Η οικονομική κρίση ίσως είναι μια ευκαιρία να μπει κάποτε έστω και υπό την πίεση των αγορών και τη δαμόκλειο σπάθη της κομισιόν η χώρα μας σε μια κάποια σειρά και τάξη. Γιατί το ξέφραγο αμπέλι που συνηθίσαμε, μπορεί να βόλευε αρκετούς, είχε όμως ξεχαρβαλώσει το κράτος που ζούσε με δανεικά μεταφέροντας τα βάρη και τα προβλήματα στις επόμενες γενιές.
Το μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώσετε είναι καιρός να τελειώνει. Μας πήραν χαμπάρι και στις γειτονικές μας χώρες και πλάκωσαν να πάρουν με πλαστά στοιχεία συντάξεις από τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Μέχρι εκεί φτάσαμε. Δεν μας έφταναν οι αναπηρικές συντάξεις που δόθηκαν σωρηδόν σε ορισμένες περιφέρειες της Ελλάδας, προχωρήσαμε και ένα βήμα ποιο κάτω στην αυτοδιάλυση, παρέχοντας άκοπο χρήμα σε διάφορους επιτήδειους από τις νεοεισελθείσες στην Ευρωπαϊκή Ένωση χώρες των Βαλκανίων.
Στην Ελλάδα πολλοί δεν έχουν ακόμη καταλάβει το μέγεθος του οικονομικού ανοίγματος της χώρας μας. Δεν είναι διόλου απλά και εύκολα τα πράγματα.
Και θα γίνουν ακόμη δυσκολότερα τα επόμενα χρόνια. Κι αυτό γιατί μετά το 2013 θα κοπούν οι αγροτικές επιδοτήσεις και ο αγροτικός κόσμος δεν έχει προετοιμασθεί γι αυτό που λέμε επόμενη μέρα.
Αλλά κάτι ανάλογο ισχύει και τα πακέτα των δισεκατομμυρίων ευρώ που έριξαν στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας μας. Τι έγινε όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων; Πόσο υπερτιμολογήθηκαν για παράδειγμα διάφορα οδικά έργα; Στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι στην Ελλάδα το ανά χιλιόμετρο κόστος ενός δρόμου κοστίζει πολλαπλάσια απ ότι στη Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για να μην πάμε στα πάσης φύσεως εκπαιδευτικά προγράμματα όπου εκεί γίνεται ένα άνευ προηγουμένου πάρτυ.
Πέρα από την κακή διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων για την οποία καταδικάστηκε πολλές φορές η Ελλάδα, το αύριο σε μια χώρα που το spread ξεπέρασε τις τετρακόσιες μονάδες, είναι ιδιαίτερα ζοφερό. Αυτό σημαίνει ότι θα χρωστάμε όλο και περισσότερα μια και το χρέος θα αυξάνεται και λόγω των δυσβάστακτων τόκων.
Θα ρωτήσει κανείς αν τα μέτρα που θίγουν δικαίους και αδίκους είναι το φάρμακο για την βαριά αρρώστια της ελληνικής οικονομίας.
Δυστυχώς είναι ένα από τα φάρμακα που μας επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το γεγονός ότι τους κοροϊδέψαμε παρουσιάζοντας πλαστά στοιχεία τόσο στη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας πλαστά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας τους δίνει το δικαίωμα να μας βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.
Βεβαίως στην Ελλάδα ισχύει αυτό που πολλοί λένε ότι δηλ. ζητάμε πάντα το κράτος να είναι αυστηρό με τους άλλους, όχι όμως και με εμάς που πρέπει να έχουμε ασυλία σε κάθε μας ασυδοσία.
Έχουμε δυστυχώς μάθει να μας ενδιαφέρει μόνο ό εαυτός μας και καθόλου το κοινωνικό σύνολο. Ας πάνε να πνιγούνε οι άλλοι λέμε. Αυτό πρακτικά φαίνεται και με την καθαριότητα. Είμαστε από τους πιο καθαρούς λαούς του κόσμου με τεράστια κατανάλωση ειδών καθαριότητας. Κι από την άλλη πετάμε στους δρόμους οτιδήποτε μας είναι άχρηστο και δεν κάνουμε τον κόπο να το βάλουμε σε ένα καλάθι αχρήστων.
Με αυτή την έννοια η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα του οίκου μας θα μπορούσε να είναι ευεργετική αν και εμείς με την σειρά μας την χρησιμοποιήσουμε σαν μια ευκαιρία να βάλουμε σε μια τάξη τα του οίκου μας.
Πάντως είναι η ώρα για υπεύθυνες πολιτικές και πολιτικούς. Για να δούμε αν αυτή τη φορά το πολιτικό προσωπικό θα βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου