Βεβαίως τα ελλείμματα και πως αυτά θα μειωθούν κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Το περιθώριο της τριετίας αντί της τετραετίας στενεύει περαιτέρω τα περιθώρια των ελιγμών της κυβέρνησης και κάνει επιτακτική την ανάγκη να ληφθούν μέτρα σκληρά που θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και δεν θα είναι ασπιρίνες για κάποιον που πάσχει από βαριά καρδιόπαθεια. Η παρουσία του κλιμακίου της κομισιόν στην Αθήνα που απαιτεί εξοικονόμηση 10 δις για το 2010 και άλλων 15 για τα επόμενα δύο χρόνια κάνει τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα.
Σε ότι αφορά τους πολίτες το θέμα που δεσπόζει είναι οι περίφημες πλέον αποδείξεις σε συνδυασμό με το αφορολόγητο που θα ισχύσει από το 2010.
Η καταιγίδα αυτή των οικονομικών προβλημάτων στην παρούσα περίοδο μας εμποδίζει να δούμε και άλλα σημαντικά θέματα που οφείλουν να απασχολήσουν την ελληνική κοινωνία.
Όπως αυτά που χαρακτηρίζονται εθνικά. Η υπόθεση των Σκοπίων έχει τελματώσει και το βέτο του Βουκουρεστίου με το οποίο έχει μεν ρίξει το μπαλάκι στην αντίπερα όχθη αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να εφησυχάζει.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το με το κυπριακό. Εδώ έχουμε συνομιλίες μεταξύ Χριστόφια – Ταλάτ που διεξάγονται εδώ και ενάμισι χρόνο άλλα όπως όλα δείχνουν δεν οδηγούνται σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Η τουρκική πλευρά δεν μετακινείται από τις πάγιες αδιάλλακτες θέσεις της και επιδιώκει στην ουσία την βελτίωση του απορριφθέντος από τους ελληνοκύπριους σχεδίου Ανάν υπέρ της δικής της πλευράς. Παράλληλα η Άγκυρα που κατευθύνει τους τουρκοκύπριους σε κάθε τους κίνηση στο τραπέζι των συνομιλιών επιμένει στις αδιάλλακτες θέσεις της και έχει εξαπολύσει ένα μπαράζ επικοινωνιακών δράσεων με σκοπό να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν λύση, αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν συνεργάζεται έχοντας μεγιστοποιήσει τις απαιτήσεις της λόγω της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να κάνει αντίστοιχα βήματα στην διεθνή πολιτική σκακιέρα με αποτέλεσμα η Άγκυρα να επιβάλλει την δική της θέση. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το άμεσο μέλλον; Μια αποδοχή από την πλευρά των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιεχόμενο λύσης που θα περιλαμβάνει μόνιμες παρελκύσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, άρα αποδοχή μιας λύσης κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της Άγκυρας.
Αν στριμώξουν περαιτέρω τη Λευκωσία Ε.Ε.,ΗΠΑ και Τουρκία είναι πολύ πιθανό ή να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις ή το όποιο σχέδιο λύσης που θα επιβληθεί να μην γίνει αποδεκτό από τον κυπριακό λαό στο δημοψήφισμα που θα ακολουθήσει. Το νέο αδιέξοδο σημαίνει απεμπλοκή των υποχρεώσεων της Τουρκίας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία, άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων, αλλά και αναγνώριση της ως κράτους μέλους της Ε.Ε. αλλά και μέσω της λεγόμενης άρσης της απομόνωσης των τουρκοκυπρίων αναβάθμιση του ψευδοκράτους στα κατεχόμενα.
Σε αυτή την υπερδραστηριότητα της τουρκικής διπλωματίας η ελληνική πλευρά εμφανίζεται αδύναμη να κινηθεί. Και είναι φυσικό αποτέλεσμα. Τα βαρίδια της οικονομίας εμποδίζουν την Αθήνα σε κάθε της κίνηση. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί το κυρίαρχο θέμα που θέτουν στην Ελλάδα είναι το οικονομικό χάος και το κυριότερο τα ψευδή στοιχεία που επί χρόνια έστελναν οι ελληνικές κυβερνήσεις στις Βρυξέλλες.
Όταν σε έχουν πιάσει επ’ αυτοφόρω να κλέβεις άντε να πείσεις στη συνέχεια για τη σοβαρότητα σου. Αυτό το πρόβλημα θα σε ακολουθεί και χρειάζεται μεγάλη και διαρκής προσπάθεια για να το αποβάλεις.
Σε αυτό τον φαύλο κύκλο έχει περιπέσει η Ελλάδα και η έξοδος από αυτόν παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου