Ωφελημένη η κοινωνία από το κτηματολόγιο

Η υπόθεση του κτηματολογίου που βρέθηκε στη δίνη των κοινοτικών προστίμων, εκθέτοντας ταυτόχρονα στην Ε.Ε. τη χώρα μας, μια και ατύχησε στην πρώτη φάση της επίσημης καταγραφής των ιδιοκτησιών ακινήτων και γης, φαίνεται ότι τώρα βρίσκεται σε νέα επανεκκίνηση με την από αέρος χαρτογράφηση ολόκληρης της χώρας.
Θα είναι η πρώτη φορά μετά το 1975 που η Ελλάδα θα καλυφθεί με πρόγραμμα αεροφωτογράφησης. Με έγχρωμες φωτογραφίες ψηφιακής καταγραφής θα αποτυπωθεί η σημερινή κατάσταση, από τις δασικές περιοχές μέχρι τις ζώνες αιγιαλού και της παραλίας. Το πρόγραμμα αυτό υπολογίζεται στην πρώτη του φάση, να ολοκληρωθεί σε ένα χρόνο.
Παράλληλα θα κληθούν οι υπηρεσίες του κτηματολογίου να χωρίσουν την ήρα από το στάχυ. Τι ανήκει στο δημόσιο και τι στους ιδιώτες. Και τέλος ο κάθε ιδιώτης, τι ακριβώς έχει στην κατοχή του και τι δεν έχει. Γιατί μπορεί όλα αυτά σε άλλες χώρες να είναι γνωστά εδώ και αιώνες, στην Ελλάδα είναι άγνωστα και ζητούμενα.
Είναι γνωστή η περιπέτεια της πρώτης κτηματογράφησης που κατέληξε σε φιάσκο και απέδωσε σε βάρος της χώρας μας ένα πρόστιμο από την Ε.Ε. της τάξεως των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Η απώλεια των χρημάτων αυτών οδήγησε στην επιβολή τέλους εγγραφής για τους ιδιοκτήτες 35 ευρώ ανά δικαίωμα.
Τώρα γίνεται αγώνας δρόμου για την ορθή απορρόφηση μέσω του προγράμματος «Κοινωνία της πληροφορίας» κονδυλίων ύψους 110 εκατομμυρίων ευρώ.
Το θέμα του κτηματολογίου παρά τις εξελίξεις της τεχνολογίας παραμένει για την Ελλάδα ζητούμενο. Δεν είναι μόνο το χάος που επικρατεί ανάμεσα στους ιδιώτες για το που αρχίζει και που τελειώνει η ιδιοκτησία του ενός και του άλλου, είναι και το μεγάλο θέμα των εκτάσεων του δημοσίου.
Οι καταπατήσεις δεν έχουν αρχή και τέλος. Η χαρά κάθε καταπατητή δημοσίων εκτάσεων είναι να διατηρείται στο βάθος του χρόνου το σημερινό καθεστώς. Μολονότι δεν υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που να πιέζουν για την ολοκλήρωση του κτηματολογίου, εν τούτοις είναι θέμα σοβαρότατου δημοσίου συμφέροντος. Δεν είναι εικόνα σύγχρονός κοινωνίας η σημερινή κατάσταση των υποθηκοφυλακείων, ούτε ταιριάζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία η νομιμοποίηση ιδιοκτησίας μέσω χρησικτησίας ή με την διαδικασία των διαδοχικών συμβολαίων.
Το κτηματολόγιο είναι ανάγκη να προχωρήσει το συντομότερο δυνατόν. Να βρεθεί χωρίς άλλες χρονοτριβές η λύση για το ποιος θα εισπράττει το κτηματόσημο και να καταβάλουν αγόγγυστα οι πολίτες το τέλος, γιατί το αγαθό καθαρής ιδιοκτησίας και η προστασία του δημοσίου συμφέροντος από τους κάθε λογής αετονύχηδες της γης, είναι πολλαπλά υπέρμετρο. Γιατί δεν πρέπει στο κάτω - κάτω της γραφής να τα περιμένουμε όλα και μόνο από τις χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε.

Στόχος της ρουκέτας, η Ελλάδα

Όσοι και όποιοι πιστεύουν ότι ο στόχος της χθεσινής βομβιστική ενέργειας ήταν η αμερικανική πρεσβεία κάνουν μεγάλο λάθος. Στόχος ήταν η ελληνική κοινωνία που καλείται να υποστεί τις συνέπειες των μιμητών της 17Ν και του ΕΛΑ.
Με κάθε τέτοια εντυπωσιακή κατά τα άλλα, δραστηριότητα μια και η αμερικανική πρεσβεία είναι θεωρητικά μόνο απ ότι αποδεικνύεται ο καλύτερα φρουρούμενος στόχος, τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας των διεθνών ΜΜΕ στρέφονται στη χώρα μας και την παρουσιάζουν με τα πιο μελανά χρώματα.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα από πλευράς τουριστικής ανάπτυξης θερίζει τους καρπούς των πετυχημένων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 παρουσιάζοντας σημαντική αύξηση των ξένων που επισκέφθηκαν τη χώρα μας, σε μια περίοδο που γίνεται προσπάθεια προσέλκυσης κεφαλαίων από το εξωτερικό σε συνδυασμό με την εγκατάσταση πολυεθνικών επιχειρήσεων, η βόμβα στην αμερικανική πρεσβεία ήταν μια ενέργεια που δεν έπληξε στην πραγματικότητα τις ΗΠΑ, αλλά στόχευε τον έλληνα εργαζόμενο, τον κάθε επαγγελματία που άμεσα ή έμμεσα δραστηριοποιείται στον τουριστικό τομέα.
Είναι αφελείς όσοι πιστεύουν ότι αυτή η ενέργεια θα αλλάξει κάτι στην πολιτική των ΗΠΑ στα διεθνή σκηνή ή ότι θα επηρεάσει την υπερδύναμη στην πολυσχιδή ανά τον κόσμο δραστηριότητά της.
Απλά περιορίζει τη διπλωματική δράση της χώρας μας, μια και στις όποιες συζητήσεις που γίνονται σε διμερές επίπεδο τα θέματα της τρομοκρατίας θα μπουν και πάλι στο τραπέζι, με αποτέλεσμα να φέρνουν την χώρα μας στη θέση του απολογούμενου.
Πλήττονται όμως και οι δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών γιατί η υπόθεση τρομοκρατία φέρνει καθημερινά και νέα μέτρα που κάθε άλλο παρά διευρύνουν τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών και μάλιστα με την συναίνεσή τους.
Από την άλλη πλευρά αν θυμηθούμε ότι πριν από μερικούς μήνες είχαμε μια βομβιστική επίθεση στην πλατεία Συντάγματος, μια καλά επίσης φυλασσόμενη περιοχή, τίθεται το ερώτημα πόσο αποτελεσματική είναι η δράση των αστυνομικών αρχών όταν δεν καταφέρνουν να κρατήσουν στο απυρόβλητο αυτούς τους κρίσιμους χώρους της πρωτεύουσας.
Το ζητούμενο τώρα είναι, αν η έρευνα θα φτάσει κάπου και πόσο σύντομα θα έχουμε χειροπιαστά αποτελέσματα. Γιατί η έκφραση λύπης των αρμοδίων υπουργών είναι κινήσεις δημοσίων σχέσεων. Δεν λύνουν το πρόβλημα και δικαιώνουν δυστυχώς τους αμερικανούς που υποστηρίζουν ότι το θέμα της τρομοκρατίας δεν έχει κλείσει στη Ελλάδα.

