Το υπουργείο των Εξωτερικών, όπως είναι γνωστό, αποφάσισε να κρατήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Κάτι ανάλογο είχε κάνει το 2004 ο προκάτοχος του με το υπουργείο Πολιτισμού. Το αποτέλεσμα στο υπουργείο Πολιτισμού κάθε άλλο παρά δικαίωσε αυτή την παράλληλη πρωθυπουργική δραστηριότητα.
Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το υπουργείο Πολιτισμού έχει πολύ λιγότερες υποχρεώσεις σε σχέση με αυτό των Εξωτερικών, τότε χωρίς αμφιβολία, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου.
Θα πει κανείς ότι υπάρχει ο αναπληρωτής υπουργός ο Δ. Δρούτσας που θα τρέχει στα συμβούλια Γενικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα διαχειρίζεται
οτιδήποτε είναι απλό ή διαδικαστικό στη διπλωματική προσέγγιση.
Όλα αυτά θα ήταν άνευ σημασίας αν ζούσαμε στη Σουηδία ή τη Νορβηγία. Όμως εδώ είναι Βαλκάνια που λέει και ο Σαββόπουλος στο ομότιτλο τραγούδι του. Το υπουργείο των Εξωτερικών έχει πολύ βαρύ φορτίο. Μεγάλα εθνικά θέματα βρίσκονται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι χειρισμοί τους είναι λεπτοί και δύσκολοι.
Ταυτόχρονα και ο ρόλος του επικεφαλής της κυβέρνησης σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα είναι ιδιαίτερα βεβαρημένος. Από ποια αγκάθια να αρχίσει κανείς. Από την οικονομία, την ασφάλεια των πολιτών ή την παιδεία και την υγεία. Θα προσθέσει κάποιος γι αυτή τη δουλειά υπάρχουν οι υπουργοί. Χωρίς εποπτεία πρωθυπουργική, οι υπουργοί φτιάχνουν, όπως αποδείχθηκε από το πρόσφατο παρελθόν, τα δικά τους μαγαζιά και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Έτσι η κυβέρνηση μοιάζει με κακοστημένη ορχήστρα.
Σε μια εποχή που χρειάζεται πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που υλοποιείται κυρίως από το δίδυμο Πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών πως θα υλοποιηθεί, όταν αυτή η εξουσία συγκεντρώνεται σε ένα πρόσωπο.
Αν κοιτάξουμε στην αντίπερα όχθη, την Τουρκία, το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου έχει καταφέρει να κλείσει μέτωπα και παράλληλα να είναι ευπρόσδεκτοι επισκέπτες στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Ο πολυμήχανος υπουργός Εξωτερικών αλωνίζει σε Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες και άλλες πρωτεύουσες μεγάλων χωρών. Δεν δίστασε η Άγκυρα να τα σπάσει με το Ισραήλ, να κάνει κοινά γυμνάσια με την Συρία, υποστηρίξει στην Τεχεράνη την πολιτική στα πυρηνικά του Ιράν, να βρεθεί στο πλευρό των Παλαιστινίων και ταυτόχρονα να είναι προσκεκλημένη της Ουάσινκτον.
Το πολύπλευρο άνοιγμα που κάνει η Τουρκία οφείλει να προβληματίσει ιδιαίτερα την Αθήνα. Η προσέγγιση με την Αρμενία, η σύσφιξη των σχέσεων με τις τουρκόφωνες χώρες, το ευρύτερο άνοιγμα στον αραβικό κόσμο, αλλά και η επιχείρηση επίλυσης του κουρδικού δείχνουν πολιτική ταυτόχρονης δράσης σε πολλά ταυτόχρονα επίπεδα.
Η διπλωματική δεξιοτεχνία της Άγκυρας φαίνεται ιδιαίτερα στο κυπριακό.
Αφού κατάφερε να φέρει το κυπριακό στα μέτρα της, με το σχέδιο Ανάν που θεωρητικά ενταφιάστηκε, στην πράξη παραμένει σαν σημείο αναφοράς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τώρα έχει εξαπολύσει μια πολλαπλή διπλωματική επίθεση για να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι οι ελληνοκύπριοι δεν επιθυμούν τη λύση του κυπριακού. Γι αυτό το λόγο πιέζει για λύση μέχρι το τέλος του χρόνου, όταν στη Λευκωσία ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ δεν έχουν καταφέρει να συζητήσουν το εδαφικό στις συνομιλίες που κρατούν εδώ και ένα χρόνο, την ώρα που μένουν ακόμη για το τραπέζι των διαπραγματεύσεων κρίσιμα θέματα, όπως το εδαφικό, η ασφάλεια ,οι εγγυήσεις, οι έποικοι.
Η ελληνική πλευρά δεν έχει πείσει Ευρωπαίους και Αμερικανούς για την τουρκική αδιαλλαξία, η Άγκυρα προσπαθεί και έχει πείσει σε μεγάλο βαθμό την διεθνή κοινότητα ότι προέχει η άρση της απομόνωσης των τουρκοκυπρίων, ενώ έχει πλήρως αποενοχοποιηθεί για την εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Την ίδια ώρα και μετά την άρση των εμποδίων για την ελεύθερη διέλευση από και προς τα κατεχόμενα, η κυπριακή κυβέρνηση παρέχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ευρωπαϊκά διαβατήρια σε όλους τους τουρκοκύπριους. Και επίσης εργασία σε χιλιάδες τουρκοκύπριους στις ελεύθερες περιοχές.
Σε αυτή την δύσκολη συγκυρία η ελληνική διπλωματία καλείται να ανατρέψει τα δυσάρεστα δεδομένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου