Με άνευ σημασίας απώλειες ο νέος Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος εξασφάλισε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Διακόσιοι πενήντα πέντε του είπαν ναι πράγμα που σημαίνει ότι έχει μιαν ευρύτατη πλειοψηφία που τον στηρίζει για τρείς και πλέον μήνες προκειμένου να υπογράψει τα όσα προστάζουν οι Βρυξέλλες…
Ο Λ. Παπαδήμος στη δεύτερη του παρέμβαση λίγο πριν από την ψηφοφορία, υπεραμύνθηκε της πορείας εντός της ευρωζώνης και έθεσε τρία σοβαρά προβλήματα που θα προκύψουν αν η Ελλάδα επανέλθει σε ένα εθνικό νόμισμα. Υψηλός πληθωρισμός, διόγκωση του χρέους και τέλος δραματική απώλεια της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών…
Σε όλα αυτά αν προσθέσει κανείς και τη διαπίστωση του Ράιχενμπαχ ότι το ελληνικό δημόσιο χάνει εξήντα δις από τους κάθε λογής αετονύχηδες ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες γίνεται φανερό, ότι κάποιοι έχουν κατακλέψει το δημόσιο που τώρα καλούνται να πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Το δυστύχημα είναι ότι ήρθαν οι ξένοι να μας το πούνε…
Τόση είναι η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος που έχει αφήσει ανείσπρακτα εξήντα δις που λιμνάζουν εδώ και δωδέκα χρόνια με αποτέλεσμα να μην είναι πάνω από οκτώ δις αυτά που μπορούν να εισπραχθούν σήμερα. Μέχρι και το ΕΤΑΚ του 2009 δεν κατάφεραν ακόμη να εισπράξουν. Την ίδια ώρα στέλνουν ραβασάκια με επτά νέους φόρους που επιπίπτουν επί της κεφαλής μισθωτών και συνταξιούχων…
Και να έπιαναν οι θυσίες που έχουν υποστεί οι πολίτες και κυρίως οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι τόπο, θα έλεγε κανείς χαλάλι τους. Όμως τα ελλείμματα δεν λένε να μας αφήσουν, μια και το 2011 κλείνει κι αυτό με ταμείο μείον πάνω από ένα δις ευρώ. Οι θυσίες λοιπόν δεν έπιασαν τόπο. Γιατί παρ όλα αυτά ακούσαμε την κ. Μέρκελ να μας λέει ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους…
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι πολίτες ρίχνουν το υστέρημά τους σε ένα άδειο πηγάδι…
6 σχόλια:
Και η ανικανότητα των δημοσιογράφων έχει παίξει τον ρόλο της. Όλων αυτών που για ένα μισθό (μεγάλο ή μικρό), και σε πλαίσιο είτε διατεταγμένης υπηρεσίας είτε απλής αγραμματοσύνης (είτε και τα δύο μαζί), χαϊδεύουν το θυμικό του κοσμάκη και γκαρίζουν σύμφωνα με τις συμφέροντα των αφεντικών τους που τους πληρώνουν ακριβώς γι αυτό.
Δεν αντιλαμβάνομαι το σχόλιο...Το ζητούμενο δεν είναι στις μέρες μας οι δημοσιογράφοι...Ζητούμενο είναι να εκφράζουμε τις απόψεις μας ελεύθερα μέσω του διαδικτύου για τα μεγάλα δυσεπίλυτα προβλήματα της χώρας...Το να στοχοποιούναι με γενικούς και αόριστους χαρακτηρισμους οι δημοσιογράφοι, δεν εξυπηρετούνται άλλοι παρά αυτοί που ανενόχλητα καταστρέφουν την χώρα...Με αυτή την έννοια όταν όλοι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, τότε η κοινωνία αδρανοποιείται και η πατρίδα μας βουλιάζει στο βούρκο που την έχουν ρίξει οι επιτήδειοι του πολιτικού συστήματος...Τ.Παπ.