Συνέδρια για εσωτερικές υποθέσεις

Όταν σφίξουν οι ζέστες, τέλος Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, η Νέα Δημοκρατία θα κάνει το τακτικό συνέδριό της. Αυτό αποφάσισε χθες το Πολιτικό Συμβούλιο της Ν.Δ. που συνεδρίασε υπό την Προεδρία του Κ. Καραμανλή. Το θέμα βεβαίως αφορά κυρίως τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος και λίγο έως καθόλου του υπόλοιπους πολίτες.
Παράλληλα αποφασίστηκε μια πεντάδα βουλευτών επικρατείας και ευρωβουλευτών να κατέλθουν στις εκλογές διεκδικώντας την ψήφο των συμπολιτών τους. Και αυτό το θέμα δεν ενδιαφέρει για την ώρα τους πολίτες μια και δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.
Ενδιαφέρει και μάλιστα σοβαρά τους νυν βουλευτές στις περιφέρειες των οποίων θα εκθέσουν υποψηφιότητα τα προβεβλημένα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Η κάθοδος ενός νέου προσώπου ιδιαίτερα όμως γνωστού, σε μια περιφέρεια όπως η β΄ Αθηνών, όπως αναμένεται, θα πυροδοτήσει έντονους εσωκομματικούς ανταγωνισμούς.
Τα συνέδρια συσπειρώνουν τους κομματικούς πυρήνες δεν αποδίδουν όμως νέες πολιτικές και το κυριότερο δεν επηρεάζουν ειλημμένες αποφάσεις των ηγεσιών τους. Γι αυτό άλλωστε και είναι αδιάφορα για την κοινωνία.
Είναι γεγονός ότι το ενδιαφέρον που υπήρχε για την πολιτική και τα κόμματα αμέσως μετά την μεταπολίτευση δεν υπάρχει στις μέρες μας. Η άμβλυνση των ιδεολογικών διαφορών, η αναποτελεσματικότητα της πολιτικής, οι ανύπαρκτες πολιτικές σε κρίσιμα θέματα όπως η εργασία, η ακρίβεια, τα οικονομικά, η υγεία, το ασφαλιστικό, η πρόνοια, η παιδεία, η εγκληματικότητα και τόσα άλλα έχουν απομακρύνουν πολλούς πολίτες από την πολιτική.
Συνήθως μόνο όσοι προσβλέπουν σε προσωπικά οφέλη είναι προσκολλημένοι σε ένα κόμμα. Οι υπόλοιποι τα αντιμετωπίζουν χαλαρά και όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις στην πλειοψηφία τους οι πολίτες δεν περιμένουν και πολλά από τις κυβερνήσεις.
Διαχείριση κάνουν και δεν τολμούν να φτάσουν το μαχαίρι στο κόκαλο φοβούμενες το πολιτικό κόστος. Προτιμούν θητείες διαχείρισης και απεύχονται κρίσεις και απρόβλεπτες καταστάσεις, μια και δεν έχουν καμιά διάθεση να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους. Στα λόγια μόνο παρουσιάζουν πλούσιο έργο και τα αυτονόητα για τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, όπως για παράδειγμα ένα πιστοποιητικό γεννήσεως, τα θεωρούν και τα πλασάρουν ως σπουδαία κατορθώματα.
Η στάση της κοινωνίας απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς οφείλει να προβληματίσει τα κόμματα και να αποτελέσει και θέμα των συνεδρίων τους. Εκτός αν έχουν αποδεχθεί το ρόλο του διαχειριστή, όλα τα άλλα γι αυτούς είναι περιττά και γι αυτό δεν έχουν λόγο να πονοκεφαλιάζουν…

Η άνευ λόγου κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ

Με πολλαπλές εκδηλώσεις κατακλύσθηκε χθες το κέντρο της Αθήνας. Διαδήλωση το πρωί εναντίον κάθε αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος, συναυλία το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος και συμβολική περικύκλωση της Βουλής λίγο αργότερα.
Πέρα από τους φοιτητές και το διδακτικό προσωπικό στη χθεσινή κινητοποίηση με στάση εργασίας πήραν μέρος, εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τρίτοι, όπως η ΑΔΕΔΥ. Τώρα για πιο λόγο έφυγαν από τις δουλειές τους οι δημόσιοι υπάλληλοι στις 11 το πρωί, είναι ένα θέμα κι ένα ερώτημα μαζί. Τι σχέση έχουν άραγε οι εργαζόμενοι στον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο άραγε με το άρθρο 16 και την ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων;
Ίσως να φοβούνται μήπως εισβάλουν σε θέσεις του δημοσίου, απόφοιτοι ιδιωτικών κολεγιών και εισπράξουν μισθούς που σήμερα παίρνουν οι πτυχιούχοι των κρατικών ΑΕΙ.
Ίσως ανησυχούν μήπως και υποβαθμιστεί το υψηλό επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών που προσφέρει σήμερα το δημόσιο στους πολίτες και γι αυτό ένωσαν χθες τη φωνή τους με τους διαμαρτυρόμενους φοιτητές. Ίσως τέλος να είδαν πρόβλημα εθνικής ταυτότητας που μπορεί να προκύψει με τα αλλοδαπά αγγλόφωνα πανεπιστήμια που θα κατακλύσουν τη χώρα μας. Και ως στυλοβάτες της εθνικής μας ταυτότητας είπαν να ενώσουν τη φωνή τους με τους φοιτητές και τους καθηγητές.
Αυτή η προθυμία για απεργιακές κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ, που συμβαίνει πολλές φορές κατά τη διάρκεια του έτους, θυμίζει αυτό που λέει ο λαός, όπου γάμος και χαρά κι η Βασίλω πρώτη.
Από την άλλη πλευρά οι εκ του ασφαλούς απεργιακές κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων δημιουργούν ένα ευρύτερο θέμα για την ελληνική κοινωνία μια και αυτοί που είναι ταγμένοι να υπηρετούν τους πολίτες εμφανίζονται να αδιαφορούν για το κύριο έργο τους και περί άλλα να τυρβάζουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε όλες τις δημοσκοπήσεις σταθερά τον τελευταίο καιρό η πλειοψηφία των πολιτών ζητάει να καταργηθεί η μονιμότητα στο δημόσιο.
Το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό. Είναι όμως το έσχατο μέσο των εργαζομένων για να διεκδικήσουν αιτήματα ή για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Δεν είναι παιχνίδι στα χέρια επαγγελματιών συνδικαλιστών που το παίζουν κατά τα κέφια τους, για να εξυπηρετήσουν προσωπικές, κομματικές και το χειρότερο φιλοδοξίες φατριών που λειτουργούν εντός των παρατάξεων. Οι απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων δεν μπορούν να γίνονται για ψύλλου πήδημα. Οι πολίτες αξίζουν περισσότερου σεβασμού. Η απουσία κοινωνικής ευθύνης σε έναν χώρο που η διαφθορά βρίσκεται στο απόγειο της και κανείς δεν κινείται εσωτερικά για να την αναχαιτίσει ,είναι ύβρις απέναντι στον φορολογούμενο πολίτη ,που πληρώνει σημαντικά ποσά από τα εισοδήματα του, για να συντηρεί αυτό τον υπέρογκο, γραφειοκρατικό και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα. Η ανευθυνότητα έχει και όρια…

