Το νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον Λουκά Παπαδήμο αποδείχθηκε ότι είναι τελικά το… παλιό, δηλαδή μια κυβέρνηση Παπανδρέου χωρίς τον Παπανδρέου. Σε αυτό το σχήμα αν προστεθεί και ολίγη από Νέα Δημοκρατία, καθώς και ένα καρύκευμα από ΛΑΟΣ, φτιάχνεται το μείγμα των πενήντα μελών της νέας κυβέρνησης…
Με αυτή την έννοια θα μπορούσε να πει ο λαός ότι «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». Είναι φανερό ότι ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Στην ορκωμοσία, οι 48 έδειχναν περιχαρείς, λες και δεν είχαν συναίσθηση, ούτε της κρισιμότητας της κατάστασης, ούτε των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας…
Με πληθώρα υπουργών έκανε το ντεμπούτο της η νέα κυβέρνηση, προϊόν συμβιβασμών και ισορροπιών ανάμεσα στα τρία κόμματα που συμμετέχουν σε αυτήν. Ένα απίθανο πάντρεμα των μεν με τους δε, που έκανε φανερό, ότι τα κόμματα, που συμμετέχουν στην μεταβατική αυτή κυβέρνηση, ήθελαν να τακτοποιήσουν τους δικούς τους και ελάχιστα τους ενδιέφερε να τοποθετήσουν τους πιο άξιους, προκειμένου να διαχειριστούν τη σημερινή ιδιαίτερα δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας…
Οι κομματικοί μηχανισμοί θα ενεργοποιηθούν πάραυτα και δεν θα αφήσουν τον Λουκά Παπαδήμο να κάνει οποιοδήποτε βήμα χωρίς την έγκρισή τους. Το πλέον αντιφατικό αφορά τη Νέα Δημοκρατία που θέλει να κρατήσει τα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενώ ήδη συμμετέχει στην κυβέρνηση με τους δύο αντιπροέδρους του κόμματος και με τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Προέδρου της Ν.Δ. Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου…
Η χθεσινή θετική εικόνα που αποκόμισαν οι πολίτες από την πρώτη δήλωση του νέου Πρωθυπουργού, ανατράπηκε από την τελική σύνθεση της κυβέρνησης. Τα ίδια πρόσωπα που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την τραγική κατάσταση στρογγυλοκάθισαν και πάλι στους υπουργικούς τους θώκους, προκειμένου να συνεχίσουν το θεάρεστο καταστροφικό τους έργο…
Οι 49 και το ένα ακόμη μέλος της κυβέρνησης, που πρόκειται να ορκιστεί προσεχώς, δείχνουν σπατάλη στην κορυφή και αποτελούν κάκιστο παράδειγμα για τους πολίτες μιας χώρας που καλεί τους χαμηλόμισθους να σφίξουν το ζωνάρι τους πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους. Όταν μεγάλες χώρες έχουν 18-20 υπουργούς, πως δικαιολογούνται οι 50 της ελληνικής κυβέρνησης; Απλώς δείχνουν ότι το σαθρό, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι το σαράκι που τρώει τα σωθικά της χώρας…
8 σχόλια:
Αδιάφορα τα άρθρα σου κύριε Παπαδόπουλε. Μη προτότυπες "απόψεις" που κανείς μπορεί να διαβάσει εδώ και εκεί και αναμάσημα κοινοτοπιών. "Where's the beef?", όπως λένε και οι φίλοι μας οι αγγλοσάξονες.
Το θέμα δεν είναι μόνο τι λες αλλά και πότε το λες… Το άρθρο γράφτηκε λίγη ώρα μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπαδήμου. Την επομένη ΤΑ ΝΕΑ βγήκαν με τίτλο «48+1» η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ με μπλε και μαύρους κόκκους» που συμπίπτουν με τις βασικές επισημάνσεις του άρθρου μου. Ίσως ο φίλος μας που κάνει την παραπάνω παρατήρηση να είδε το άρθρο, αφού άκουσε και διάβασε τα σχόλια που ακολούθησαν… Τ.Παπ.
Ξέρετε τι βλέπω κε Παπαδόπουλε και βασικά κρίνω από τον εαυτό μου, ότι χαλάρωσα λίγο με το που εκλέχτηκε ο κος Παπαδήμος. Και πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξουν τέτοια ηλεκτροσόκ αλλαγής προσώπων που θα χαλαρώνουν την κοινή γνώμη μέχρι να αρπάξει πάλι, η οποία καλοπροαίρετα θα λέει "Άντε να δούμε και αυτόν(ούς)". Εν τω μεταξύ τα δυσμενή γαι το λαό μέτρα θα μπαίνουν κανονικά!!!
ΑΜ
O κύριος Παπαδόπουλος είναι ένας ευπρεπής άνθρωπος. Ωστόσο το πρόβλημα είναι ότι ως δημοσιογράφος παραμένει εκπληκτικά συμβατικός, εργαζόμενος - τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια - σε εντελώς παρακμιακά και απαξιωμένα μέσα, όπως το EXTRA (παρέα με Παπαγιάννηδες και Τάνιες) και το KONTRA (παρέα με γραφικούς Κουικάρες).
