Η αθλιότητα του ιστορικού κέντρου

Μας λένε ότι για να καθαρίσει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας από τα ναρκωτικά, το παράνομο λιανεμπόριο, τις εκδιδόμενες γυναίκες και την κάθε λογής παραβατικότητα που έχει διώξει τους πολίτες από την περιοχή και καταδυναστεύει τους εμπόρους που έχουν πέραν της κρίσης να αντιμετωπίσουν και αυτά τα φαινόμενα, θα φτιάξουν ένα διυπουργικό όργανο που θα υπάγεται στο γραφείο του Πρωθυπουργού και θα συντονίζει τους εννέα φορείς που έχουν συναρμοδιότητα σε αυτούς τους τομείς.
Στην Ελλάδα έχουμε ακούσει πολλές φορές για συντονιστικά όργανα και ανεξάρτητες αρχές. Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι απογοητευτικά και επ ουδενί δεν έχουν συμβάλλει στην εξυπηρέτηση του πολίτη ή στην ανακούφισή του από την κάθε λογής παραβατικότητα ή την γενικότερα τραυματική σχέση κράτους – πολίτη.
Οι υπηρεσίες αυτές επιβάρυναν το κράτος με προσωπικό και πρόσθεσαν ένα ακόμη γραφειοκρατικό κομμάτι στην δύσκαμπτη κρατική μηχανή. Υπάρχει βεβαίως το αντίθετο παράδειγμα που αφορά τα ΚΕΠ. Πράγματι εδώ έχουμε μια πρόοδο. Όμως τα ΚΕΠ είναι μια μπάι πας λειτουργία του κράτους.
Επειδή υπήρχε αδυναμία από πλευράς κρατικού μηχανισμού στην αποτελεσματική οργάνωση και στην άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη δημιουργήθηκε ένας ακόμη μηχανισμός παράκαμψης αυτής της γραφειοκρατίας και βεβαίως της μικρής ή της μεγάλης συναλλαγής. Αντί λοιπόν να φτιάξουν τις υπηρεσίες και να περάσουν στο διαδίκτυο την υπηρεσία έκδοσης πιστοποιητικών έφτιαξαν μια υπηρεσία για να κάνει αυτή τη δουλειά.
Και πίσω από την υπηρεσία αυτή έχουμε το όφελος των πολιτικών που προσέλαβαν με ρουσφέτια τα πρόσωπα που στελέχωσαν τα ΚΕΠ χωρίς δηλ. τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ με αποτέλεσμα να υπάρχει σήμερα θέμα με την μονιμοποίησή τους. Ταυτόχρονα τους πλήρωσαν με κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση που κάποτε τελείωσαν και φτάσαμε στο αποτέλεσμα της δυστοκίας να ενταχθούν τα έξοδα αυτά στον κρατικό προϋπολογισμό.
Αλλά για να γυρίσουμε στο θέμα της αφόρητης κατάστασης που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας, που προσβάλει όλους μας και αποτελεί στίγμα και για τον πολιτισμό μας, δημιουργώντας παράλληλα κάκιστη εικόνα για την πόλη στα μάτια των τουριστών.
Αρκεί να δούμε την απόγνωση του εμπόρου του πεζόδρομου της Ερμού, που αντιμετωπίζει αυτή την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, πληρώνει υπέρογκο ενοίκιο, φορολογείται πολλαπλά και ταυτόχρονα βλέπει μπροστά στο μαγαζί του να κατοικοεδρεύει ένας παράνομος με την πραμάτεια του, εμποδίζοντας τους πελάτες να δουν την βιτρίνα του και να μπουν στο κατάστημά του.
Παράλληλα τι εικόνα αποκομίζει ο τουρίστας που έρχεται στη χώρα μας από την άλλη άκρη του κόσμου και βλέπει μπροστά στα υπέροχα κτίρια της Ακαδημίας, του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης να είναι παραταγμένα εμπορεύματα, ζητιάνοι και κάθε λογής μικροπωλητές.
Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων ανακαινίσθηκαν αρκετά ξενοδοχεία της Ομόνοιας, που όπως λένε όσοι τα προτίμησαν για την παραμονή τους είναι πολύ όμορφα και πολύ ευχάριστα στο εσωτερικό τους. Όλα αυτά εντός. Όμως αυτή η ευχάριστη ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε ιδιαίτερα δυσάρεστη, βγαίνοντας από αυτά και βλέποντας έξω χρήστες και εμπόρους ναρκωτικών σε μια διαρκή συναλλαγή και βεβαίως ανθρώπους που αναζητούν χρήμα κλέβοντας τσάντες και πορτοφόλια.
Τώρα βεβαίως μας υπόσχονται ότι όλα τα προβλήματα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, της βιτρίνας δηλ. της πόλης για τους ξένους, θα διορθωθούν με την δημιουργία του συντονιστικού νέου οργάνου. Να το δούμε και να μην το πιστεύουμε.
Κι αυτό γιατί έχουμε βαρεθεί να ακούμε τον Δήμαρχο να μας λέει θέλω αλλά δεν μπορώ, ανάλογη απάντηση να δίνει και ο Νομάρχης, ενώ η Υπερνομάρχης να λέει ότι δεν έχει αρμοδιότητα. Όσο για τον Περιφερειάρχη δεν τον είδαμε δεν τον ακούσαμε. Βεβαίως υπάρχουν και τα υπουργεία, αλλά αυτά είναι για τους πολίτες και τα προβλήματα τους. Ασκούν πολιτική αφ υψηλού και απολαμβάνουν την εξουσία μια και οι υπουργοί δεν έχουν γι αυτά γιατί αναλώνονται στα πρωϊνάδικα των καναλιών.
Εν αναμονή λοιπόν να δούμε ποιος θα βάλει αυτό το χάος σε μια υποτυπώδη τάξη.