Η επόμενη μέρα της αναμέτρησης

Η ανασυγκρότηση της τριμερούς συνεργασίας ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ υπό τον Δ. Χριστόφια αυτή την φορά με τις ευλογίες του Τάσσου Παπαδόπουλου δίνει εκ πρώτης όψεως προβάδισμα στον υποψήφιο της αριστεράς έναντι του υποστηριζόμενου μόνο από το ΔΗΣΥ Γ. Κασουλίδη στον σημερινό δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο.
Όμως από πολλούς η μάχη κρίνεται αμφίρροπη μια και δεν είναι βέβαιο ότι το σύνολο των οπαδών του κεντρώου ΔΗΚΟ και του σοσιαλιστικού ΕΔΕΚ θα πειθαρχήσουν στο σημερινό δεύτερο γύρο με τις αποφάσεις των κομματικών τους ηγεσιών.
Η στροφή του ΔΗΚΟ την περασμένη Τρίτη που ξεκίνησε με μιαν εισήγηση της Γραμματείας που ψηφίστηκε 7-1 υπέρ του Γ. Κασουλίδη για να ανατραπεί στη συνέχεια στο Εκτελεστικό Γραφείο από μια ομάδα προερχόμενη από το στενό πολιτικό και οικογενειακό περιβάλλον του Τάσσου Παπαδόπουλου και να οριστικοποιηθεί από την Κεντρική Επιτροπή που ακολούθησε με 112 υπέρ Δ. Χριστόφια έναντι 50 υπέρ Γ. Κασουλίδη, έχει διχάσει την εκλογική βάση του ΔΗΚΟ με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά για το ποσοστό που θα πειθαρχήσει τελικά σήμερα στις κάλπες.
Το ΔΗΚΟ εξασφάλισε σύμφωνα με πληροφορίες από τον Δ. Χριστόφια την Προεδρία της Βουλής, αριθμό υπουργείων και συνέχιση της πολιτικής Τ. Παπαδόπουλου στο κυπριακό πράγμα που σημαίνει πλήρη αποδέσμευση από το σχέδιο Ανάν.
Και οι δύο υποψήφιοι προβάλλουν με έμφαση την διάθεσή τους να επικοινωνήσουν με την ηγεσία των τουρκοκυπρίων σε μια προσπάθεια να πείσουν για την διάθεσή τους να κινηθούν με γοργά βήματα προς την κατεύθυνση της επίλυσης του κυπριακού.
Αυτό μεταφράζεται σε ευελιξία σε αντίθεση με την σκληρή στάση που είχε κατηγορηθεί ότι κρατούσε μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος.
Όποιος κι αν αναλάβει τα ινία της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα προσεχή πέντε χρόνια θα έχει μπροστά του το πρόβλημα που έχει βαλτώσει, μετα την απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τους ελληνοκυπρίους και πολλά πάμπολλα νέα δεδομένα.
Την Τουρκία, που μετά το «ναι» των τουρκοκυπρίων έχει απενοχοποιηθεί για την εισβολή του 1974 στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, την προοπτική μιας ειδικής σχέσης με την Ε.Ε. και όχι την πλήρη ένταξη και τέλος την απειλή μιας απλής μετονομασίας του σχεδίου Ανάν, αντί μιας επανατοποθέτησης της λύσης, με βασικά νέα δεδομένα την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που οφείλει να λάβει υπόψη της κάθε μελλοντική προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος.
Βεβαίως υπάρχει και η αρνητική διεθνής συγκυρία. Η αναγνώριση του Κοσσόβου με μονομερείς αποφάσεις και η παράκαμψη των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ δημιουργούν εκ των πραγμάτων ένα νέο περιβάλλον μια και επιβραβεύονται αποσχίστηκες κινήσεις.
Η Λευκωσία οφείλει να κινηθεί με ευελιξία και να προσεγγίσει περισσότερο την Ευρώπη στην προσπάθεια της να βρει νέα στηρίγματα για την επίτευξη μιας τουλάχιστον βιώσιμης λύσης. Γιατί το δίκαιη δεν φαίνεται να υπάρχει ως προοπτική στον ορίζοντα.
Κι αυτό με δεδομένο ότι το σχέδιο Ανάν που προσέφερε λύση στην πράξη ανεφάρμοστη, δεν φτιάχτηκε από τους αγγλοαμερικανούς για να σταθεροποιήσει την ειρήνη στην Μεγαλόνησο, αλλά για να εξυπηρετήσει την Άγκυρα στις ευρωπαϊκές προοπτικές της.
Γι αυτό και οι σημερινές εκλογές είναι κρίσιμες. Γιατί στους ώμους του νέου Προέδρου θα πέσει μεγάλο βάρος το οποίο έχει υποχρέωση να επωμισθεί η πολιτική ηγεσία της Κύπρου στο σύνολό της ανεξάρτητα από το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα.