Το μακρύ ταξίδι του Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες, απ ότι φαίνεται απέδωσε μια συμφωνία οικονομικής συνεργασίας με τους Εμίρηδες του Κατάρ και τίποτα άλλο. Τώρα τι σημαίνει πρακτική αυτή η συμφωνία θα το δούμε στο μέλλον.Υπό μορφή πληροφοριών διοχετεύθηκε προς τους δημοσιογράφους η είδηση που αναφέρει ότι οι ζάμπλουτοι σεΐχηδες θα επενδύσουν μέχρι πέντε δισεκατομμύρια ευρώ για να φτιάξουν σπίτια, ξενοδοχεία, πολυκαταστήματα, αεροδρόμια και λιμάνια στον χώρο του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό.
Να ξεκινήσουμε από τις επανειλημμένες περί του αντιθέτου υποσχέσεις των κυβερνητικών στελεχών που διαβεβαίωναν τους ιθαγενείς της περιοχής ότι ο χώρος θα γίνει ένα τεράστιο μητροπολιτικό πάρκο.
Να προχωρήσουμε όμως και στην ουσία μιας τέτοιας τεράστιας επένδυσης. Βεβαίως η χώρα έχει ανάγκη επενδύσεων. Και για να εισρεύσει ζεστό χρήμα στα άνυδρα ταμεία του κράτους και για να υπάρξουν ευκαιρίες για απασχόληση στην χώρα των εξακοσίων χιλιάδων ανέργων.
Όμως για να γίνει μια τέτοια επένδυση σε ένα κράτος ευνομούμενο μέλος της Ε.Ε. χρειάζονται και αρκετές προϋποθέσεις. Ο λόγος δεν γίνεται για τις γραφειοκρατικές τρικλοποδιές που βάζουν οι μανδαρίνοι για να τα αρπάξουν κάτω από το τραπέζι.
Οι προϋποθέσεις αφορούν χωροταξικές μελέτες, μελέτες χρήσης γης, διαδικασίες αδειοδοτήσεων, πολεοδομικές άδειες και τέλος απόλυτα διαφανείς διαδικασίες. Το τελευταίο και επειδή μιλάμε για δημόσια περιουσία μεταφράζεται σε προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού.
Γιατί με πρωτόκολλα συνεργασίας δεν στήνονται τέτοιες δουλειές στις οποίες εμπλέκεται και το δημόσιο. Εκτός αν κάποιοι θεωρούν το κράτος φέουδό τους και πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν big business με την κρατική γη φιλέτο χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Εν ονόματι του μνημονίου που έχει υποθηκεύσει όλη τη χώρα σε τρίτους και αγνώστους κυνηγούς ινδιάνων της άγριας δύσης, δεν μπορούν να κλείνονται δουλειές τέτοιας εμβέλειας με αδιαφανείς διαδικασίες.
Η προσέλκυση επενδυτών σε μια χώρα που δεν λέει να φτιάξει κράτος με καθαρούς κανόνες παιχνιδιού παραμένει όνειρο απατηλό. Δεν αρκεί η ψευδαίσθηση της γοητείας ή της προσωπικής επαφής για να φέρει έναν σοβαρό επενδυτή στη χώρα μας.
Χρειάζεται να επανιδρυθεί το κράτος που από παντού μπάζει. Όχι στα προεκλογικά λόγια όπως έκανε το 2004 ο Κ. Καραμανλής, ούτε στα κομματικά προγράμματα που τα γράφουν για παλαιότερα των υποδημάτων τους οι αρχηγοί των κομμάτων.
Στα έργα από τα οποία πάσχει η χώρα εδώ και δεκαετίες. Φτάσαμε στην κατάντια η πολιτική να γίνεται για τους πολιτικούς και όχι για τους πολίτες.
ΟΙ στημένες διαμάχες κανέναν δεν πείθουν. Απαιτείται πολιτικός διάλογος ουσίας.
Να απαντήσει υπεύθυνα η κυβέρνηση στα όσα είπε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη για το θέμα που αφορά την προσφορά 43 δις με spread κάτω των διακοσίων μονάδων. Γιατί η κυβέρνηση απορρόφησε μόνο τα δεκατρία από αυτά.
Γιατί αν τα είχε πάρει μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο, θα είχαν καλυφθεί οι δανειακές ανάγκες του 2010. Οι πολιτικάνικες απαντήσεις ουδέν προσφέρουν και δείχνουν ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν παντρευτεί την καρέκλα. Δεν έχουν καμιά διάθεση να προσφέρουν και δεν κάνουν αυτοκριτική για τις πράξεις και τις παραλήψεις τους. Προτιμούν τις κοκορομαχίες που έχουν πια εξαντλήσει τους πολίτες και δεν πείθουν.
Η χώρα είναι μετά το μνημόνιο έρμαιο των δανειστών της που θα επιπέσουν σύντομα να την κατασπαράξουν.
Πολλοί λένε ότι τα μέτρα που προβλέπονται στο μνημόνιο, δεν θα μπορούσε να τα εφαρμόσει καμιά κυβέρνηση λόγω υψηλού πολιτικού κόστος. Τώρα που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ αφαιρούν σημαντικό μέρος του πολιτικού κόστους.
Δηλαδή μας λένε ότι έπρεπε να εκχωρήσουμε και να υποθηκεύσουμε ακόμη και την Ακρόπολη για να γλυτώσουν οι σημερινοί φεουδάρχες το πολιτικό κόστος. Τι να πούμε τι… Μόνο λέμε ντροπή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου