Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι(Ε9)

Πολλοί πριν αναλάβουν πρωθυπουργικά καθήκοντα υποσχέθηκαν ένα μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο. Όταν όμως όρκισαν την κυβέρνηση τους, αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία, ξέχασαν την υπόσχεσή τους προς το εκλογικό σώμα και σχημάτισαν υπουργικό συμβούλιο με περισσότερους από σαράντα ανθρώπους. Δεν ήταν άλλωστε, ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία αθέτηση υποσχέσεων. Τα προγράμματα των κομμάτων και οι προεκλογικές εξαγγελίες τους, ελάχιστα συμβαδίζουν με το κυβερνητικό έργο που ακολουθεί. Βεβαίως υπάρχουν πάντα δικαιολογίες. Οι ανάγκες, τα νέα δεδομένα και πάει λέγοντας.
Ο λαός λέει το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και δεν έχει άδικο. Πρόσφατα ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση της Αγγλίας. Σύνολο υπουργών 23. Αυτό σε μια χώρα με πληθυσμό άνω των εξήντα εκατομμυρίων.
Πως συμβαίνει να διοικείται η χώρα αυτή και μάλιστα καλύτερα από την δική μας, με τους μισούς υπουργούς, από αυτούς που υπάρχουν στην Ελλάδα; Και δεν είναι μόνο οι υπουργοί και υφυπουργοί, είναι και η πληθώρα των γενικών και ειδικών γραμματέων του κάθε υπουργείου, που σε συνδυασμό με τους χιλιάδες οργανισμούς και την πολλών επιπέδων και αλληλοσυγκρουόμενων αρμοδιοτήτων τοπική αυτοδιοίκηση, φτιάχνουν ένα εκρηκτικό και αδιαπέραστο γραφειοκρατικό μείγμα.
Οι πανάκριβες και ακοστολόγητες υπηρεσίες του δημοσίου, έφτιαξαν το κράτος-τέρας, που καταπίνει κάθε απόπειρα υγιούς ανάπτυξης με αποτέλεσμα την πλήρη ακινησία στους τομείς ανάπτυξης και επενδύσεων.
Στα λόγια πολλά ακούμε, όμως έργα δεν βλέπουμε. Μιλάνε για πράσινη ανάπτυξη την ώρα που λιμνάζουν αιτήματα στα συναρμόδια υπουργεία δισεκατομμυρίων για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Σύμβουλοι και παρασύμβουλοι υπουργείων συνωθούνται και μπλοκάρουν για ιδιοτελείς σκοπούς αυτά τα έργα.
Ακόμη και υφυπουργοί κυκλοφορούν εδώ κι εκεί χωρίς αρμοδιότητες. Το υπουργικό συμβούλιο δεν είναι καρέκλες που πρέπει να καλυφθούν. Είκοσι το πολύ άνθρωποι θα ήταν υπεραρκετοί για να συντονίζουν και όχι να συγκεντρώνουν στα γραφεία τους το σύνολο του κυβερνητικού έργου.
Η αδυναμία είσπραξης των τριάντα και πλέον δισεκατομμυρίων ευρώ από τις εφορίες και το ατελείωτο γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που αποκαλύφθηκε με αφορμή την υπόθεση του Τόλη Βοσκόπουλου, αποδεικνύει περίτρανα όλο αυτό το δαιδαλώδες σύστημα ενός κράτους, που δεν λειτουργεί, δεν παράγει και δεν φροντίζει με επιμέλεια τα του οίκου του.
Το μόνο που παράγει είναι υπέρμετρα πολλούς υπουργούς, βουλευτές, περιφερειάρχες, νομάρχες, έπαρχους, δημάρχους, κοινοτάρχες και φυσικά ατέλειωτες στρατιές υπαλλήλων για να υπηρετούν στην πλειοψηφία τους εκείνους και όχι τους πολίτες και τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της κοινωνίας.
Με το γαϊτανάκι αυτό, φτάσαμε να μηδενίσουμε το κοντέρ της βιομηχανικής, βιοτεχνικής και αγροτικής παραγωγής, πιστεύοντας ότι μπορούμε να ζούμε εσαεί με δανεικά κι αγύριστα.