Μα οι δημοσιογράφοι ΕΙΝΑΙ στο ίδιο τσουβάλι. Θαυμάζω την προσπάθειά σας να παριστάνετε πως δεν καταλαβείνετε... Και για να σας το κάνω περισσότερο λιανά, το ελληνικό πρόβλημα είναι κυρίως παιδείας και ενημέρωσης. Οι πολιτικοί αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να λειτουργούν σε ένα πλαίσιο (κοινό και τύπος) που χαρακτηρίζεται από τρομερή ευήθεια και ασύλληπτη ακρισία και αγραμματοσύνη (πέρα από τη διατεταγμένη υπηρεσία του τύπου). Το εκπαιδευτικό σύστημα από τη μία και το μηντιακό από την άλλη, το μόνο που κάνουν είναι να αποκτηνώνουν τον κοσμάκη, ο οποίος έτσι φτάνει στο σημείο να μην είναι σε θέση να κρίνει, αλλά το μόνο που μαθαίνει είναι να φωνάζει και να διεκδικεί, τη στιγμή που ο ίδιος εκλέγει αυτούς που μετέπειτα βρίζει (συνήθως δε τους χειρότερους). Έτσι δημιουργείται ο φαύλος κύκλος. Έτσι η πολιτική τάξη γίνεται διαγενομένου του χρόνου και χειρότερη. Εάν η δημοσιογραφία ήταν στοιχειωδώς σοβαρή και δεν θώπευε ακαταπαύστως το θυμικό του κοσμάκη ακολουθώντας το ρεύμα, αλλά μπορούσε να θέσει κριτήρια, να προβάλει αντιδημοφιλείς απόψεις, να αποφύγει να λέει στο κοινό αυτά που θέλει να ακούσει ενισχύοντας την υστερία του, όλα θα ήσαν καλύτερα. Οι δημοσιογράφοι σήμερα είναι εντελώς της πλάκας. Αστοιχείωτοι, ξυλοσχίστες, μικρο- και μεγαλο-κομπιναδόροι, υπαλληλίσκοι του αφεντικών τους για ένα κομμάτι ψωμί (ή και παντεσπάνι). Η δημοσιογραφία (μαζί με την ευτελισμένη εκπαίδευση) είναι η γάγγραινα της σημερινής εποχής.
γελοίοι πολιτικοι, γελοίοι δημοσιογράφοι
Tώρα που τον κ. Παπαδόπουλο τον ξέβρασε η τηλεόραση αφού δεν υπάρχει άλλο περιθωριακό κανάλι μετά το Kόντρα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ανακάλυψε τις χαρές του διαδικτύου.
Μην πέφτετε στην λούμπα αγαπητέ κ. Παπαδόπουλε. Και κυρίως μην εκλογικεύετε το επαγγελματικό σας αδιέξοδο. Το internet δεν προσφέρει τίποτε που δεν υπάρχει στον κλασσικό τύπο - και μάλιστα προς το χειρότερο. Στο internet περισσεύει η ημιμάθεια, ο φανατισμός, η επιπολαιότητα και κενότητα. Όπως οι τηλεθεατές του Κόντρα ένα πράγμα. Τι είναι αυτό δηλαδή που δεν υπάρχει (μέσα στις δικές σας προδιαγραφές πάντα) και θα το φέρετε εσείς με ένα blog ή με ένα site; Και ποιος να διαβάσει τι; Αστεία πράγματα...
Η δημοσιογραφία είναι, μεταξύ άλλων, σοβαρό και ακριβό σπορ. Δεν είναι υπόθεση ανθρώπων μιας στοιχειώδους ή γενικής μόρφωσης και κάτι που φτιάχνεται εκ των ενόντων με πενταρόδεκάρες. Πέρα από το ότι χρειάζεται χαρακτήρα, ανεξαρτησία σκέψης και κρίσης και έμπνευση. Που να τα βρει αυτά η παρακμιακή ελληνική δημοσιογραφία... Μόνο να γελάει κανείς μπορεί με το επίπεδό της.
Έφυγε από τη ζωή, ο Δάσκαλός μας, Νεοκλής Σαρρής.
Υποκλινόμενοι στη σωρό του, πενθούμε και υποσχόμαστε το κεράκι της Ελευθερίας, της Αξιοπρέπειας και της Δημοκρατίας που μας άφησε, να το κρατήσουμε αναμμένο.
Αιωνία σου η μνήμη Δάσκαλε. Ελαφρό το χώμα που θα σε σκεπάσει. Στη γειτονιά των Αγγέλων όπου πας, να πεις σ’ αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την Πατρίδα, πως συνεχίζουμε τον αγώνα μας, "τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι".
Δημοσίευση σχολίου