Ο κ. Παπαδόπουλος αυτό που κάνει τα τελευταία χρόνια είναι να γλείφει ακαταπόνητα το θυμικό του κοσμάκη, πάντα σε γλοιωδώς "φιλολαϊκή" γραμμή, κατά τα εντολάς των αφεντικών-ιδιοκτητών-εμποράκων και φυσικά του γίγαντα "Λαού".
Αποτελεί ντροπή το που έχει κατρακυλήσει η δημοσιογραφία στη δύσμοιρη και γραφικότατη τούτη χώρα, χώνοντας αυτόν τον λαό, στον βαθμό που της αναλογεί, ακόμη πιο βαθιά μέσα στα περιττώματα.
Αγαπητέ κύριε Δημήτρη, πολλά έχω ακούσει κατά καιρούς για όσα λέω και όσα γράφω, αλλά ότι γλείφω το θυμικό του κοσμάκη πρώτη φορά το ακούω...Και μου προκαλεί έκπληξη γιατί οι ιδιοκτήτες που κατα καιρούς εργάσθηκα με κατηγορούσαν για το αντίθετο.Ότι δηλαδή ήμουν πολύ καθώς πρέπει στα σχόλια μου...
Όσο για τα μέσα που κατά καιρούς εργάσθηκα θα πρέπει να γνωρίζετε ότι σε μεγάλα ή μικρά που έτυχε να βρεθώ ισχύουν οι ίδιοι κανόνες... Η μάχη που πρέπει να δίνει κάθε ευσυνείδητος δημοσιογράφος είναι να επιτυγχάνει τον μεγαλύτερο βαθμό ανεξαρτησίας...Το γεγονός ότι δεν "βολεύτηκα" κάπου, κάτι σημαίνει σε σχέση με την ανεξαρτησία μου...Γι αυτό άλλωστε τωρα αποφάσισα να εκφράζω τελείως ελεύθερα τις απόψεις μου, από το bloog μου και από ένα νέο site το orgi.gr. Το ελεύθερο βήμα προσφέρεται για να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας και να μιλήσουμε για τα προβλήματα που μας απασχολούν και όχι να τα βάζουμε ο ένας εναντίον του άλλου. Κάτι τέτοιο εξυπηρετεί το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα που συνεχίζει ακάθεκτο το καταστροφικό του έργο...Τ.Παπ.
Αγαπητέ κε Άναλι, απορώ κυριολεκτικά που ένας άνρθωπος με τόσο πλούσιο έργο όπως εσείς και ένας άνθρωπος του πνεύματος όπως μέχρι πρότεινος σας ήξερα καταδεχτήκατε να κάνετε κριτική και μάλιστα τέτοιου είδους στον κο Παπαδόπουλο όταν υπάρχουν ένα σωρό άλλοι δημοσιογράφοι που έχουν πουλήσει αυτόν τον ταλαίπωρο Λαό με την έλλειψη πληροφόρησης που παρέχουν. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο ευθαρσώς διαχωρίζετε τη θέση σας από τον Λαό. Εγώ πάντως ανήκω σε αυτόν και είναι τιμή μου. AM
Ο Τάσος Παπαδόπουλος παρακαλείται να ασκεί δημοσιογραφία κανονική και όχι δημοσιογραφία της ντουντούκας. Στο κανάλι που διήθυνε -και το οποίο παρακολουθώ ενίοτε για διασκέδαση- σε τόσους και τόσους μήνες λειτουργίας δεν ακούστηκε ποτέ κάποια αντίθετη άποψη. Στον βλακωδέστατο διαχωρισμό της αστοιχείωτης κοινής γνώμης σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς (με τη βοήθεια των εξ ίσου αστοιχείωτων και διατεταγμένων "δημοσιογράφων" και διανοουμένων της πλάκας), ο Τάσος Παπαδόπουλος είχε τη διεύθυνση ενός καναλιού προπαγάνδας αντιμνημονιακής σε αντιδιαστολή με την άλλη προπαγάνδα, την φιλομνημονιακή, του Σκάι. Και η μία και η άλλη πρακτική συνιστούν προπαγάνδα και επ ουδενί δημοσιογραφία. Η δημοσιογραφία, στο χάλι που βρίσκεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι καθοριστικά υπεύθυνη για τη γελοιότητα εντός της οποίας κολυμπάμε όλοι μας, θέλουμε δε θέλουμε...
Σε ένα κανάλι που οι τηλεθεατές βγαίνουν και μιλούν ελεύθερα αναιρείται η άποψη της μονόπλευρης παρουσίασης των θεμάτων. Υπέρ του μνημονίου ήταν άλλωστε μέχρι χθες όλα σχεδόν τα μεγάλα κανάλια... Το να εκφράζεσαι δημόσια και επώνυμα εναντίον, όταν είσαι σχολιαστής και δεν παρουσιάζεις τις ειδήσεις και θεμιτό είναι και δεοντολογικά σωστό. Από την αποτυχία του μνημονίου δικαιώθηκαν δυστυχώς οι απόψεις μου...Όσο για τη σοβαρότητα και τη γελοιότητα είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό... Αν κρίνω από την άποψη που εκφράζει το σύνολο σχεδόν των συμπολιτών μας, φοβάμαι ότι αποτελείτε μοναδική εξαίρεση του κανόνα...Τ.Παπ.
Δημοσίευση σχολίου