Πολιτική αγυρτεία...

Ακούγοντας κανείς την κενή περιεχομένου επιχειρηματολογία των ανθρώπων της εξουσίας υπέρ του δημοψηφίσματος που τους κάνει να αγνοούν ακόμη και τις επιταγές του Συντάγματος, είναι να απορεί κανείς πως και με πιο τρόπο βρέθηκαν όλοι αυτοί στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εδώ εντοπίζεται η ευθύνη όλων μας που με την ψήφο μας τους στείλαμε στο κοινοβούλιο. Θα πει κανείς μας είπαν ψέματα λέγοντας λεφτά υπάρχουν…
Αυτό και μόνο άραγε μας παρέσυρε για να τους ψηφίσουμε ή το γεγονός ότι πολλοί από εμάς «εξυπηρετηθήκαμε» ή ελπίζαμε να «εξυπηρετηθούμε» με την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας που στα καθ ημάς ονομάζεται ρουσφέτι. Γιατί το πελατειακό κράτος που έστησαν λειτουργούσε με αυτό το κόλπο. Σε εξυπηρετούσα με το ρουσφέτι, που ήταν από διορισμός στο δημόσιο, μέχρι τακτοποίηση κάποιας παρανομίας, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, κι εσύ μου έδινες την ψήφο σου…
Αυτή η ενοχική σχέση που αναπτύχθηκε εδώ και δεκαετίες, έφτιαξε ένα κομματικό κράτος, αναποτελεσματικό, ανοιχτό στους «ημετέρους» και κλειστό για τους υπόλοιπους πολίτες που ήταν ξένοι στην ίδια τους τη χώρα. Κράτος που λειτουργούσε με το ρεγάλο, κοινώς το λάδωμα, κράτος που λειτουργούσε με δανεικά. Έδινε αφειδώς επιδοτήσεις κατασπαταλώντας κοινοτικούς πόρους, που δόθηκαν για ανάπτυξη, σε δικαιούμενους και μη, απονεύρωσε την περιφέρεια, και έσπρωχνε τους πολίτες στην Αθήνα για να παρέχουν υπηρεσίες. Το πελατειακό πολιτικό σύστημα αποβιομηχάνισε τη χώρα και την άφησε γυμνή, βορά στις αδηφάγες αγορές…
ΟΙ υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας, αναζητούν τώρα πανικόβλητοι τρόπους διαφυγής και υπεκφυγής των τεράστιων ευθυνών τους. Ο Γ. Παπανδρέου χθες το βράδυ μιλώντας στους υπουργούς του, αναφέρθηκε σε δέσμη οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων που τον πετροβολούν, ενώ παράλληλα το περιβάλλον του επιχειρεί να στήσει σκηνικό καταγγελιών για κάποιους βουλευτές που ύψωσαν το ανάστημα τους για δήθεν αποστασία τύπου 1965. Το δυστύχημα είναι ότι μόνο γυναίκες για την ώρα ύψωσαν το ανάστημά τους…
Ο Γ. Παπανδρέου αποδείχθηκε ο μοιραίος άνθρωπος αυτής της χώρας. Η ανεπάρκεια του τον κάνει να φαντασιώνεται ανύπαρκτους εχθρούς εντός και εκτός των τειχών, να καταφεύγει σε τυχοδιωκτικές μεθόδους και εκβιασμούς της κοινωνίας θέτοντας ερωτήματα του τύπου δανειακή σύμβαση ή δραχμή που σε αγοραίο λεξιλόγιο μεταφράζονται ως πολιτική αγυρτεία…