Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Κατώτεροι των περιστάσεων...

Ενώ αναζητούνται τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα κυβέρνηση, αναρωτιέται κανείς που είδε χθες τα μούτρα των Παπανδρέου και Σαμαρά, τι είδους συνεργασία θα κάνουν οι δύο αυτό το κρίσιμο τετράμηνο για τη χώρα. Υπό την πίεση της απώλειας της έκτης δόσης και την δαμόκλειο σπάθη της άτακτης χρεοκοπίας να επικρέμαται δυστυχώς επί της κεφαλής μας, τα δύο κόμματα της συμφοράς αποφάσισαν να συνεργαστούν…
Τώρα που θα το πάνε το καράβι από εδώ και πέρα ουδείς γνωρίζει. Είναι πάντως πλέον ή βέβαιο ότι ο ένας θα βάζει τρικλοποδιές στην άλλο ελπίζοντας να εισπράξει ένα κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα στην αναμέτρηση του προσεχούς Φεβρουαρίου. Πατρίδα και πολίτες σε αυτή την τετράμηνη προεκλογική διελκυστίνδα, θα βρεθούν σε δεύτερη μοίρα…
Οι μονομάχοι θα έχουν στο λάφυρο της εξουσίας στραμμένο το βλέμμα τους. Μόνο που οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει και οι μονομάχοι δεν λένε να το καταλάβουν. Παίζουν με παρωχημένους όρους τις τύχες της χώρας. Γιατί βεβαίως οι "εταίροι" μας δεν μπορούν να μας πετάξουν έξω από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορούν όμως να κλείσουν την στρόφιγγα της δανειοδότησης που σημαίνει και επίσημη χρεοκοπία…
Η κακοπιστία τους και τα οικονομικά παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη μας είναι δεδομένη. Αυτό δημιουργεί εύλογες απορίες και είναι οι ελληνικές κινήσεις που είναι εξόχως αντιφατικές που οδήγησαν τη χώρα σε θέση ματ, όπως θα έλεγε κανείς με όρους ενός παιχνιδιού στο σκάκι…
Υπέγραψαν κείμενα συμφωνιών που δεν διάβασαν, κατέφυγαν σε μεθόδους αφαίμαξης πενιχρών εισοδημάτων, έλεγαν επανειλημμένα ψέματα στους πολίτες, παραβίασαν τους συνταγματικούς κανόνες και παράλληλα κατέστησαν αναξιόπιστοι και περίγελοι διεθνώς…
Το δυστύχημα γι αυτή τη χώρα, που βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δραματική κατάσταση, είναι ότι το πολιτικό προσωπικό της δεν είναι απλώς κατώτερο των περιστάσεων, είναι εντελώς ανίκανο και ανάξιο να διαχειριστεί τα αυτονόητα. Και είναι φυσικό, πέρα από την ανικανότητα, υπάρχει και η έλλειψη οποιασδήποτε εμπειρίας ζωής, αφού κάποιοι έγιναν πρωθυπουργοί και άλλοι διεκδικούν τον θώκο, χωρίς να έχουν εργασθεί ή διαχειριστεί ανθρώπινο δυναμικό σε χώρους επαγγελματικής δράσης…
Με αυτή την έννοια είναι εντελώς ανάξιοι και κατώτεροι των περιστάσεων…

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν γίνεται κε Παπαδόπουλε να προχωρήσουμε με αυτά τα πρόσωπα σε αλλαγή τακτικής. Μόλις "κλειδωθεί" και ο Σαμαράς, διότι αυτό θέλει να πετύχει ο ΓΑΠ, να δημιουργήσει και άλλους συνένοχους, δεν υπάρχει επιστροφή.
Δεν βλέπω να υπάρχει καμία επαφή μεταξύ πολιτικών και ημών.
Ίσως κάνουν πολύ καλά ο Σύριζα και το ΚΚΕ που δεν συμμετέχουν σε συνομιλίες. Ξέρουν ότι δεν υπάρχει κοινός τόπος για λύση. Εμείς πότε θα το δούμε?
ΑΜ

Τάσος Παπαδόπουλος είπε...

Δυστυχώς οι σχέσεις πολιτών με τους πολιτικούς έχουν διαρραγεί. Το θέμα είναι αν μπορεί με πυρήνα τους αγανακτισμένους του περασμένου Ιουνίου να δημιουργηθεί μια νέα δύναμη ένα μέτωπο που θα βάλει στην άκρη όλο το παλιό και φθαρμένο πολιτικό κατεστημένο... Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας. Τ.Παπ.