Πολιτικοί, πολιτικές και καβγάδες για το …πάπλωμα

Και η κόντρα καλά κρατεί. Ο Σουφλιάς εμφανίζεται πεμπτοφαλαγγίτης κατά Αλογοσκούφη και τελευταίος αλαζών και ψεύτης κατά σαρακατσάνο. Που θα πάει αυτή η κολόνια ουδείς γνωρίζει, μάλλον ο πρωθυπουργός μπορεί να την οδηγήσει κάπου, αλλά για την ώρα σιωπά, πράγμα που σημαίνει ότι τα αυτογκόλ στην ενδοχώρα του κυβερνητικού στρατοπέδου δεν θα πάψουν να μπαίνουν το ένα μετά το άλλο.
Ιδιαίτερα σκληρός απέναντι στον Γ. Σουφλιά εμφανίστηκε ο Γ. Καφαλογιάννης που του πέταξε το γάντι καλώντας τον αν διαφωνεί να παραιτηθεί.
Σ' όλο αυτό το σκηνικό, που θυμίζει σε ορισμένα του σημεία μέρες ’93 μια και αφορμή τότε για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν και πάλι ο ΟΤΕ, η σύγκρουση τη μια μέρα εκτονώνεται με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και την άλλη αναζωπυρώνεται μια και οι δύο πλευρές δεν αφήνουν να πέσει μύγα στο σπαθί τους. Βεβαίως σήμερα η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να πέσει γιατί διαθέτει άνετη πλειοψηφία, αλλά το θέμα του ΟΤΕ σε συνδυασμό με αυτό του άρθρου 16, για τα μη κρατικά πανεπιστήμια ,μπορούν να σταθούν αφορμή για να στηθούν οι κάλπες νωρίτερα από τη λήξη της κυβερνητικής θητείας την Άνοιξη του 2008.
Οι «συμμαχίες» και πως ερμηνεύονται στην πράξη, που αναφέρονται στο κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ., στάθηκαν η αφορμή για τον καβγά. Παραδίδουν στον ιδιώτη το μάνατζμεντ ή δημιουργούν καθεστώς συνδιοίκησης και τι είδους διεύθυνση θα είναι αυτή; Αρχικά η πρόθεση του υπουργού Οικονομίας ήταν να εκχωρήσει ολοκληρωτικά το μάνατζμεντ σε ιδιώτη. Η αντίδραση όμως Σουφλιά και η επίκληση του προεκλογικού προγράμματος, τον έκανε να πάει ένα βήμα πίσω και να ευθυγραμμιστεί, τουλάχιστον στο νομοσχέδιο που ήδη ψηφίστηκε, με τα γραπτά του 2004 της Ν.Δ.
Το σημερινό κυβερνητικό κόμμα έχει παράδοση στους καβγάδες. Όταν το ΠΑΣΟΚ αντιδρά χαλαρά σε κάποιες κυβερνητικές δραστηριότητες φροντίζουν να υποκαθιστούν την αντιπολίτευση, δημιουργώντας τα πρωτοκλασάτα στελέχη θέμα μεταξύ τους.
Στην ενδοχώρα των κομμάτων διεξάγονται οι πραγματικές μάχες. Εκεί γίνονται οι μεγάλες αντιπαραθέσεις και όχι ανάμεσα σε κυβερνητικούς και αντιπολιτευόμενους. Οι αντίπαλοι είναι στην πραγματικότητα φίλοι .Οι πραγματικοί, εχθροί κι αυτό δεν είναι διόλου υπερβολή, γιατι έχει λεχθεί από πολύ υψηλά ιστάμενο πρόσωπο, βρίσκονται μέσα στο ίδιο το κόμμα. Τι ενώνει τα στελέχη των κομμάτων; Μα η νομή της εξουσίας ή η προσδοκία αυτής της νομής. Αν έλεγε ένας δημοσιογράφος όσα off the record έχει ακούσει κατά καιρούς από πολιτικούς, θα άλλαζε η άποψη πολλών για την πολιτική και βεβαίως για τους πολιτικούς…