Ο χρόνος θα δείξει...

Η απρόσμενη καθαρή και μεγάλη νίκη από τον πρώτο κιόλας γύρο του Αντώνη Σαμαρά για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, επιβάλει μια δεύτερη ανάγνωση στο αποτέλεσμα τόσο ως προς το πλήθος των προσώπων που πήραν μέρος διαδικασία όσο και ως προς την μεγάλη ηττημένη την Ντόρα Μπακογιάννη.
Η μαζικότητα της συμμετοχής, 780.000 άνθρωποι που κατευθύνθηκαν στην κάλπη την περασμένη Κυριακή, σε ένα κόμμα που χθες έβγαλε αρχηγό από το Συνέδριο και προχθές από την Κοινοβουλευτική ομάδα είναι μια κατάκτηση που διευρύνει τις εσωκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες. Ο πολίτης που νιώθει ενεργός σε ένα κόμμα εκφράστηκε και η ψήφος του ανέδειξε το νέο αρχηγό.
Η μαζικότητα της συμμετοχής κατέρριψε το μύθο του αδιάφορου πολίτη που δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Απέδειξε ότι όταν του δίνεται ο λόγος και γνωρίζει ότι αυτός πιάνει τόπο που λέει ο λαός, δεν αποστρέφει το πρόσωπό του στην πολιτική.
Γιατί άραγε αυτή η μαζικότητα στη συμμετοχή διερωτήθηκαν πολλοί. Γιατί απλούστατα οι πολίτες ήθελαν να έχουν τον πρώτο λόγο σε μια κορυφαία στιγμή του κόμματος όπως είναι αυτή της ανάδειξης ενός νέου αρχηγού της παράταξης. Και με την μαζικότητα της συμμετοχής τους έστειλαν ένα μήνυμα στους μηχανισμούς λέγοντας τους ότι η υπόθεση της ηγεσίας δεν μπορεί να είναι μια διαδικασία μηχανισμών, υπόγειων διαδρομών, συναλλαγών και παντοειδούς επιρροής μιας μικρής ομάδας εκλεκτόρων. Είπαν οι πολίτες με την συμμετοχή τους ότι η υπόθεση αυτή αφορά όλους μας και γι αυτό προσήλθαν ομαδικά για να ψηφήσουν.
Τώρα τι σημαίνει η εκλογή Σαμαρά για τη Νέα Δημοκρατία. Σημαίνει ότι παρά τα όσα του καταλόγισαν για αποχώρηση και δημιουργία νέου κόμματος, το ευρύ κοινό δεν επηρεάστηκε. Και δεν ενέδωσε στην Ντόρα Μπακογιάννη που κινήθηκε από την αρχή με τον αέρα της νίκης. Ορθά κάποιοι την παρομοίασαν με την Χίλαρι Κλίντον που έχασε από τον Μπάρακ Ομπάμα.
Όλες οι κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά την επόμενη της νίκης του δείχνουν ότι κινείται ενωτικά και δεν θα διστάσει να δώσει ρόλους και σε στελέχη που υποστήριξαν την τη Ντόρα Μπακογιάννη.
Βεβαίως ένα κόμμα που υπέστη μια οδυνηρή ήττα, δεν είναι προσφέρεται ή δεν είναι πόλος έλξης νέων στελεχών. Όπως είναι γνωστό επειδή η εξουσία είναι ελκυστικότερη αυτήν προσεγγίζουν περισσότερο αρκετοί της νεότερης γενιάς που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τα κοινά.
Όμως τη νίκη Σαμαρά την είδαν θετικά και πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ κυρίως οι παλαιότεροι αυτούς που είχαν χαρτογραφηθεί στο λεγόμενο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Νιώθουν τον Αντώνη Σαμαρά ως αντίβαρο στην φιλοαμερικανική στάση του Γιώργου Παπανδρέου. Και θεωρούν ότι ο νέος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να δει και με αυτή την οπτική γωνία την εκλογή του και να ερμηνεύσει πολυεπίπεδα την ψήφο των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που δεν προέρχονται από τον στενό κομματικό πυρήνα.
Η καλή προσωπική σχέση του Α. Σαμαρά με τον Γ. Παπανδρέου που έγινε φανερή με την συνάντηση τους την πρώτη ημέρα της εκλογής του στην Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας δείχνει ότι δεν χρειάζονται συγκυβερνήσεις για να λυθούν τα μεγάλα θέματα όπως το οικονομικό, υπάρχουν και οι συναινέσεις. Τις είχαμε άλλωστε κατά καιρούς και στα μεγάλα εθνικά θέματα όπως το κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά και το σκοπιανό.
Αρκεί να θυμηθούμε τα όσα περί εφιάλτη είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου για την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. και το κλίμα πόλωσης και έντασης που ακολούθησε.
Βεβαίως σε όλο αυτό το πολιτικό σκηνικό μένει να δούμε πιο ρόλο θα επιλέξει να παίξει η Ντόρα Μπακογιάννη. Θα επιδιώξει να υπερκεράσει τον Αντώνη Σαμαρά σε αντιπολιτευτικές κορώνες δίνοντας έτσι το στίγμα της και επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να πει στους πολίτες ότι έτσι θα πήγαινα τη Ν.Δ. αν με είχατε εκλέξει αρχηγό ή θα κάνει πράξη την δήλωσή της ότι είναι στρατιώτης στο κόμμα. Ο χρόνος θα δείξει.