Το θέμα δεν είναι οικονομικό ούτε πολιτικό είναι καθαρά ιατρικό. Είναι θέμα ενός ψυχιάτρου που πρέπει να εξετάσει το ναπολεόντειο σύνδρομο σε συνδυασμό με φαντασιώσεις που προσομοιάζουν με ιστορικές καρικατούρες όπως ο Τσαουσέσκου, ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Καντάφι. Φαίνεται ότι τα μέλη των πολιτικών οικογενειών που θεωρούν τη χώρα περίπου ιδιοκτησία τους, δεν ανέχονται αμφισβήτηση από κανέναν. Πιστεύουν ότι η εξουσία τους είναι θεόπεμπτη και γι αυτό συνδιαλέγονται μόνο με τον εαυτό τους…
Βεβαίως δείχνουν να αγνοούν την τύχη των ανωτέρω φίλων τους. Αδιαφορούν για το λαϊκό αίσθημα και απεχθάνονται τους πολίτες, που τους θεωρούν υπηκόους της δυναστείας τους. Οι οικογένειες αυτές που κατακάθονται στον σβέρκο ενός λαού πιστεύουν ότι η εξουσία πρέπει να διαμοιράζεται ανάμεσά τους, εμποδίζοντας κάθε τρίτο και ανεπιθύμητο πρόσωπο να υπεισέλθει στο άβατο του ιερατείου της νομενκλατούρας…
Για την οικογενειοκρατία κάθε τρίτο πρόσωπο είναι εχθρός. Εναλλάσσονται στην εξουσία και καλύπτουν ο ένας τον άλλο σε κάθε παραστράτημά του. Γι αυτό και δεν παραπέμπουν στη δικαιοσύνη κανένα μέλος της κλειστής αυτής ομάδας εξουσίας, που έβαλε βαθειά το δάκτυλό του στο μέλι, γιατί ισχύει το γνωστό, ότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…
Με αυτή την έννοια ανενόχλητοι οδήγησαν την χώρα τους στο χείλος της καταστροφής, αποκρύπτοντας επιμελώς τα στοιχεία εκείνα που έδειχναν το μέγεθος της κατρακύλας…
Ο συνδυασμός του ψυχικά ανισσόροπου, τζογαδόρου και ανεπαρκούς τύπου, που έχει πρότυπο «προσωπικότητες» που προσομοιάζουν με τον Καντάφι, είναι ότι χειρότερο μπορεί να διανοηθεί ένας σώφρων άνθρωπος. Αν όλα αυτά αφορούν ένα πρόσωπο ολίγον ενδιαφέρει. Αν αφορούν έναν ολόκληρο λαό, τότε έχουμε να κάνουμε με μια αληθινή και όχι εικονική τραγωδία…
3 σχόλια:
Πόσο μου έχουν λείψει οι καθημερινές συζητήσεις μας... αν και δεν είναι ακριβώς συζήτηση αυτό που ο ένας μιλάει και ο άλλος τον ακούει και μένει με ανοιχτό το στόμα! :)
Καλό σας βράδυ κύριε Τάσο!
Αγαπητέ κε Παπαδόπουλε,
Ξέρετε στις μακροχρόνιες σχέσεις ενός ζευγαριού όπου ενώ πλέον δεν τα βρίσκει ο ένας με τον άλλον και φτάνουν μέχρι μάχαιρας παρόλα αυτά παραμένουν στην σχέση για διάφορους λόγους (παιδιά,περιουσία κλπ), οι χαρακτήρες αλλοιώνονται και αρχίζουν και να παραφρονούν. Το ερώτημά μου, κατά μια παρόμοια ρύση του Κένεντυ, είναι "τι μπορώ να κάνω εγώ για να λύσω το θέμα της χώρας μου". και απαντώ: Να κατέβω και εγώ στους αγανακτησμένους. Μάλιστα Κατέβηκα. (Και τι έγινε? Μόνον όταν θίχτηκαν οι συνδικαλιστές έγινε) Να κατέβω στις απεργίες. Μάλιστα κατέβηκα. Να είμαι εγώ έντιμη. Μάλιστα υπήρξα (και υπάρχω). Να υποστηρίξω κάποιον που θα βγει μπροστάρης μια και εγώ δεν έχω το χάρισμα? Μάλιστα να το κάνω. Να διαδώσω/βοηθήσω? Μάλιστα το έκανα. Και τι έγινε με όλα τα παραπάνω?
Τίποτα. Βρίσκομαι σε μία σχέση (με την κυβέρνηση και όχι μόνον) όπου ότι και να γίνει, ποτέ δεν θα μου αρέσει και πάντα θα υποτιμούν τη νοημοσύνη μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να δω κάποιον από τους 300 με γνήσια καλωσύνη. Πολύ περισσότερο τον ΓΑΠ που μας έχει κατσικωθεί. Με τρελαίνει το ότι δεν λέει να φύγει. Εάν γινόταν το δημοψήφισμα ενώ το Ευρώ δεν με συμφέρει (στεγαστικά κλπ) θα ψήφιζα δραχμή μόνον και μόνον για να φύγει. Όπως καταλαβαίνεται έχω φτάσει στα όρια μου. Θερμή παράκληση, πάρτε μου και εμέναν έναν ψυχολόγο γιατί θα παραφρονήσω.
Με εκτίμηση
Ανθή Μαχά.
PS. χαίρομαι που σας ξανα-ακούω μέσα από τα γραπτά σας.
Αγαπητή κυρία Μαχά και κύριε ή κυρία του πρώτου σχολίου...
Πέρα από τις θερμές ευχαριστίες μου για τα καλά σας λόγια, είναι αλήθεια ότι και μένα μου λείπει η τηλεοπτική μας επικοινωνία, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι από αυτό το μικρό βήμα του προσωπικού μου blog θα συνεχίσω χωρίς φόβο και με πάθος να σχολιάζω την επικαιρότητα.
Σύντομα θα βγει στον ιντερνετικό αέρα ένα καινούργιο site, που στήνω με την ονομασία orgi.gr, στο οποίο θα υπάρχουν πολλά επώνυμα σχόλια, αλλά και οι δικές σας απόψεις σε μια αμφίδρομη επικοινωνία που μας κάνει να μην νιώθουμε μόνοι...
Από την πλευρά μου σας διαβεβαιώνω ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για να ακουγόμαστε όλοι ελεύθερα...Τ.Παπ.
Δημοσίευση σχολίου