Τα ψιλά γράμματα μιας ακόμη Συνόδου Κορυφής

Αυτή τη φορά την χοντροδουλειά την έκαναν οι υπουργοί την Εξωτερικών. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων το διήμερο Πέμπτης – Παρασκευής είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν χαλαρά στις Βρυξέλλες για τις μελλοντικές διευρύνσεις την μετανάστευση και το θέμα της ενέργειας, αλλά και να καλωσορίσουν δύο νέα μέλη τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία που από την πρώτη Ιανουαρίου θα αποτελέσουν τους «27» πλέον εταίρους της Ευρώπης.
Η διεύρυνση, χωρίς τον βραχνά της Τουρκίας, μετα το πάγωμα των οκτώ κεφαλαίων πήρε άλλες διαστάσεις, οι ευρωπαίοι βλέπουν και πάλι το θέμα της εμβάθυνσης που παραπέμπει ευθέως στο ευρωσύνταγμα μια και όλα δείχνουν ότι η περίοδος περισυλλογής που αποφασίστηκε μετά το αρνητικό δημοψήφισμα στη Γαλλία ολοκληρώθηκε.
Η γερμανική προεδρία που ακολουθεί από 1.1. 2007, ανέλαβε να ξεπαγώσει το ευρωσύνταγμα που έχουν ήδη υιοθετήσει περισσότερες από τις μισές χώρες και μένει να το δεχθούν και οι υπόλοιπες προκειμένου να αλλάξει το σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε., πριν μετατραπεί σε πύργο της Βαβέλ με τους «27» και το σημερινό δυσκίνητο στάτους.
Όμως το ευρωσύνταγμα είναι ένα πρώτο βήμα. Υπάρχουν και τα άλλα τα δυσκολότερα που οδηγούν στην λεγόμενη πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Εδώ οι διαφωνίες με επίκληση την εθνική ανεξαρτησία δεν είναι λίγες και θα έλεγε κανείς κάθετες. Η Βρετανία ούτε θέλει να ακούσει τέτοια συζήτηση. Πολλές από τις νέες χώρες, όπως είναι η Πολωνία συμφωνούν με το Λονδίνο που προτιμούν να ζουν υπό την προστατευτική ομπρέλα της Ουάσινγκτον παρά των Βρυξελλών.
Η μετανάστευση και κυρίως η λαθρομετανάστευση, συζητήθηκαν από τους 25 ηγέτες στις Βρυξέλλες που προσπαθούν να βρουν τρόπους να ελέγξουν την ανεπιθύμητη εισροή πολιτών από τρίτες χώρες, ελπίζοντας ότι έτσι θα συγκρατήσουν την ανεργία σε ανεκτά για τις κοινωνίες τους όρια. Η ελληνική πρόταση για την δημιουργία ευρωπαϊκής ακτοφυλακής συζητήθηκε μεν, αλλά για την ώρα ουδέν αποφασίστηκε.
Οι «25» δεν τα βρήκαν στα θέματα εναρμονισμού των πολιτικών στο κεφάλαιο δικαιοσύνη , και γι αυτό δεν θα κάτσουν να σκάσουν, ενώ προβληματίστηκαν στον τομέα της ενέργειας που παραμένει πάντα το ζητούμενο για την Ευρώπη που δεν διαθέτει δικές της πηγές άντλησης μαύρου χρυσού.
Στο θέμα αυτό οι ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι το κλειδί για την λύση του ενεργειακού προβλήματος της γηραιάς ηπείρου βρίσκεται προς ανατολάς και συγκεκριμένα στη Μόσχα. Μια ειδική σχέση όταν ωριμάσουν οι συνθήκες θα άνοιγε την στρόφιγγα πετρελαίου και αερίου, πηγή ζωής για την ευρωπαϊκή οικονομία. Όμως αν δεν δουν που θα πάει η Ρωσία μετά το 2008 στη μετά ή με Πούτιν εποχή, δεν μπορούν να κάνουν βήμα. Παράλληλα πρέπει να ξεπεράσουν και τον σκόπελο που λέγεται Ουάσινγκτον που δεν θέλει να ακούσει κουβέντα για τέτοιες πρωτάκουστες συμφωνίες.
Μεγάλο θέμα παραμένει η απορροφητικότητα των «10» νέων και αύριο «12» της Ε.Ε., μια και η ενσωμάτωση ,πέρα από την ένταξη, χρειάζεται χρόνο και επίπονες προσπάθειες . Οι νέες χώρες με κομουνιστικό παρελθόν οι περισσότερες, έχουν δρόμο μπροστά τους για να περάσουν σε μια οικονομία της αγοράς, όπως την θέλει η Ευρώπη.
Και χρειάζονται κονδύλια για να εκσυγχρονίσουν ένα σωρό τομείς της οικονομίας τους. Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Η Γερμανία που θεωρείται από πολλούς η ατμομηχανή της Ευρώπης, ή συνολικά οι παλιοί «15» μια και το Βερολίνο αγκομαχάει με την ενσωμάτωση των πρώην ανατολικών συντρόφων;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και τα προβλήματα επίσης. Όμως οι πολιτικοί, και αυτό το ξέρουν καλά , έχουν μάθει να «πουλάνε» σε όμορφο πακέτο κάθε σύνοδο στις χώρες τους, σπρώχνοντας ταυτόχρονα κάτω από το χάλι τα ανεπιθύμητα σκουπίδια , δηλ. τα αγκάθια που έχουν αφήσει για διαχείριση στο προσεχές και απώτερο μέλλον…