Τα αυτονόητα...

Από την ακινησία περάσαμε στην έντονη κινητικότητα. Όλοι τώρα υπερθεματίζουν σε κάθε μορφής και λογής αλλαγές. Από την μείωση κατά 50% των μισθών των βουλευτών μέχρι τη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων όσων κάνουν ψευδή δήλωση στο πόθεν έσχες.
Και βεβαίως το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας άφησαν τον χρόνο να παρέλθει, να φτάσει η χώρα στο χείλος του γκρεμού για να συμφωνήσουν στην συνάντησή τους που είχαν με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι ο τόπος έχει ανάγκη από ριζικές αλλαγές αν θέλει να έχει αύριο για τις σημερινές και αυριανές γενιές.
Έπρεπε να μας βάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση το μαχαίρι στο λαιμό για να δούμε ότι κάτι πρέπει να γίνει. Για να ανακαλύψουμε τα αυτονόητα. Όλοι ήξεραν ότι οι προσλήψεις, μάλλον το εφήμερο βόλεμα που το συνόδευαν υποσχέσεις για ελπίδες για μια θέση στο δημόσιο με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου αρχικά, τις έργου αργότερα και τέλος τα περίφημα stage, βούλιαζαν καθημερινά το κράτος που έπρεπε να πληρώνει περισσότερα και λόγω της γραφειοκρατίας να παράγει αντί υπηρεσιών στους πολίτες, διαφθορά.
Όμως επειδή αυτές οι «τακτοποιήσεις» είχαν αντάλλαγμα ψήφους έκαναν τα στραβά μάτια που λέει και ο λαός. Και υπήρχαν και διαβαθμίσεις σε αυτά τα ρουσφέτια. Ο απλός πολίτης έπαιρνε μια θέση ανασφάλειας για να είναι πάντα υποχρεωμένος στον βουλευτή ο ίδιος και η οικογένεια του. Έτσι για αρκετά χρόνια όποιος εξασφάλιζε μια θεσούλα του περίμενε και κάποτε θα μονιμοποιηθείς ήταν όμηρος του βουλευτή που τον τακτοποίησε. Δυστυχώς αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Για να μην πάμε στα διακομματικά ρουσφέτια των πολύ «ημετέρων» όπου εκεί υπήρχε πραγματική εξασφάλιση μια και διακομματικά είχαν αποφασίσει ότι οι προσλήψεις στη Βουλή γίνονται εκτός ΑΣΕΠ.
Από την άλλη πλευρά εν μέσω κρίσης πριν ένα χρόνο άλλαξαν όλα τα αυτοκίνητα των βουλευτών με πανάκριβα των εβδομήντα και πλέον χιλιάδων υψηλού κυβισμού χρησιμοποιώντας το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι ήταν οικολογικά.
Το ζητούμενο σήμερα είναι πως ο υπερχρεωμένος και σε πολλές περιπτώσεις διεφθαρμένος δημόσιος τομέας θα ορθοποδήσει.
Η συνταγή ήταν πάντα γνωστή. Απλώς δεν βόλευε να εφαρμοσθεί γιατί έθιγε κάποιους που την πολιτική την κατοχύρωσαν ως επάγγελμα αντί για λειτούργημα.
Το υψηλό επίπεδο διαφθοράς παράγει γραφειοκρατία και αυτή με την σειρά της εμποδίζει κάθε μορφής ανάπτυξή. Κανείς σοβαρός επιχειρηματίας δεν επενδύει σε μια χώρα που για να κάνεις οτιδήποτε, ακόμη και ένα μπακάλικο, πρέπει να λαδώσεις. Κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα που το φορολογικό της σύστημα είναι λάστιχό και δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει.
Έτσι δημιουργείται η απραξία που φέρνει ανεργία και ωθεί όλου στην ανάγκη μιας θέσης στο δημόσιο. Η Ελλάδα είναι ουραγός στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες. Αιτήσεις για επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων βρίσκονται καταχωνιασμένες στα συναρμόδια υπουργεία και ουδείς ενδιαφέρεται να τις προχωρήσει.
Έφτασε μέχρι σε επίπεδο πρωθυπουργικής διαμαρτυρίας μια τέτοια υπόθεση από τον Ισπανό πρωθυπουργό Θαπατέρο προς τον Κ.Καραμανλή.
Οι ίσες ευκαιρίες στις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα, το πραγματικό πόθεν έσχες, ο περιορισμός μέσω εκλογικού συστήματος των προεκλογικών δαπανών ,οι συμβάσεις προμηθειών του δημοσίου, η συνέπεια στην εκτέλεση των προϋπολογισμών σε όλα τα επίπεδα και η σοβαρή αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής είναι τα αυτονόητα. Που όμως για τους ανθρώπους που άσκησαν την εξουσία εδώ και χρόνια δεν ήταν.
Έφτασε ο Πρωθυπουργός να φάει την ψυχρολουσία των Βρυξελλών για να πει επιτέλους ότι μια χώρα δεν μπορεί να έχει πέντε επίπεδα διοίκησης. Υπάρχει κι ένα έκτο που το ξέχασε. Τα υπουργεία Μακεδονίας και Αιγαίου. Περιφέρειες ισχυρές και Δήμοι. Και ρόλος επιτελικός και μόνο η κεντρική διοίκηση. Κι αν τολμάει νέο πραγματικό των αναγκών οργανόγραμμα για κάθε τομέα της Δημόσιας Διοίκησης και επαναξιολόγηση όλων. Έτσι θα μικρύνει το κράτος και θα τεθεί πραγματικά στην υπηρεσία του πολίτη.