Προκλητικά για την κοινωνία τα φαινόμενα παρακμής …

Το καλό σε αυτή τη χώρα είναι ότι δεν πλήττουμε. Κάθε μέρα μας επιφυλάσσει και κάτι καινούργιο που είναι εντυπωσιακότερο ενός προηγούμενου που ακούσαμε ένα εικοσιτετράωρο πριν. Γιατί σε αυτή τη χώρα όλα συμβαίνουν και όλα μπορεί να συμβούν. Ακόμη και να περάσουν από τη Βουλή με συνεννόηση μάλιστα των δύο μεγάλων κομμάτων νομοσχέδιο που να παρέχει σύναξη επιπλέον 1.200 ευρώ το μήνα σε όσους άκουσον-άκουσον πέρασαν έστω και μια ήμερα από τη θέση του Γ. Γραμματέα υπουργείου ή Περιφέρειας ή Γ. Διευθυντή υπουργείου. Αυτά σε μια ώρα σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής, με τη χώρα υπό την επιτήρηση της Ε.Ε., σε μια χώρα που δίνει συντάξεις πείνας, σε μια χώρα που θα δώσει το 2007 αυξήσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους 3,5% και 4%. Για τους μεν το δημόσιο, έχει για τους δε δηλώνει αδυναμία.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο θέμα που αφήνει άφωνο κάθε λογικό άνθρωπο, υπάρχει και συνέχεια που αξίζει να δούμε. Συνταξιοδοτικό δικαίωμα αποκτούν οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες με μια θητεία σύμφωνα με τα όσα ψήφισε την περασμένη εβδομάδα η βουλή, αντί των δύο που έπρεπε να έχουν σύμφωνα με τα μέχρι χθες ισχύοντα.
Το νέο δικαστήριο που δημιουργήθηκε με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το Μισθοδικείο, απεφάνθη προ ημερών ότι ο ανώτατος μισθός των δικαστικών πρέπει να εξομοιωθεί με τον μισθό του Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Αυτό στην πράξη σημαίνει στην πράξη ότι μπορεί να διπλασιαστούν οι μισθοί των 2.800 δικαστικών. Και εδώ προκύπτουν ορισμένα εύλογα ερωτήματα.
Σε πια ευνομούμενη Πολιτεία οι μισθοί ενός κλάδου εργαζομένων στον δημόσιο τομέα ορίζονται με δικαστικές αποφάσεις;
Εφόσον υπάρχει το ανώτατο όριο που συμπαρασύρει μισθούς δικαστικών αλλά και βουλευτών γιατί στον δημόσιο τομέα προσλαμβάνονται στελέχη με ανώτερους μισθούς;
Δεν γνώριζαν αυτοί που έκαναν τις προσλήψεις ότι υπάρχει το όριο;
Η διαχείριση του δημόσιου χρήματος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να αντιμετωπίζεται με τόση επιπολαιότητα.
Γιατί την ίδια ώρα η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η δημοσιονομική πολιτική δεν επιτρέπει ούτε αξιοπρεπείς συντάξεις για αρκετούς συμπολίτες μας, ούτε εφάπαξ καταβολή του επιδόματος των δασκάλων ούτε τέλος άμεση καταβολή όσων υποσχέθηκαν στους αστυνομικούς.
Πέραν αυτών υπάρχει και το θέμα των συμβασιούχων στους δήμους. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί καλύπτουν παρανόμως πάγιες και διαρκείς ανάγκες με συμβάσεις έργου που στη συνέχεια έγιναν ορισμένου χρόνου. Θα έπρεπε από την αρχή να προσληφθούν κανονικά γιατί η αποκομιδή των σκουπιδιών καλύπτεται για κάθε δήμο με ξεχωριστό κονδύλι που προέρχεται από το ανταποδοτικό τέλος που πληρώνουμε όλοι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.
Ποιος έχει την ευθύνη να ελέγξει τις παρανομίες των δημάρχων;
Kαι γιατί κανείς δεν μιλάει για τις ευθύνες όσων παρανόμως προσλαμβάνουν παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ;
Όταν τους νόμους δεν τους εφαρμόζουν πρώτοι αυτοί που τους φτιάχνουν, όταν θεωρούν ότι οι υποχρεώσεις είναι για τους διοικούμενους και όχι για τους διοικούντες , όταν αντί να δίνουν το καλό παράδειγμα δίνουν το κακό, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκείας.
Οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους όταν διαπιστώνουν ότι οι νόμοι φτιάχνονται για να βολευτούν οι «ημέτεροι» και όχι το κοινωνικό σύνολο. Γιατί τόσο ο λαϊκισμός, όσο και η φαυλότητα έχουν τα όριά τους. Οι πολιτικοί δεν αποτελούν ξεχωριστή ελίτ, ούτε και κάποιες κατηγορίες κομματικών στελεχών που καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για κόμματα, μιλάμε για συντεχνίες που ξέχασαν ότι έχουν εκλεγεί, όχι δια βίου αλλά για ορισμένη θητεία με σκοπό να εκπροσωπήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου.