Η οικονομία από τη μια,το κυπριακό από την άλλη

Βεβαίως το «the game is over» και τα «stage» είναι τα θέματα που αποτελούν τους μεγάλους πονοκεφάλους της νέας κυβέρνησης, όμως και τα εθνικά με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη Παπανδρέου στην Λευκωσία φαίνεται να μπαίνουν σε φάση πιέσεων του διεθνούς παράγοντα που στόχο έχουν κυρίως την Αθήνα και δευτερευόντως τις πρωτεύουσες των άλλων εμπλεκομένων χωρών.
Τα μεγάλα ελλείμματα δεν αφήνουν περιθώρια παροχών στην κυβέρνηση, ενώ το δανεικό χρήμα λόγω των αρνητικών δεικτών αναμένεται να γίνει ακριβότερο. Η κατάργηση των προγραμμάτων stage αλλά και των δεκάμηνων συμβάσεων του δημοσίου και των ΟΤΑ αναμένεται να εκτοξεύσει την ανεργία σε υψηλά επίπεδα δημιουργώντας παράλληλα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Η ανάπτυξη που τόσο εύκολα την επικαλούνται οι πολιτικοί προεκλογικά δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, αλλά για να επιφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα μας χρειάζεται ένα άλλο κράτος. Ένα δημόσιο που θα λειτουργεί με σταθερούς κανόνες, ένα δημόσιο που δεν θα χρειάζεται λαδωτήρι για να μετακινηθεί ένα χαρτί από το ένα γραφείο στο άλλο. Με δυο κουβέντες ένα δημόσιο που θα λειτουργεί αντιγραφειοκρατικά και ένα δημόσιο που θα υπηρετεί και θα εξυπηρετεί τους πολίτες.
Αυτές οι αλλαγές που συνδυάζονται και με αλλαγές στη νοοτροπία όλων μας δεν γίνονται με μαγικά ραβδιά μια και δεν μεταμορφώνουν το ασχημόπαπο σε πανέμορφη νεράιδα, ούτε από την μια μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο, υπομονή και επιμονή, αλλά και νομικό πλαίσιο διαφορετικής λογικής και νοοτροπίας. Όταν στους νόμους χωρούν παράθυρα διαφορετικών ερμηνειών όλοι τα αναζητούν για να τους παρακάμψουν.
Μπαίνουν λοιπόν στη λογική θα παρανομήσω και βλέπουμε. Άρα η νοοτροπία είναι εξ ίσου σοβαρό θέμα με αυτή καθαυτή την απουσία της αλληλοσυγκρουόμενης πολυνομίας.
Όμως πέρα από τα τεράστια προβλήματα των οικονομικών που αφορούν το κράτος, αλλά διαχέονται ποικιλοτρόπως και στους πολίτες, υπάρχουν και άλλα καυτά θέματα, όπως το κυπριακό και το σκοπιανό.
Οι εξελίξεις στην Κύπρο αναμένονται ραγδαίες. Η Τουρκία έχει καταφέρει να αντιστρέψει τους όρους του παιχνιδιού. Από θύτης παρουσιάζεται στη διεθνή κοινότητα ως θύμα που πασχίζει για λύση, για την οποία δεν δέχονται να συμπράξουν οι ελληνοκύπριοι. Προβάλλει και έχει πείσει για την απομόνωση των τουρκοκυπρίων, αφήνοντας πίσω την εισβολή και την κατοχή του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας..
Η τουρκική διπλωματία με επικεφαλής τον παμπόνηρο Νταβούτογλου έχει κυριολεκτικά οργώσει την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Συντονίζει τους διπλωμάτες και όλα λειτουργούν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Αντίθετα στην Αθήνα υπάρχει ένα θολό τοπίο. Στην συνάντηση της Κωνσταντινούπολης η ελληνική πλευρά μίλησε για ένα νέο οδικό χάρτη, για την Άγκυρα εν όψει της αξιολόγησης της τον προσεχή Δεκέμβριο από την Κομισιόν. Η Λευκωσία αντέδρασε σε αυτή την προοπτική, μια και οδικός χάρτης υπάρχει ήδη από το 2006 με καταληκτική ημερομηνία τον προσεχή Δεκέμβριο, τον οποίο δεν έχει σεβαστεί η Τουρκία. Στην Κύπρο οι διευκρινίσεις που δόθηκαν κάθε άλλο παρά καθησύχασαν την Λευκωσία. Το θέμα των κυρώσεων που είναι και το ζητούμενο μια και η Άγκυρα έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις υποχρεώσεις της όπως το άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδιαδρόμων στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, παραμένει το ζητούμενο στη διπλωματική σκακιέρα της Αθήνας. Προς πια κατεύθυνση θα κινηθεί η ελληνική διπλωματία παραμένει άγνωστο. Την ίδια ώρα το κυπριακό, από την δική τους σκοπιά βεβαίως, το συζητούν οι Τούρκοι σε Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, έχοντας στα διπλωματικά τους χαρτιά μια λύση τύπου Ανάν, που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Άγκυρας. Μόνιμες παρεκλήσεις, παραμονή κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων, δικαίωμα στο χρήστη και όχι στον ιδιοκτήτη της γης και συγκυβέρνηση με ίσους όρους της πλειοψηφίας του 80% των ελληνοκυπρίων με το 20% των τουρκοκυπρίων είναι αυτά που επιδιώκει να επιβάλλει η Άγκυρα μέσω του Ταλάτ στις συνομιλίες της Λευκωσίας. Σε όλα αυτά τι θα απαντήσει άραγε η ελληνική διπλωματία τον προσεχή Δεκέμβριο;