Τέτοια ώρα τέτοια λόγια που λένε. Η αναφορά στις κλιματικές αλλαγές με αφορμή την πρόσφατη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Όταν καίγεται το σπίτι σου δεν έχεις την πολυτέλεια να ποτίζεις το γκαζόν. Έτσι συμβαίνει και με την χώρα μας. Όταν σε πνίγουν τα χρέη άντε να ονειρεμένη ζωή με κότερα και χλιδάτα ξενοδοχεία. Θα πει κανείς κι όμως αυτό συμβαίνει στη χώρα μας μια και δεν είναι λίγοι εκείνοι που με εορτοδάνεια και διακοποδάνεια επενδύουν στην καλοπέραση χωρίς να έχουν μια στην τσέπη τους.
Και το κυριότερο χωρίς να έχουν τα έσοδα που θα τους επιτρέψουν την αποπληρωμή αυτών των δανείων. Με την οικονομική κρίση να βρίσκεται στο απόγειο της στη χώρα μας και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, πάνω από τριακόσιες χιλιάδες συμπολίτες μας προτίμησαν να κάνουν διακοπές εκτός Ελλάδος πράγμα που δείχνει ότι μπορεί να μην καταφέραμε να προσελκύσουμε τουρίστες από το εξωτερικό για χειμερινό τουρισμό, εμείς όμως είμαστε πρώτοι και καλύτεροι να ενισχύσουμε αυτές τις δύσκολες για την παγκόσμια οικονομία ώρες άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως την Αυστρία, την Τσεχία και την Ελβετία.
Σε ένα περιβάλλον δυσμενές για την Ελλάδα η πράσινη ανάπτυξη έμεινε στις προεκλογικές καλένδες και φυσικό ήταν, ενώ η ενασχόληση με το περιβάλλον μοιάζει με πολυτέλεια την ώρα που τρέχεις να προλάβεις τις βόμβες που σκάνε δίπλα σου, όπως αυτές των Moody’s και των κάθε λογής οίκων που υποβαθμίζουν την πιστοληπτική σου ικανότητα εν μια νυκτί.
Όμως παρ’ όλα αυτά όπως με περισσή επιπολαιότητα φάγαμε και τα χρήματα των παιδιών μας για την δική μας καλοπέραση δεν έχουμε το δικαίωμα να καταστρέψουμε με την ίδια ευκολία και το περιβάλλον που κληρονομήσαμε και έχουμε υποχρέωση να το περάσουμε αλώβητο στις επόμενες γενιές.
Οφείλουμε να επιδεικνύουμε την ίδια και μεγαλύτερη επιμέλεια με εκείνην που έχουμε για τις σπουδές των παιδιών μας και για αυτά που θα τους φτιάξουμε για να πορευτούν στη ζωή τους.
Το θέμα περιβάλλον όσο κι αν φαίνεται δεν είναι κυρίως υπόθεση κρατών και κυβερνήσεων. Είναι υπόθεση όλων μας. Τι να κάνει ο Δήμος που καθαρίζει με συνέπεια τους δρόμους και αδειάζει τους κάδους των απορριμμάτων όταν κάποιοι πετούνε όπου βρουν τα σκουπίδια τους και δεν φροντίζουν να ρίχνουν με συνέπεια στους κάδους ανακύκλωσης ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πάλι μετά από την κατάλληλη επεξεργασία.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα υπολείμματα των απορριμμάτων είναι ελάχιστα σε σχέση με τα δικά μας. Το αντίθετο συμβαίνει στη χώρα μας. Η γη και ο υδροφόρος ορίζοντας δεν μολύνεται μόνο από τα απορρίμματα, μολύνεται και από τα κάθε λογής φυτοφάρμακα που διοχετεύονται στην γη από τις καλλιέργειες. Μια χώρα σαν την Ελλάδα θα έπρεπε και για κλιματικούς λόγους και για λόγους μικρών κλήρων να είναι πρότυπο βιολογικών καλλιεργειών. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις παράγονται προϊόντα άχρηστα μόνο και μόνο για να εισπραχθούν οι επιδοτήσεις.
Παραλίες και θάλασσα η προίκα της χώρας μας συχνά τις βλέπουμε ως χώρο αποβλήτων με αποτέλεσμα να επεκτείνεται η ρύπανση, κάτι που ακυρώνει την πρώτη και μεγαλύτερη βιομηχανική δραστηριότητα της χώρας αυτή του τουρισμού.
Αλλά και ο αέρας πέρα από το γενικότερο φαινόμενο του θερμοκηπίου μολύνεται υπέρμετρα στις πόλις με την αλόγιστη χρήση του Ι.Χ. Και εδώ η ατομική ευθύνη παραμένει μεγάλη. Είναι γνωστό ότι πολλοί στην Ελλάδα φροντίζουν να λένε ότι για όλα φταίει το κράτος και ποτέ οι ίδιοι. Η ατομική ευθύνη υπάρχει. Δεν χρειάζεται πάντα να έχουμε έναν αστυνόμο δίπλα μας για να κάνουμε αυτό που είναι αυτονόητο. Κάποτε κι εμείς πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Όσο για το κράτος κι αυτό θα λειτουργήσει προς την σωστή κατεύθυνση αν πιέσουμε με ανάλογα αιτήματα τους πολιτικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου