Επικοινωνιακό μπαράζ θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί το τηλεοπτικό μέτωπο που αναπτύχθηκε την Τρίτη το βράδυ από το υπουργείο Εξωτερικών με αφορμή την κριτική που ασκήθηκε από τον επιτετραμμένο της Ελλάδας στη Βηρυτό, για την στάση της προϊστάμενης του αρχής στο θέμα της κινητοποίησης της ελληνικής κυβέρνησης, για την ασφαλή επιστροφή στη χώρα μας των ελλήνων που ζουν στον Λίβανο.
Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη έπιασε θέση στο παράθυρο του ΑΝΤ1, ο κ. Θόδωρος Κασσίμης βρέθηκε την ίδια ώρα στο τηλεοπτικό περιβάλλον του ALPHA, ενώ ο κ.Γ. Κουμουτσάκος ανέλαβε το ηλεκτρονικό πεδίο του MEGA.
Όλοι μαζί έσπευσαν να κλείσουν το θέμα του «κουρασμένου» επιτετραμμένου
και υποστήριξαν ότι έκαναν το καλύτερο με την διπλωματική τους διαμαρτυρία στους γάλλους, οι οποίοι δεν έβαλαν στο ναυλωμένο από αυτούς οχηματαγωγό «Ιεράπετρα», τους 83 Έλληνες υπηκόους, αφήνοντάς τους αμανάτι στη φλεγόμενη Βηρυτό.
Η κίνηση αυτή της κ. Ντόρας Μπακογιάννη έδειξε ότι η υπουργός Εξωτερικών δεν σιωπά στα δύσκολα και δεν αφήνει την υποστήριξη των θεμάτων της αρμοδιότητας της στα χλιαρά σχόλια του υπουργού και του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που στο παρελθόν κακοί επικοινωνιακοί χειρισμοί , εξέθεσαν την κυβέρνηση.
Πέραν όμως της επικοινωνιακής πολιτικής υπάρχει και η ουσία της νέας φωτιάς που άναψε στη Μέση Ανατολή. Στο ερώτημα τι θα μπορούσε να πράξει η χώρα μας, η απάντηση δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη. Η ανέξοδη αντιπολιτευτική κριτική δεν συνιστά υπεύθυνη πολιτική πράξη.
Είναι προφανές ότι οι ισραηλινοί δρουν ανεξέλεγκτα στην περιοχή έχοντας τις ευλογίες των αμερικανών. Είναι επίσης γνωστό ότι οι ευρωπαίοι το έχουν ρίξει στο ευχολόγιο και περιμένουν την διπλωματική δράση από την Ουάσινγκτόν. Η Μόσχα από την πλευρά της μπορεί να προσεγγίζει κατά τα πρότυπα της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, τη Δαμασκό, φροντίζει όμως να κινείται διακριτικά, για να μην χαλάσει και τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Τέλος ο ΟΗΕ μέσω του οποίου εμφανίζονται για την ώρα στη διεθνή πολιτική σκακιέρα και οι κινέζοι ,περιορίζεται σε δηλώσεις του γενικού γραμματέα που μιλάει για ανθρωπιστική καταστροφή ,μια και αδυνατεί να πάρει αποφάσεις.
Σε όλο περίεργο αυτό σκηνικό τι θα μπορούσε να κάνει η χώρα μας; Ποια πρωτοβουλία και προς ποια κατεύθυνση θα μπορούσε να κινηθεί; Όταν από τα μικρόφωνα της συνόδου των G8 ακούστηκε ο Τ.Μπους να λέει στον Τ.Μπλερ ότι θα κινηθούμε διπλωματικά αφού ξεκαθαρίσει το τοπίο από πλευράς στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ;
Κάτι που επιβεβαίωσε άλλωστε σε διπλωματική γλώσσα και η κ.Κοντολίζα Ράις λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα λέγοντας ότι θα μεταβεί στην περιοχή όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Στην Ελλάδα ο κ. Γ. Παπανδρέου και η κ. Αλέκα Παπαρήγα ζήτησαν να καταδικάσει η Ελλάδα τις επιθέσεις του Ισραήλ. Η κυβέρνηση από την πλευρά της προτίμησε να ζητήσει κατάπαυση του πυρός. Όταν οι αμερικανοί μιλούν για δικαίωμα αυτοάμυνας , τι περισσότερο θα μπορούσε να πει η ελληνική κυβέρνηση. Άλλο η αντιπολίτευση. Από αυτήν την πλευρά όλα λέγονται ανέξοδα. Εδώ ο Γάλλος πρωθυπουργός , ο κ. Ντομινίκ ντε Βιλπέν που πήγε στη Βηρυτό ζήτησε απλώς να σεβαστούν την ανεξαρτησία του Ισραήλ. Για πιο σεβασμό τώρα μιλάμε όταν βομβαρδίζουν στο όνομα της αυτοάμυνας λιμάνια , αεροδρόμια, γέφυρες δρόμους και δεξαμενές πετρελαίου. Όταν δηλ. πλήττουν τις βασικές υποδομές μιας χώρας που δεν έχουν καμιά σχέση με Χεσμπολάχ και στρατιωτικές εγκαταστάσεις; Όταν στην πλειοψηφία τους τα θύματα είναι άμαχοι; Τα συναισθήματα του ελληνικού λαού είναι δεδομένα. Σε αυτή όμως την συγκυρία η πολιτική δράση οφείλει να λάβει υπόψη της όλα τα περίπλοκα δεδομένα. Τσάμπα μάγκες δεν χρειάζεται να γίνουμε…