Επώνυμοι υπεράνω του νόμου

Η Ελλάδα πόρρω απέχει από του να γίνει μια πραγματικά ευνομούμενη πολιτεία. Αυτό το γεγονός αποτελεί κοινή πεποίθηση. Κατά το Σύνταγμα οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Το άρθρο 4 αναφέρει επίσης ότι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, καθώς και ότι υποχρεούνται να συντελούν στην άμυνα της χώρας.
Η αναφορά στα γνωστά και αυτονόητα γίνεται επειδή σε αυτή τη χώρα κάποιοι νομίζουν ότι όσα ισχύουν για τους άλλους δεν ισχύουν για τους ίδιους. Θεωρούν εαυτούς υπεράνω των νόμων, είτε γιατί αυτοί βρίσκονται στο κοινοβούλιο και νομοθετούν, είτε γιατί θεωρούν ότι η όποιας μορφής δημοσιότητα που απολαμβάνουν σε συνδυασμό με τα χρήματα που διαθέτουν τους επιτρέπουν να βλέπουν το νόμο αφ υψηλού και να θεωρούν ότι τα όσα προβλέπει αφορούν το πόπολο όχι όμως και τους ίδιους.
Έτσι βλέπουμε πολιτικούς να προκαλούν δυστυχήματα και να μην ελέγχονται γι αυτά, επειδή επικαλούνται την κακώς νοούμενη ασυλία τους, και κάθε λογής επώνυμους προερχόμενους από τα γήπεδα, τη σκηνή και τη μικρή οθόνη να μετέρχονται κάθε είδους νομιμοφανείς ή παράνομες μεθόδους για να αποφύγουν τη στράτευση.
Το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι η κοινή γνώμη μπορεί να αντιδρά αρχικά με το θυμικό και να καταδικάζει τα φαινόμενα αυτά, στην συνέχεια όμως τα ξεχνά και προσπαθεί με την ίδια μεθοδολογία να μιμηθεί τα καμώματα των επωνύμων.
Για να πετύχουν όλα αυτά επιστρατεύουν το μέσον. Είναι γεγονός ότι σήμερα στην Ελλάδα τίποτε δεν μπορεί να κάνει κανείς χωρίς μέσον. Και ποιος είναι ο διαμεσολαβητής για να πετύχει ο πολίτης τα θεμιτά και τα αθέμιτα; Μα ποιος άλλος από τον βουλευτή της περιφέρειας του. Ο εκπρόσωπος μας στο κοινοβούλιο, μια και η δημοκρατία μας λειτουργεί αντιπροσωπευτικά, μετατρέπεται σε μεσάζοντα για την κάλυψη προσωπικών υποθέσεων. Έτσι κερδίζονται φασούλι το φασούλι οι ψήφοι. Διαφορετικά ο βουλευτής δεν βλέπει δεύτερη τετραετία. Υπάρχουν και τα κάθε λογής ψέματα που αναλαμβάνουν να πουν οι ιδιαίτεροι των γραφείων για να διώξουν με άδεια χέρια, αλλά ευχαριστημένους τους ψηφοφόρους. Με αυτό τον τρόπο άλλοι βολεύονται, άλλοι ψιλοβολεύονται και άλλους τους κοροϊδεύουν πουλώντας τους ελπίδες, για να μην τους χάσουν από πελάτες.
Δυστυχείς σε αυτή την περίπτωση είναι όσοι πάνε με τον σταυρό στο χέρι. Οι πολίτες που σέβονται το νόμο. Αυτοί απλά πληρώνουν αδρά τις περιορισμένες υπηρεσίες που τους παρέχει το κράτος και εκπληρώνουν φυσικά όλες τις υποχρεώσεις τους. Οι «έξυπνοι» με τα λεφτά τους, με τα μέσα τους καταφέρνουν να αγνοούν και να ξεπερνούν τους νόμους. Δεν πηγαίνουν στο στρατό, κι όταν αποκαλυφθεί η απάτη τους καλύπτονται πολλαπλώς. Και από πλευράς δημοσιοποίησης του ονόματός τους και από πλευράς ποινικής δίωξης. Όλα αυτά αρκεί να είσαι επώνυμος και να διαθέτεις το χρήμα. Κατόπιν τούτου είναι να μην τρέχουν οι νέοι σήμερα στα reality του απόλυτου αυτοεξευτελισμού, όταν γνωρίζουν ότι η πρόσκαιρη δημοσιότητα μπορεί να τους αλλάξει την τύχη και να τους κατατάξει στην χωρία των επωνύμων, άρα αυτών που έχουν την δυνατότητα να βρεθούν υπεράνω του νόμου.

Με ανοιχτά χαρτιά η ψήφιση του άρθρου 16

Στο μικροσκόπιο της βουλής, εν μέσω διαδηλώσεων, θα βρεθεί από αύριο το άρθρο «16». Το θέμα αφορά την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων και τα μέτωπα που έχουν ήδη διαμορφωθεί είναι από τη μια της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και από την άλλη των κομμάτων της αριστεράς, των καθηγητών ΑΕΙ-ΤΕΙ και των φοιτητών.
Στο θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων εμπλέκονται με πολιτικό περιτύλιγμα πολλά και ποικίλα συμφέροντα. Υπάρχουν οι κρατικοδίαιτοι που θέλουν το δημόσιο να καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της παιδείας, γιατί έτσι τους βολεύει, αγνοώντας τα υπαρκτά προβλήματα όπως το μεγάλο ποσοστό των ελλήνων που σπουδάζουν στο εξωτερικό ή την ανεξέλεγκτη κατάσταση των ΙΕΚ-Κολεγίων που μοιράζουν πτυχία με την άδεια της Ε.Ε.
Από την άλλη πλευρά κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους για να μας πουν τι εννοούν μη κρατικά και πως θα διασφαλίσουν το αποτέλεσμα των σπουδών, σε όσα πρόκειται να αναγνωρισθούν, μετα την θέση σε ισχύ του αναθεωρημένου Συντάγματος.
Γιατί η τελική διατύπωση του άρθρου 16 θα γίνει από τη βουλή που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές, πράγμα που σημαίνει ότι το κόμμα που θα εξασφαλίσει την πλειοψηφία θα το διαμορφώσει με 151 ψήφους κατά βούληση. Μόνο αν στην παρούσα βουλή η αναθεώρηση του άρθρου 16 δεν συγκεντρώσει 180 ψήφους, τότε θα χρειαστεί η επόμενη βουλή να το ψηφίσει με την αυξημένη πλειοψηφία.
Και επειδή στη χώρα μας υπάρχει ένα σοβαρό θέμα αξιοπιστίας πολιτικής και πολιτικών, είναι ανάγκη από τώρα τα δύο μεγάλα κόμματα που υποστηρίζουν την αναθεώρηση να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να παρουσιάσουν με ρητή δέσμευση αναλυτικά το νομοθετικό πλαίσιο που θα περιβάλει το υπό αναθεώρηση άρθρο.
Με ανοιχτά χαρτιά λοιπόν να βγουν τα δύο μεγάλα κόμματα και όχι με προσωπικές απόψεις των στελεχών τους, που αύριο θα ξεχαστούν.
Γιατί ποιος μας λέει ότι το μέσον δεν θα είναι αύριο το κριτήριο της ανωτατοποίησης του κάθε ΙΕΚ, που πολύ απέχει κατά πολύ από του να παρέχει σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου.
Έτσι γίνεται η πολιτική με σοβαρότητα και αξιοπιστία. Γιατί το κόλπο, είπα ξείπα, δεν το χάβουν πλέον οι πολίτες, που και ψυλλιασμένοι είναι και έχουν μάθει να φοβούνται τους Δαναούς…έστω και δώρα φέροντες…

Υποχρέωση, η δημοσιοποίηση των ονομάτων

Στο εσωτερικό μέτωπο είχαμε αυτές τις ημέρες παιδεραστίες, παράνομα κυκλώματα απαλλαγών από τη στράτευση και μια αρνητική εξέλιξη στο Σκοπιανό με την μετονομασία του αεροδρομίου της πρωτεύουσας του γειτονικού κράτους σε «Αλέξανδρος ο Μακεδών», ενώ στα διεθνή γεγονότα κυριάρχησε τις ημέρες των εορτών το θέμα της εκτέλεσης του Σαντάμ Χουσεϊν και κυρίως ο τρόπος που έγινε ο απαγχονισμός του.
Όλα αυτά τα θέματα έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα και αξίζουν σοβαρής ανάλυσης μια και η προσέγγισή τους μας καθορίζει και μας προσδιορίζει ως ανθρώπους που σέβονται ή δεν σέβονται αρχές και αξίες της ζωής.
Σε αυτή τη φάση και λόγω επικαιρότητας αξίζει να σταθούμε στο θέμα του κυκλώματος των παράνομων απαλλαγών. Κι αυτό γιατί δεν είναι το πρώτο παράνομο κύκλωμα που συναντά μπροστά του ο πολίτης αυτής της κατά τα άλλα ευρωπαϊκής χώρας. Προηγήθηκε το παραδικαστικό κύκλωμα, αλλά και άλλα κυκλώματα σε χώρους που θεσμικά απολαμβάνουν τον σεβασμό των πολιτών.
Όπως όλα δείχνουν και μένει η ανάκριση να αποδείξει, εδώ και αρκετά χρόνια λειτουργούσε μια φάμπρικα παραγωγής απαλλαγών από την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων για τους έχοντες να πληρώσουν την αδρά αμοιβή στους ανθρώπους του κυκλώματος με την διαμεσολάβηση κάποιων δικηγορικών γραφείων. Τα ονόματα, όσων πήραν παράνομες απαλλαγές είναι ήδη γνωστά αλλά δεν δημοσιοποιούνται γιατί το έχει απαγορεύσει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Ωραίο αυτό το τελευταίο να έρχεται μια Αρχή, που η δουλεία της είναι να προστατεύει το απλό πολίτη από τη δημόσια διαπόμπευση χωρίς λόγο και σοβαρή αιτία, κάτι που στην πράξη δεν είδαμε να γίνεται, κι αντί αυτού να κόπτεται για μια σειρά επωνύμων, ανεξαρτήτως χώρου από τον οποίον προέρχονται, μήπως και μάθουμε ότι αυτοί πλήρωσαν για να απαλλαγούν παράνομα από την υποχρέωση να υπηρετήσουν τη θητεία τους στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Αντί να στιγματίζεται το κακό παράδειγμα και να ονοματίζονται αυτοί που διέπραξαν την παρανομία, έρχεται η Αρχή και λέει όχι, σε αυτήν την καθ όλα πρέπουσα δημοσιοποίηση.
Έτσι οι παράνομοι μένουν στο απυρόβλητο, το αν τιμωρηθούν παραμένει ερωτηματικό για την κοινωνία, μια και κάποια κυκλώματα θα και πάλι κινηθούν για να τους προστατεύσουν.
Αύτη η αίσθηση που υπάρχει διάχυτη στους πολίτες, ότι στην Ελλάδα αν έχεις χρήματα και είσαι επώνυμος, μπορείς να εξαγοράσεις τα πάντα, ακόμη και την στρατιωτική σου θητεία, οδηγεί σε πλήρη απαξίωση την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Εκτός αν πούμε και γι αυτό το ελληνικό, ε και τι έγινε, σιγά τα ωά…