται με δικαστικές αποφάσεις;
Εφόσον υπάρχει το ανώτατο όριο που συμπαρασύρει μισθούς δικαστικών αλλά και βουλευτών γιατί στον δημόσιο τομέα προσλαμβάνονται στελέχη με ανώτερους μισθούς;
Δεν γνώριζαν αυτοί που έκαναν τις προσλήψεις ότι υπάρχει το όριο;
Η διαχείριση του δημόσιου χρήματος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να αντιμετωπίζεται με τόση επιπολαιότητα.
Γιατί την ίδια ώρα η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η δημοσιονομική πολιτική δεν επιτρέπει ούτε αξιοπρεπείς συντάξεις για αρκετούς συμπολίτες μας, ούτε εφάπαξ καταβολή του επιδόματος των δασκάλων ούτε τέλος άμεση καταβολή όσων υποσχέθηκαν στους αστυνομικούς.
Πέραν αυτών υπάρχει και το θέμα των συμβασιούχων στους δήμους. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί καλύπτουν παρανόμως πάγιες και διαρκείς ανάγκες με συμβάσεις έργου που στη συνέχεια έγιναν ορισμένου χρόνου. Θα έπρεπε από την αρχή να προσληφθούν κανονικά γιατί η αποκομιδή των σκουπιδιών καλύπτεται για κάθε δήμο με ξεχωριστό κονδύλι που προέρχεται από το ανταποδοτικό τέλος που πληρώνουμε όλοι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Ποιος έχει την ευθύνη να ελέγξει τις παρανομίες των δημάρχων;
Kαι γιατί κανείς δεν μιλάει για τις ευθύνες όσων παρανόμως προσλαμβάνουν παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ;
Όταν τους νόμους δεν τους εφαρμόζουν πρώτοι αυτοί που τους φτιάχνουν, όταν θεωρούν ότι οι υποχρεώσεις είναι για τους διοικούμενους και όχι για τους διοικούντες , όταν αντί να δίνουν το καλό παράδειγμα δίνουν το κακό, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκείας.
Οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους όταν διαπιστώνουν ότι οι νόμοι φτιάχνονται για να βολευτούν οι «ημέτεροι» και όχι το κοινωνικό σύνολο. Γιατί τόσο ο λαϊκισμός, όσο και η φαυλότητα έχουν τα όριά τους. Οι πολιτικοί δεν αποτελούν ξεχωριστή ελίτ, ούτε και κάποιες κατηγορίες κομματικών στελεχών που καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για κόμματα, μιλάμε για συντεχνίες που ξέχασαν ότι έχουν εκλεγεί, όχι δια βίου αλλά για ορισμένη θητεία με σκοπό να εκπροσωπήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου.

Κρίσιμο πόκερ ανάμεσα σε Ευρώπη και Τουρκία

Μπορεί τα θέματα της καθημερινότητας να καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της ενασχόλησης των πολιτών με την ανάλογη παρουσίασή τους από τα ΜΜΕ, όμως τα προβλήματα και τα ανοιχτά θέματα δεν κλείνουν τον κύκλο τους στα λεγόμενα εσωτερικά. Υπάρχουν και τα άλλα που αφορούν τις σχέσεις της χώρας μας με τον διεθνή της περίγυρο. Γι αυτά συνήθως η πλειοψηφία των πολιτών αδιαφορεί και μόνο όταν υπάρχει μια κρίση ή μια ένταση ενεργοποιείται καθοδηγούμενη από τα όσα ακούει και πάλι από τα ΜΜΕ.
Οι αμερικανικές εκλογές, η έκθεση της Κομισιόν, οι σχέσεις Ελλάδας- Τουρκίας και Κύπρου -Τουρκίας συνιστούν θέματα που θα συζητηθούν ιδιαίτερα τις προσεχείς εβδομάδες.
Η ανατροπή που δημιουργήθηκε στο πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ με τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Τρίτης με τη νίκη των Δημοκρατικών, ανοίγει μια χαραμάδα αισιοδοξίας σε ένα θολό τοπίο της πολεμικής δραστηριότητας της Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή.
Ίσως η Δημοκρατική πλειοψηφία Βουλής και Γερουσίας να βάλει ένα φρένο στην επιθετική πολιτική Μπους και να δώσει μια ευκαιρία στην ειρήνη.
Ας ελπίσουμε, ό,τι δεν κατάφερε η διεθνής κοινότητα να το πετύχει η νέα δημοκρατική πλειοψηφία στα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ.
