Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Η απογοήτευση, η οργή και ο φόβος του αύριο

Ίσως είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά που ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος θα βρεθεί μπροστά στην κάλπη με το δίλημμα τι θα ψηφίσει.

Είναι επίσης η πρώτη φορά, που το πρώτο κόμμα παρά την γενναία πριμοδότηση των πενήντα εδρών, δεν προβλέπεται να προσεγγίσει και κυρίως να ξεπεράσει τον μαγικό αριθμό των εκατό πενήντα εδρών.

Ως τώρα πολλοί ψήφιζαν για να τιμωρήσουν εκείνους, που δεν έπραξαν όσα ανέμεναν, ή δεν τους έκαναν τα ρουσφέτια, που τους υποσχέθηκαν. Τώρα τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Αγανάκτηση από τη μια, οργή από την άλλη.

Όμως τα ερωτήματα δεν αφορούν μόνο την ετυμηγορία της κάλπης, αλλά κυρίως την επόμενη ημέρα. Τα όσα τάζουν και υπόσχονται αυτοί που διεκδικούν την εξουσία, αλλά και οι υπόλοιποι σχηματισμοί.

Τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης των δύο κομμάτων, μας έχουν οδηγήσει στην παρούσα δραματική κατάσταση. Οι άλλοι που έχουν αναπτύξει έναν γενικόλογο καταγγελτικό λόγο, δεν παρουσιάζουν αξιόπιστες προτάσεις εξόδου από την παρούσα κρίση.

Ήδη γνωρίζουμε ότι τα χειρότερα έπονται. Η απογοήτευση εστιάζεται στο γεγονός, ότι οι μέχρι τώρα μεγάλες θυσίες των πολιτών δεν έχουν πιάσει τόπο.

Οι υποσχέσεις ότι δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και συντάξεων, διαψεύδονται από το ίδιο το μνημόνιο και τους ευρωπαίους, που μιλούν μειώσεις της τάξεως του 15% και την Τράπεζα της Ελλάδος, που σε πρόσφατη έκθεσή της αναφέρεται σε περαιτέρω μειώσεις στον ιδιωτικό τομέα την προσεχή διετία, που θα φθάσουν στο 20% και για νέα αφαίμαξη στον δημόσιο, που θα ξεπεράσει το 10%.

Αποσιωπούν ακόμη ότι τον Σεπτέμβρη, θα ανοίξει και πάλι το ασφαλιστικό, με νέα δεδομένα την δραματική μείωση των αποθεματικών τους, από το κούρεμα των ομολόγων, που τους τα φόρτωσαν χωρίς να τους ρωτήσουν.

Είναι προφανές ότι από αυτή την πανσπερμία των δεκάδων κομμάτων απουσιάζει ο ειλικρινής και εμπεριστατωμένος λόγος για το τι μέλλει γενέσθαι. Οι μεν λένε ότι θα μας σώσουν μέσω του μνημονίου και οι δε υποστηρίζουν το ανεδαφικό και λαϊκίστικο ότι θα το πετάξουν στο κάλαθο των αχρήστων.

Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Δεν μπορούμε πια να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Η ανεργία δεν εξαφανίζεται με ξόρκια. Ούτε η ανάπτυξη οικοδομείται πάνω σε ένα σαθρό κράτος, που έχει μάθει στην ακινησία, στη νωχελικότητα και το ρεγάλο. Και οι επενδύσεις με δανεικά, επιδοτήσεις και αεριτζήδες μας έχουν τελειώσει. Ποιος θα βάλει το ζεστό χρήμα και με ποια προοπτική;

Πόσο αξιόπιστη είναι μια χώρα που στην περίοδο Κ. Καραμανλή ψηφίστηκαν 34 φορολογικά νομοσχέδια και στην περίοδο Γ. Παπανδρέου, άλλα 14, χωρίς αυτά να περιορίσουν την φοροδιαφυγή, που γιγαντώθηκε την ίδια περίοδο;

Τι μας είπαν προεκλογικά για την βαριά βιομηχανία της χώρας που είναι ό τουρισμός; Τι για τον αγροτικό τομέα και κυρίως για προνομιακά αγροτικά προϊόντα μας, όπως το λάδι, που σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές πωλείται χύμα στην Ιταλία, για να διοχετευθεί στη συνέχεια με προσμίξεις στις διεθνείς αγορές, ως το φημισμένο ελληνικό λάδι; Τι για την ενεργεία και τον ορυκτό πλούτο που έχουν αφήσει εδώ και δεκαετίες ανεκμετάλλευτο;

Και γιατί δεν έπεισαν τους Έλληνες εφοπλιστές να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας παρέχοντάς τους υπηρεσίες αναλόγου επιπέδου με αυτές του Λονδίνου; Γιατί τα τρία μικρού και μεσαίου μεγέθους ελληνικά ναυπηγεία και η ναυπηγοεπισκευαστική του Περάματος είναι στο παρά πέντε του λουκέτου, την ώρα που οι Έλληνες εφοπλιστές κτίζουν μικρά, μεσαία και μεγάλα πλοία στις χώρες της Άπω Ανατολής;

Τι μας είπαν για το θάνατο του εμποράκου που πνίγεται κάτω από το βάρος των μεγαθηρίων που έστησαν μέσα στον ιστό της πόλης, γεγονός πρωτοφανές, που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη μεγαλούπολη; Χωρίς απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα θέματα, η καχεξία της ελληνικής οικονομίας θα συνεχιστεί επ άπειρον…





4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο χρόνος σταμάτησε για σας κ. Τάσο;
Από πότε έχζετε να σχολιάσε εδώ μέσα;
Γιατί;

γ.κ.

Ανώνυμος είπε...

Καλύτερα που δεν σχολιάζει φίλε, γιατί και όταν σχολιάζει, τα ίδια και τα ίδια ανιαρά λέει, άσε που μπορείς να ακούσεις τις απόψεις του στην σοβαρότατη εκπομπή του τράγκα, το λίγο βέβαια που προλαβαίνει να μιλήσει, αφού αποτελεί μια περιποιημένη γλάστρα.

Ανώνυμος είπε...

Πού είναι μωρέ ο Τάσος Παπαδόπουλος; Γιατί δεν σπάει τη σιωπή του;

Ανώνυμος είπε...

Σημαντική και τούτη η παρέμβαση από τον Τάσο Παπαδόπουλο.