Στη γειτονιά μας τώρα, στον ευρωπαϊκό χώρο, το κολέγιο των επιτρόπων παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη την έκθεσή του για την πορεία της Τουρκίας τη χρονιά που πέρασε. Διαπίστωσε ότι τα βήματα ήταν ελάχιστα. Δεν την έστειλε όμως αδιάβαστη στο σπίτι της. Της έδωσε μιαν ακόμη ευκαιρία μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου και άφησε το θέμα να διολισθήσει προς την πλευρά της συνόδου κορυφής.
Ενώ διαπίστωσαν δηλ. στασιμότητα δεν έβγαλαν συμπεράσματα. Επιφυλάχθηκαν να το πράξουν, αν θα το πράξουν ,τις παραμονές της συνόδου κορυφής, ελπίζοντας ότι μέχρι τότε θα έχει βγάλει η φινλανδική τα κάστανα από την φωτιά. Αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, πράγμα πολύ πιθανό , οι ηγέτες των «25» κρατών μελών της Ε.Ε., θα πρέπει πάρουν μια σοβαρή απόφαση για το τι μέλλει γενέσθαι με μια χώρα που επιδιώκει να φέρει στα μέτρα της την Ευρώπη , αντί εκείνη να αφομοιώσει αρχές και αξίες των «15» χθες και «25» σήμερα.
Πολλές ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν τολμούν να πουν δημόσια τις αντιρρήσεις τους και τις ενστάσεις που έχουν για τα καμώματα της Άγκυρας, υπό την πίεση αφενός της αγοράς της Τουρκίας και αφετέρου των αμερικανών που σε συγχορδία με τους βρετανούς θέλουν εδώ και τώρα την γειτονική μας χώρα, χωρίς προαπαιτούμενα, εντός των κόλπων της Ε.Ε.
Το όλο παιχνίδι μολονότι για την ώρα εμφανίζεται χλιαρό, κάποια στιγμή όταν έρθει η ώρα της αλήθειας θα γίνει σκληρό, γιατι οι ευρωπαίοι θα κληθούν μέσω της ένταξης της Τουρκίας να απαντήσουν σε ένα σοβαρό ερώτημα.
Κι αυτό αφορά την Ευρώπη που θέλουν, την Ένωση που οραματίζονται. Επιδιώκουν μιαν Ε.Ε. ελεύθερης διακίνησης απλώς προϊόντων, ή μια Ευρώπη πολιτικά ενοποιημένη. Οι Άγγλοι που πατρονάρουν την τουρκική ένταξη δεν θέλουν να ακούσουν κουβέντα για πολιτική ενοποίηση. Αντίθετα οι Γάλλοι και οι Γερμανοί δεν είναι ικανοποιημένοι από μια κοινή αγορά. Προσβλέπουν σε μιας μορφής ενοποίηση που για κάποιους θα έφτανε στα όρια της συνομοσπονδίας.
Πέρα όμως από τα αμιγώς ευρωτουρκικά υπάρχουν και τα ελλαδικού και κυπριακού ενδιαφέροντος θέματα που περνούν μέσα από την έκθεση της Κομισιόν. Από το casus belli των τούρκων εναντίον της Ελλάδας, μέχρι το θέμα της ελεύθερης διακίνησης κυπριακών αεροπλάνων και πλοίων στα τουρκικά αεροδρόμια και λιμάνια.
Αιχμή του δόρατος η συμμόρφωση της Άγκυρας στο θέμα του ανοίγματος των λιμανιών και των αεροδρομίων της στην Κύπρο και η απειλή των επιπτώσεων που δεν δείχνει να τις λαμβάνει σοβαρά υπόψη του ο Ταγίπ Ερντογάν.
Στο ερώτημα τι θα γίνει τον Δεκέμβρη, η απάντηση είναι απλή. Σε αυτή τη φάση δεν θα εκτροχιαστεί το τρένο. Η συμβιβαστική φόρμουλα θα περιλαμβάνει πάγωμα για ορισμένα κεφάλαια από τα 35 που είναι προς συζήτηση. Αν είναι 5-6 τότε η Τουρκία θα έχει ξεπεράσει το σκόπελο. Αν είναι περισσότερα ίσως φράξουν το δρόμο της Άγκυρας προς την Ευρώπη μέχρι η τελευταία συμμορφωθεί στις απαιτήσεις της Ε.Ε.

Η τουρκική ένταξη και τα προαπαιτούμενα …

Οι συζητήσεις στη βουλή μετά την μεταπολίτευση ανάμεσα στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου για θέματα εξωτερικής πολιτικής την δεκαετία του ’70 αποτελούσαν μια πολιτική αντιπαράθεση με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Καθήλωναν τους τηλεθεατές , στους δέκτες , μολονότι η εικόνα, λόγω ασπρόμαυρης εποχής, ήταν μουντή και διόλου ελκυστική. Το περιεχόμενο ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον και αυτό τις έκανε ελκυστικές για το κοινό. Σήμερα οι συζητήσεις στη βουλή, ελάχιστα συγκινούν. Εμφανίζονται υποβαθμισμένες ακόμη και στα δελτία ειδήσεων των κρατικών καναλιών. Για τα ιδιωτικά ούτε λόγος. Ο πολιτικός διάλογος, είναι περιορισμένος, μια και συνήθως προκρίνονται για μονομάχοι όσοι καβγαδίζουν και όχι όσοι συνομιλούν με επιχειρήματα, και απουσιάζει σχεδόν παντελώς από τη δημόσια ζωή της χώρας. Τα συντεχνιακά και τα σκαμπρόζικα θέματα συγκινούν κοινό και ΜΜΕ. Όλοι φωνάζουν για φτώχεια την ώρα που στην Ελλάδα κτυπήσαμε ρεκόρ στα θέματα ιδιοκτησίας με ποσοστό που έφτασε το 82%. Ανάλογη θεαματική αύξηση εμφανίζουν τα Ι.Χ. στη χώρα μας. Γι αυτά και άλλα θετικά στατιστικά στοιχεία κανείς δεν μιλάει.
Η γκρίνια τείνει να εξελιχθεί σε εθνικό σπορ.
Στη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε, για να επανέλθουμε στον πολιτικό διάλογο πραγματοποιήθηκε στη βουλή συζήτηση, σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, με θέμα την εξωτερική πολιτική της χώρας. Παρά τις διαφωνίες που ακούστηκαν σε θέματα τακτικής, έγινε φανερό ότι σε μεγάλο βαθμό τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν στη στρατηγική που ακολουθείται στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας υπήρξε το σημείο αιχμής στις τοποθετήσεις τόσο του Κ. Καραμανλή όσο και του Γ. Παπανδρέου. Και οι δύο πλευρές παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις, έθεσαν όρους και προαπαιτούμενα στην ενταξιακή αυτή πορεία.
Από την συζήτηση έγινε φανερό ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα περιμένουν μέσω της ενταξιακής προοπτικής της Τουρκίας , να λυθούν τόσο τα διμερή προβλήματα , όσο και το κυπριακό.
Όμως οι πολιτικοί στην Ελλάδα , την Τουρκία αλλά και την Ε.Ε. λογαριάζουν χωρίς τον … ξενοδόχο. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι η κοινή γνώμη στην Τουρκία έχει κάνει στροφή 180 μοιρών σε ότι αφορά την θετική στάση των τούρκων στην ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής μας χώρας. Οι μισοί και πολλοί λιγότεροι από το 50% διάκεινται τώρα θετικά προς την Ε.Ε. απ ότι πριν ένα χρόνο. Αρνητικοί εμφανίζονται και οι λαοί της Ευρώπης σε ποσοστό πάνω από 50% στην προοπτική της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Αρνητική βεβαίως και η ελληνική κοινή γνώμη. Τότε γιατί θα διερωτηθεί κάποιος οι κυβερνήσεις αγνοούν προκλητικά την κοινή τους γνώμη και προωθούν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ο καθένας το κάνει για δικούς του λόγους. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, γιατί χρειάζονται την αγορά της, για τα προϊόντα τους. Η Βρετανία γιατι ταυτίζεται τα συμφέροντα των ΗΠΑ που θεωρούν ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτικών. Η Τουρκία, γιατί πιστεύει ότι ο όγκος της θα υπερκεράσει τις αδυναμίες της, που μοιάζουν να είναι αξεπέραστες . Τέλος η νέα ελληνική εξωτερική πολιτική που θεωρεί ότι ο μόνος δρόμος για να επιλυθούν τα εκκρεμεί με την Άγκυρα θέματα, είναι αυτός της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Μια άποψη που μέχρι σήμερα δεν έχει δικαιωθεί. Κι αυτό γιατί η Τουρκία έχει κάνει πολλά βήματα στην ενταξιακή της πορεία, χωρίς να κάνει μια κίνηση στα θέματα που για την Ελλάδα θεωρούνται υποχρεώσεις και προαπαιτούμενα. Ούτε καν την άρση του casus belli, που δεν έχει πολιτικό κόστος, μια και δεν αποτελεί υποχώρηση σε καμιά από τις θέσεις της. Τα ερωτήματα που προκύπτουν κατόπιν όλων αυτών είναι, για πια ένταξη μιλούν οι πολιτικοί, όταν δεν την θέλουν οι πολίτες; Και πότε περιμένει να εισπράξει η χώρα μας ένα κάποιο αποτέλεσμα από την θερμή υποστήριξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας;